Unbeatable- feb’8.

ઘણાં લોકોને માન આપતાં નથી આવડતું અને ઘણાંને પોતાને મળતું માન સાચવતાં નથી આવડતું.

-સ્નેહા પટેલ

Womenempowerment

‘સ્ત્રી સશક્તિકરણ’ની ચળવળોએ આધુનિક નારીને identity crisis, stress અને insecurityની ભેટ વધુ આપી છે.

quotes

Unbeatable

-સ્નેહા પટેલ.

વાત જાણે એમ છે કે….

Phoolchhab newspaepr > navrash ni pal > 24-9-2014

 

એક લીલી લાગણીને પામવા,

એક માણસ કેટલો ઘરડો પડે.

-હરદ્વાર ગોસ્વામી.

 

‘અદા, તારામાં સહેજ પણ કરકસરનો ગુણ નથી. હવે એક પાંચ વર્ષની દીકરીની મા થઈ, હવે તો સુધર.’

‘પણ મમ્મી, એવો તો શું મોટો ખર્ચો કરી નાંખ્યો સમજાવશો જરા.’

‘લે તને તારા ખોટા ખર્ચાની પણ ખબર નથી પડતી…રામ રામ…આ છોકરીને શું કહેવું મારે હવે !’ ને ફોનમાં વાત કરી રહેલ રેખાબેનનો અવાજ અ્ચાનક મોટો થઈ ગયો.

‘જો અદા, હજુ તો ગયા અઠવાડીએ જ તું ધૃવી માટે પૂરા પાંચસો રૂપિયાનું નવું ફ્રોક લાવી હતી અને આ અઠવાડીએ પાછા એનેઆ મેચીંગના સાતસોના ફેન્સી શૂઝ. વળી ત્રણ મહિના પહેલાં જ તમે જગતકુમારના મિત્રો સાથે કચ્છ ફરી આવ્યાં. પૂરા પંદર હજારનું આંધણ ! જગતકુમારનો વીસ હજાર અને તારો સાત હજારનો પગાર અને તમે ઘરમાં ખાનારા છ જણાં. વીમો, લેપટોપ – ગાડી -ઘર બધાના હપ્તા, ધૃવીની સ્કુલની ફી, કામવાળા, દવાઓ…અરેરે…તમારી જવાબદારીઓ તો જુઓ બેટા. અત્યારથી પાઈ પાઈ કરીને પૈસો નહીં બચાવો તો આગળ કેમનું નભશે ? તારા પપ્પા પણ તારા માટે કંઇ દલ્લો મૂકીને નથી ગયા. આ વિધવા મા પાસે ય કોઇ મૂડી નથી. આમ તો કેમ જીવાય ? તારી નાની બેન રેવતીને જ જો, કેટલો પૈસો છે પણ કેવી કરકસરથી જીવે છે ! કોઇ જ ખોટો ખર્ચો નહીં. પરણ્યાંને પૂરા બે વરસ થયા પણ હનીમૂન પર પાંચ દહાડા ફરી આવ્યાં એ જ બાકી ક્યાંય નથી ગયા. વળી ઓઢવે પહેરવે પણ તમારા જેવા ખર્ચા નહીં. તું તો તારા કાકાજીની દીકરીના લગ્ન પર પૂરા બે હજારનો ડ્રેસ સીવડાવી લાવી હતી.’

‘મમ્મી, શું તમે ય…આ જ તો અમારી પહેરવા – ઓઢવાની – ફરવાની ઉંમર છે. અત્યારે ય સાદગીથી જીવીને સમય કરતાં વહેલાં બૂઢ્ઢા થઈ જવાનું ? વળી જગત ફરવાના પહેલેથી શોખીન માણસ છે. કમાય છે અને વાપરે છે. કોઇની પાસે હાથ લાંબો તો નથી કરતાં ને ?’

‘લે…નવાઈના તમે જ જુવાન તે…આ તારી નાની બેન બુઢ્ઢી થઈ ગઈ છે કે ? એ તો કદી આવા ખોટા ખર્ચા નથી કરતી. તમે તો શહેરની એક પણ હોટ્લ નથી છોડી. પતંગમાં બેસીને એક વાર ગોળ ફરી આવ્યાં અને પૂરા બે હજારનો ચાંલ્લો કરી આવ્યાં.’

