મેસેજની દુનિયા

fulchhab newspaper > column navrash ni pal > 21-10-2015

ઘણાં બસ મૌન રાખે તોજ શોભે છે જગતમાં ને,
ઘણાં ને બોલવા દીધાં પછી જલસો જ જલસો છે.
-હેમાંગ નાયક

અધખુલ્લી આંખોએ અનુષ્કાએ મોબાઈલ હાથમાં લીધો અને એમાં સમય જોયો. સવારના સાડા છ થયા હતાં. હજુ દસે’ક મિનિટ સૂઇ શકાશે, એમ વિચારીને મોબાઈલનું સ્ક્રીન બંધ કરવા જ જતી હતી અને ત્યાં જ વોટસ એપના ગ્રુપમાં એક મેસેજ આવ્યો અને મેસેજ જોવાની ઇંતજારી સળવળી ઉઠી. ઉંઘરેટી આંખે જ એણે વોટસએપ ખોલીને મેસેજ જોયો,
‘everything is hurt only if u think more. forget and move on…’ આગળ પણ કંઈક લખેલું હતું પણ અનુષ્કાએ તો આટલું વાંચીને જ અટકી ગઈ, આખું ચાર લાઈનનું લખાણ વાંચવાની તસ્દી શું લેવાની અને અડધી ઉંઘમાં જ એણે એ મેસેજ સિલેક્ટ કરીને ફોરવર્ડનું ઓપ્શન વાપરવા લાગી. જોતજોતામાં તો ત્રણ ગ્રુપ અને ૨૦ થી ૨૫ મિત્રોને મેસેજ મોકલી દીધો. મગજ એક્ટીવ થઈ ગયું હતું હવે ઉંઘવાનો યત્ન કરવો વ્યર્થ હતું. થોડો અફસોસ થઈ ગયો. લગભગ ૨૦ એક મિનીટ સવાર સવારમાં મિત્રોને ગુડમોર્નિંગનો મેસેજ મોકલવામાં જતી રહી એના કરતાં એટલો સમય ઉંઘ ખેંચી લીધી હોત તો ફ્રેશ થઈ ગઈ હોત પણ ઠીક હવે…આમ પણ આ રોજનું થઈ ગયું હતું. ટેવાવું જ પડે, મિત્રો માટે આટલું તો કરવું જ પડે ને !
લાંબી આળસ મરડી અને નાઈટી સરખી કરતી અનુષ્કા ઉઠી અને બાથરુમમાં ગઈ. થોડી વાર રહીને એણે ચા બનાવી, માટલું ગળી અને નાસ્તામાં થૉડા મમરાં વઘારીને બ્રશ પતાવ્યું અને ઉર્વિનને ઉઠાડવા માટે બૂમ પાડી. ઉર્વિશ તો એક ઝાટકે જ ઉઠી ગયો અને બે મિનીટમાં તો ફ્રેશ થઈને ટેબલ પર હાજર થઈ ગયો. અનુ ઉર્વિનની આ સ્ફુર્તિ જોઇને કાયમ ખુશ થઈ જતી. ઉર્વિન રોજ સવારે ઉઠે ત્યારે તાજા તાજા ગુલાબની જેમ ખીલેલો જ લાગે. કોઇ પણ પ્રોબ્લેમનું સમાધાન શોધવાનું હોય તો ઉર્વિન સવારનો સમય જ પસંદ કરે પણ અનુની સવાર તો કાયમ ઉલ્ટી જ હોય.
‘અનુ, આજે ચામાં મજા નથી આવતી યાર, પાણી નાંખવાનું ભૂલી ગઈ છે કે શું ? એકલા દૂધની ચા બનાવી હોય એવું કેમ લાગે છે ?’
અને અનુષ્કા ઝબકીને જાગી, ‘ચા બનાવતી વેળા પાણી રેડવાનું તો ભૂલી જ ગયેલી. એક કપ દૂધ અને એક કપ પાણીના બદલે એણે પૂરાં બે કપ દૂધ જ ચા બનાવવામાં વાપરી કાઢેલું.’
‘અરે હા ઉર્વિન, સોરી જરા ઉંઘ પૂરી નહતી થઈ એટલે મગજ અડધું પડધું બંધ જેવું જ લાગે છે..તું ચા સરખી કરીને લાવને ડીઅર પ્લીઝ.’