‘મમ્મી, રેવતીના ખર્ચા અલગ છે. અમે કાયમ ઘરે નાસ્તા બનાવીએ છીએ અને એમના ઘરે દર બીજા દિવસે બહારથી નાસ્તા નથી આવતાં ? વળી અમે બહાર હોટલમાં ખાવા જઈએ છીએ તો એ લોકોના ઘરે પણ અઠવાડીઆમાં બે વાર બહારથી જમવાનું નથી આવતું ? વળી હમણાં જ તમારા લાડલા જમાઇએ એમના માટે આઈફોનનો મોટો ખર્ચો કર્યો એ નથી દેખાતું ?’

‘બહારથી જમવાનું આવે છે પણ એ બે ભાજીમાં એ હુતો હુતી અને સાસુ સસરા બધાંયનું પેટ ભરાઈ જાય જ્યારે તમે તો ઇન મીન ને તીન બહાર જમીને આવો અને ઘરે ડોસા ડોસી માટે અલગ બને…વળી આઈફોનની સામે એમણે એમનો જૂનો સ્માર્ટફોન કાઢ્યો તો ખાસા એવા પૈસા ઓછા ના થઈ ગયા ? વળી આઈફોન પણ જ્યારે વેચશે તો એના પણ પૈસા ઉપજશે જ ને…એક જ વારનો ખર્ચો ને..તમારી જેમ વારે તહેવારે તો નહીં જ ને…’

‘મમ્મી, રેવતી અને અમારી લાઈફ સ્ટાઈલ સાવ જ અલગ છે. વળી આપણા ઘરે જેમ કરકસરના પાઠ ભણીને એક સાબુ આટલા દિવસ ચલાવવાનો ને એક ચાનું પેકેટ આટલા દિવસ…એક જ પંખો બળે એ હેતુથી બધા કમપ્લસરી એક જ રુમમાં સૂઇ જવાનું…આ બધી ગણત્રીઓથી હું આમે કંટાળી ગયેલી છું. મારી સાસરીમાં તો મને મારી રીતે જીવવા દો. અહીં અમારી દરેક વાતનું ધ્યાન રાખવા માટે મારા સાસુ સસરા છે અને તેઓ એમની એ કામગીરી બહુ જ સારી રીતે પાર પાડે છે. પ્લીઝ. તમે દરેક વાતમાં મારી અને રેવતીની કમ્પેર કરવાનું છોડો ને..’

ફોનના સામે છેડે અદાના અવાજમાં ચીડ ભળી ગઈ ને ફોન કટ કરીને રડી પડી. વિચાર આવ્યો કે,

‘મમ્મીના પ્રેમની સુગંધ પાછળ કાયમ અધિકારની વાસ આવ્યા કરે છે. મા જ જ્યારે ઉઠીને સંતાનો વચ્ચે આવી સરખામણીઓ કરવા બેસશે તો એ બે બેન વચ્ચેના પ્રેમમાં ભંગાણ ચોકકસ પડાવશે. અમે દીકરીઓ એક વાર ચલાવી લઈશું પણ એમના જમાઇઓ…? આ વાત હવે સાઇઠી વટાવી ગયેલ વિધવા રેખાબેનને કેમ સમજાવવી ? સમયસર એ ચેતી જાય તો ઠીક છે નહીં તો એમના કારણે બે સુંદર સંસારમાં આગ ચંપાઈ જશે અને સંબંધોની વાટ લાગી જશે. પોતાનું કહ્યું જ કરાવવાનો આગ્રહ દુરાગ્રહ બની જાય છે એ વાતની મમ્મીને સમજ કેમ નથી પડતી ? ‘

અનબીટેબલ : ધુમ્રસેરોની વચ્ચેથી આગનું જન્મસ્થાન નહીં પણ અગ્નિથી બળેલો કાટમાળ જ નિહાળી શકાય છે.

-સ્નેહા પટેલ

મીઠડાં જમાનાની કડવી વાતો.

Phoolchhab newspaper > navrash ni pal column > 17-09-2014

जलने के किस शौक में पतंगा,

चिरागो को जैसे, रातभर ढूंढता है !

 

अजीब फितरत है उस समंदर की,

जो टकराने के लिए, पत्थर ढूंढता है !

अज्ञात.

 

રચનાના વિશાળ અને વૈભવશાળી, પરદાથી સજાવાયેલ એરકન્ડિશન્ડ બેડરૂમમાં વાયરા, તડકા, આકાશ, રાત દિવસના તફાવત, ધૂળ,અસ્વછતાને કે કોઇ જ ઘોંઘાટ – ખલેલને દાખલ થવાની છૂટ ન હતી. અત્યાધુનિક સગવડો ધરાવતી આ ભવ્યકેદમાં છેલ્લાં અઠવાડિયાથી અસહ્ય લાચારી બળજબરીથી દાખલ થઈ ગઈ હતી. લાચારીથી કોસો દૂર રહીને ઉછરેલ રચનાને આજે જીવનનો આ નવો રંગ સહન નહતો થતો. ગૂંગળામણ હદ વટાવતી જતી હતી અને આંખમાં ચોમાસું બેસું બેસું થઈ રહ્યું હતું. મગજ ડાયવર્ટ કરવા છેવટે રચનાએ ટીવી ચાલુ કર્યું.

ટીવીમાં ચેનલો ફેરવતા ફેરવતા રચનાની નજર એક ચેનલ પર ચોંટી ગઈ અને જાણે શ્વાસ લેવાનું ભૂલી ગઈ હોય એમ સ્થિર થઈને એ પ્રોગ્રામ જોવા લાગી.ટીવીના સ્ક્રીન પર ખોડાયેલી આંખોથી જોવાતા કાર્યક્રમનો એક એક અક્ષર એના જ દિલની હાલત બયાન કરતું હતું. આજની અતિઆધુનિક – સ્વછંદ પેઢીની અને એમની પાસે લાચાર એવા એમના પેરેન્ટસની.

સત્તર અઢાર વર્ષની યુવતી એના મા – બાપને પોતે એની સાથે ભણતા મિત્ર સાથે ‘લીવ ઇન રીલેશનશીપ’માં રહેવા જવાની વાત કરતી હતી. મિત્ર પૈસાવાળો હતો અને પાર્ટટાઈમ જોબ પણ કરતો હતો. કારણ એક જ કે, બંનેને હજુ આગળ ભણવું હતું ને કેરિયર બનાવવી હતી એટલે પરણવાની ઉતાવળ કે બચ્ચા કચ્ચાની ઝંઝટમાં નહતું પડવું.

 

અને માંડ માંડ દબાવી રાખેલ રચાનાના આંસુ ધોધમાર વરસી પડયાં.

 

‘રે એની એકની એક વ્હાલુડી, એની મીઠડી ઢીંગલી ત્વિશા…હજુ તો હમણાં જ જે પા પા પગલી કરતાં શીખી હતી. બા..બા..મા..મા..બોલતા શીખી હતી અને જોતજોતામાં વીસ વર્ષની થઈ ગઈ ખ્યાલ જ ના રહયો અને આજે એ એક છોકરા સાથે લીવ ઇન રીલેશનશીપ…છી..છી…આવો વિચાર પણ કેમ આવતો હશે આ લોકોને ?’

 

ત્યાં જ ધૈવત – એના પતિએ રુમમાં પ્રવેશ કર્યો. ધૈવત પણ ત્વિશાના આકરા નિર્ણયથી પરેશાન હતો. પણ ત્વિશાની જીદ સામે એની કે રચનાની એક પણ ના ચાલી. ત્વિશુ નાનપણથી જ એવી હતી – ધાર્યુ કરીને જ જપે. જોકે ત્વિશા સ્માર્ટ અને મજબૂત મનોબળવાળી હતી. એના નિર્ણયોની જવાબદારી પોતાના માથે લઈને એને સહન કરી લેવાની તાકાત પણ ધરાવતી હતી. પણ આ તો આખા જીવનની – આબરુની વાત હતી. એમાં કોઇ ચાન્સ કે તકને સ્થાન ના હોય. સમજી વિચારીને એક જ વાર નિર્ણય લઈ લેવાનો હોય. પણ વાત સમજવા તૈયાર હોય એને કોઇ સમજાવે ને ! ત્વિશા તો એનો નિર્ણય કહીને એમને એક અઠવાડીઆની મુદ્દત આપીને બેસી ગઈ હતી. આજે ત્વિશાને જવાબ આપવાનો છેલ્લો દિવસ હતો. વળી વન-વે રસ્તાની જેમ પ્રત્યુત્તરમાં ‘ના’ ને તો કોઇ સ્થાન જ નહતું. દિલ કાઠું કરીને ધૈવતે રચનાની સાથે વાત ચાલુ કરી.

‘રચુ, આ આજની પેઢી પ્રમાણમાં પ્રામાણિક તો ખરી કેમ ?’

આગ વરસાવતી નજરે રચનાએ ધૈવત સામે જોયું અને ધૈવતે એને અનદેખી કરીને વાત આગળ ધપાવી.

‘જો ને રચુ, તને તો મારા મમ્મી પપ્પા એમની લવસ્ટોરી આખો દિવસ સંભળાવે છે, તને તો ખબર જ છે ને કે એમણે ભાગીને પ્રેમલગ્ન કરેલા ત્યારે સમાજમાં કેવી હોહા થઈ ગઈ હતી…એ પછી આપણે પ્રેમલગ્ન કર્યા ત્યારે એ વાત સામાન્ય થઈ ગઈ હતી. બે ય પક્ષના વડીલોએ તપાસ કરીને પાત્ર યોગ્ય લાગતા આપણને પરણાવી દીધા હતાં. એમને ખબર જ હતી કે એ લોકો ના પાડશે તો ય આપણે તો પરણવાના જ. એમણે ‘હા’ પાડ્યા વગર છૂટકો જ નહતો. ‘

‘ધૈવત, તું કોની સાથે કોને કમ્પેર કરે છે એ તો જાણે છે ને ? આપણે પરણવા માટે બળવો પોકાર્યો હતો. જ્યારે આપણી લાડલી તો એમાં ય એકસપરીમેન્ટ કરવાની છૂટ માંગે છે. લગ્ન જેવા સંબંધોમાં ય ‘ટ્રાયલ એન્ડ એરર’ થોડી હોય ?’

‘રચના, તને ખ્યાલ છે આપણે ત્વિશાના લગ્ન માટે વિચારતા ત્યારે આપણા થનારા જમાઈની જન્મકુંડળીના બદલે આપણે એની હેલ્થકુંડળી જોવા પર વધુ ફોકસ કરવાનું વિચારતા હતાં.’

‘હા ધૈવત, આજકાલ એઈડ્સ ને બધા જાતજાતના રોગો અસ્તિત્વમાં આવ્યાં છે એટલે થનારા જમાઈની સ્વસ્થતા વિશે થૉડા સજાગ રહેવું જ પડે ને.’

‘તો રચુ, આ પેઢી આપણાંથી ય થોડું આગળ વિચારે છે. એક બે મુલાકાતોમાં મુરતિયો નક્કી કરીને નાની ઉંમરમાં પરણી જવું કે નાની ઉંમરે થયેલ આકર્ષણ એ ખરેખર પ્રેમ છે કે નહીં એ બાબતમાં શ્યોર થવા માંગે છે. આપણે તો પરણ્યાં પછી એક બીજાને સમજતા થઈએ ત્યાં સુધીમાં તો છોકરાંય થઈ જતાં એટલે એના ભાવિ માટે ય મને કે કમને આપણી સંસ્કૃતિ આપણને પડ્યું પાનું નિભાવી લેવાનું રહેતું. જ્યારે આજકાલના છોકરાંઓને પોતાની કેરિયર બનાવવામાં, પોતાના પગ પર ઉભા રહેવામાં વધુ રસ છે. કેરિયરના રસ્તામાં લગ્ન આડે આવે છે. પણ વધતી ઉંમર અને શરીરની માંગ સામે એ લોકોએ પોતાની સમજ મુજબ જ આ ‘લીવ ઇન રીલેશનશીપ’નો રસ્તો કાઢયો છે. પરણ્યાં પહેલાં બે ય એકબીજાને બરાબર રીતે જાણી સમજી લેવા માંગે છે જેથી લગ્ન પછી પસ્તાવાનો કે રોદણાં રડવાનો વારો ના આવે. લગ્ન કરી લીધા પછી તેઓ સંપૂર્ણ રીતે એકબીજાને પ્રામાણિક થઈને રહેવાની ઇચ્છા ધરાવે છે. આપણી આજુબાજુ જીવાતા સેંકડો અણસમજુ લગ્નજીવનમાં લગ્ન પછીના લફરાંઓની ઘટનાથી તું ક્યાં અજાણ છે ? એવી છેતરપીંડી કરતાં ખુલ્લેઆમ પોતાના વિચારો જાહેર કરીને મનગમતા વ્યક્તિ સાથે રહેવાની ઇચ્છા ધરાવનારા લોકો વધુ પ્રામાણિક એવું તને નથી લાગતું ?’

‘ધૈવત, તું આમ વાતો ના કર, ત્વિશાનો પક્ષ ના લે. જે ખોટું છે એ છે…છે ને છે જ…’

‘હા રચુ, એમનો નિર્ણય ખોટો તો છે જ. લગ્ન પહેલાં આવી છૂટછાટો લેવી એ સહેજ પણ યોગ્ય નથી અને મારું દિલ કે સંસ્કાર સહેજ પણ નથી માનતાં. આશા રાખીએ કે એનો કોઇ વચ્ચેનો રસ્તો નીકળે. પણ આ પેઢીની એક વાત બહુ ગમી કે એ અપ્રામાણિક સહેજ પણ નથી. આ પેઢી પોતે પડવા માંગે છે ને પછી જાતે ઉભી થવામાં માને છે. એમને ભૂલો કરીને એમાંથી શીખવું છે. બહુ મજબૂત અને સમજુ છે આ લોકો. વળી આપણી ‘હા’ કે ‘ના’થી એમને કોઇ જ ફર્ક નથી પડવાનો. આપણી જેમ ઇમોશનલ ફૂલ્સ પણ નથી એ. તો પછી આપણી પાસે કોઇ ઓપ્શન જ ક્યાં છે…પડવા દે એને…અને જ્યારે જાતે ઉભી ના થઈ શકે ને આપણી મદદ માંગે ત્યારે આપણો ટેકો દઈ દેવાનો. બાકી આ આઝાદ પંછીઓ આપણા પાંજરામાં પૂરાવાથી રહ્યાં. એમને એમના આકાશમાં ઉડવા દે ઉદાર મને શકયતાની એક તક આપ એમને . બની શકે એની જાતે પોતાની સાચી મંઝિલ શોધી પણ લે..આમ જીવ ના બાળ.’

‘હા ધૈવત, તારી વાત સાચી છે. પંખીને આત્મવિશ્વાસી ને આત્મનિર્ભર બનાવવા એને જાતે જ ઉડવા દેવું પડે. આપણે બહુ બહુ તો રાહ ચીંધી શકીએ પણ ઉડવાનું તો એમણે જાતે જ હોય છે.’

અનબીટેબલ : માનવી સુખી થવાના પ્રયત્નો છોડી દે છે ત્યારે એ ખરેખર સુખી થઈ જાય છે.

unbetable

વ્યસ્તતા સમય પસાર કરવામાં મદદરુપ થશે જ્યારે સમયનો ઉપયોગ ઉત્પાદકતા આપશે જે તમને સંતોષ આપશે.

-સ્નેહા

unbetable

— આભાર માનવાની તાકાત હોય એટલી મદદ જ સ્વીકારવી જોઇએ.

— અતિ આગ્રહ છુપી હિંસા સમાન છે.

-સ્નેહા પટેલ.

સ્થાનપલટોઃ

phoolchhab newspaper > navrash ni pal column > 9-1-2013

http://phulchhab.janmabhoominewspapers.com/purti.aspx

હજુ વાળમાં હાથ ‘મા’નો  ફરે છે

મને બાળપણ પાછું જિવાતું લાગે.

અજંપા અમસ્તા ઉધામા કરાવે

તને જોઇ  સઘળું સમેટાતું લાગે !

-હર્ષદ ચંદારાણા.

સલૂણી સાંજ હતી. સંધ્યાની લાલીમાં સુવર્ણાને એક તપસ્વીપણું દેખાતું હતું. વિધાયક સુવર્ણાનો પતિ હજુ ઓફિસેથી આવ્યો નહતો. સુવર્ણા રસોઈ – પરવારીને હીંચકા ઉપર બેઠી હતી. આભને ગેરુરંગનો સ્પ્રે કરેલ હોય એવા વાતાવરણમાં ઘરની બાજુમાં રહેલ મંદિરમાંથી ઘંટનાદ થયો અને સુવર્ણાના કાનને આનંદથી મખમલી ગલીપચી થઈ..આનંદની અદભુત અનુભૂતિથી એ છ્લકાઈ ગઇ.

આનંદના એ નશાને બમણો કરવા, પોતાનો ખાલી સમય ભરપૂર કરવા સુવર્ણા કબાટમાંથી  કેમેરામાં કંડારાયેલ પોતાના જીવનની આહલાદક ક્ષણોવાળું આલ્બમ લઈ આવી. પોતાની દીકરીના નાનપણના ફોટા નિહાળી રહી હતી. અમુક ફોટામાં ખુશ્બુ, એની દીકરી એને વ્હાલથી ચૂમી ભરતી હતી, અમુકમાં ખાલી ખાલી નાટક કરતી કરતી ગુસ્સે થતી હતી, તો એક ફોટામાં એના ખોળામાં ગોટમોટ થઈને, દુનિયાની બધી તકલીફોથી બેખબર થઈને ઢબૂરાઈ ગયેલી…સુવર્ણાને અનાયાસે જ એનું બાળપણ યાદ આવી ગયું. એના મા -બાપનું એકનું એક લાડકું સંતાન.

‘મા..’

‘શું છે બેટા..?”

‘આજે ડ્રોઈંગ કોમ્પીટીશનમાં ફર્સ્ટ આવી આ જો એની ટ્રોફી..’

‘અહાહા..મારી લાડલી..’ મા એના માથે વ્હાલથી ચૂમી ભરી દેતી.

‘મા..આ જો ને આજે મારે રૂપા સાથે ઝઘડો થઈ ગયો..સમજતી જ નથી ને કોઈ વાતે એ..’

‘હોય હવે બેટા..ચાલ્યા કરે…કાલે પાછા બહેનપણા કરી લેવાના..આવું તો ચાલ્યા કરે,દુનિયામાં બધા સરખા ના હોય..થોડું લેટ-ગો કરી લેવાનું..ચાલ ગુસ્સો છોડી જમી લે હવે.”

મા વાળમાં હેતથી હાથ ફેરવતી ફેરવતી એને જમાડતી અને એ જમીને માના ખોળામાં માથું મૂકીને દુનિયાથી બેખબર થઈને સૂઈ જતી.આખેઆખી અકળામણની પાનખર મા ના હુંફાળા ખોળામાં વસંત થઈ જાતી અને એ જાગે ત્યારે પોતાની જાતને પહેલાં જેવી જ ખુશીઓથી હરીભરી અનુભવતી. માની મમતા યાદ આવતા એનાથી એકલા એકલા મરકી જવાયું.

ત્યાં તો ઘરનો ડોરબેલ રણક્યો…

“ટીંગ-ટોંગ…”

સુવર્ણાએ આલ્બમ બાજુમાં મૂકીને દરવાજો ખોલ્યો.

અરે. આ તો મમ્મી… પણ એ સાવ નિસ્તેજ અને થાકેલી થાકેલી કેમ લાગે છે…?

‘શું થયું મમ્મી? કેમ આટલી ઊદાસ..?’

‘બસ બેટા…તારા પપ્પા જોડે થોડું બોલવાનું થયું..શરીર અને મગજ બેય સાથ નથી આપતું હવે..થાકી જવાય છે આ બધાથી. કંટાળી ગઈ છું આ જીન્દગીથી હવે..’

‘અરે મમ્મી, હોય હવે, સંસાર છે તો ચાલ્યા કરે. કાલે અબોલા તોડીને પાછા સાથે હળી-મળીને જીવવાનું..હવે પહેલાં એ કહે કે તું જમી છું કે નહીં ?’

‘ના…મૂડ જ નથી’

‘અરે..એવું થોડી ચાલે…ચાલ મારા હાથે જમાડી દઊ આજે તને…!’

અને સુવર્ણાના હાથે કોળિયા ભરતા ભરતા સુમિત્રાબેન એના ખોળામાં માથું મૂકીને દુનિયાની તકલીફોથી બેખબર થઈને સૂઈ ગયા.

પોતે ઊભી થાય તો મમ્મી જાગી જાય એટલે સુવર્ણાએ એંઠા હાથ નેપકીનથી લૂ્છી લીધા, અને બેઠી બેઠી સુમિત્રાબેનના વાળમાં હેતથી હાથ ફેરવવા માંડી…આજે એણે સંબંધોમાં સ્થાનપલટો કર્યો.

સુમિત્રાબેનની દીકરી મટીને આજે  એમની મા બની ગઈ હતી !!

અનબીટેબલ :- વરસાદ પડી જાય પછી બારી બારણાની જેમ ઉઘડી જઈએ, તો  ઉઘાડ પછીના મેઘધનુનો આનંદ માણી શકાય.

–સ્નેહા..