‘ઓકે, જેવો મેડમનો હુકમ.’ અને ઉર્વિન પાંચ મિનીટમાં તો આદુ, ફુદીનો અને લીલી ચા નાંખીને સરસ મજાની ચા બનાવીને લઈને આવ્યો. ચા પીતાં પીતાં બોલ્યો,
‘અનુ, એક વાત કહું ખોટુ ના લગાડીશ પણ તને આ મેસેજીસની ટેવ જ ખોટી પડી ગઈ છે. રોજ સવાર સવારમાં શું ગુડમોર્નિંગ કરવા બેસી જાય છે ? તારા મેસેજ વિના કોઇની સવાર નહીં ઉગે ?’
‘અરે ના..ના..એવું કંઇ નહીં પણ આ એક ટ્રેન્ડ થઈ ગયો છે. કામ ધંધો હોય કે સગા સંબંધીઓ – બધાંને સવારમાં એક તાજો ફડફડતો ગુડ મોર્નિંગનો મેસેજ મોકલી દઈએ એટલે બધાંને આપણી મીઠી યાદ પહોંચી જાય અને આમ એકબીજાના સતત ટચમાં રહેવાય.’
‘અનુ, તું તારા મમ્મી – પપ્પાને કે તારી સૌથી નજીકની સખી ધારિણીને કદી આવા નિયમિત મેસેજીસ કરે છે ?’
‘ના રે, એમને વળી શું મેસેજ કરવાના ? એમને તો ફોન જ કરી દઉં અને બહુ યાદ આવે તો મળવા જ ઉપડી જાઉં.’
‘તો તું એવું કેમ કહે કે આવા ગુડમોર્નિંગ મેસેજીસ અનિવાર્ય જ છે ? ઓકે, ચાલ એક વાત કહે, આજે તેં કયો મેસેજ મોકલ્યો બધાંને અને એનો અર્થ શું હતો ?’
‘શું ઉર્વિન તું પણ…એમ કંઈ મેસેજ થોડા યાદ રહે. વેઈટ અ મીનીટ.’ અને મોબાઈલ લઈને એ મેસેજ જોઇને એણે ઉર્વિનને કહ્યો. ઉર્વિન આ જોઇને ખડખડાટ હસી પડ્યો.
‘અલ્યા, શું થયું, કેમ આમ હસવું આવી ગયું ?’
‘તમારી મેસેજીયણ જમાત જોઇને હસવું આવ્યું. તમે મેસેજ પૂરતો વાંચતા ય નથી અને એ કેટલ અંશે સાચો કે ખોટી માહિતી પૂરી પાડે એવો પણ કોઇ વિચાર કરતાં નથી. બસ, સામેવાળાના મોબાઈલમાં તમારી હાજરી પૂરાવવા આંખો બંધ કરીને મેસેજ ઠોકે રાખો છો. વળી દુઃખ તો એ જ છે કે આવા લોકોની વસ્તીથી લગભગ પોણાભાગથી પણ વધુ વસ્તી છે. જેને કંઈ જ વિચારવું નથી, સમજવું નથી….બસ ઘેટાં બકરાં જેવી જિંદગી જ જીવવી છે. દિલ, દિમાગ, સમયનો કેટલો વેડફાટ કરો છો તમે લોકો. વળી એક ગુડમોર્નિંગથી ય તમારા સંબંધો સચવાતા નથી તો આખો દિવસ ‘જે આવે એ બીજાને મોકલ્યે જ રાખવામાં વ્યસ્ત. એક લાઈન જાતે વિચારીને લખવાની હોય તો કદાચ આ બધી એપ જ બંધ થઈ જાત. એ લોકો તમને રેડી મેસેજીસ, સ્માઈલીસ ની ફેસીલીટીસ પૂરી પાડે રાખે ને તમારા સંબંધોનું રીનોવેશન થયા કરે છે, ગાડું ચાલ્યે રાખે છે. રામ જાણે આમાં કેટલું સાચું ને કેટલું ખોટું ! મને તો આ બધું અર્થહીન અને સમય – શક્તિનો વેડફાટ જ લાગે છે. જરુર હોય ને મેસેજીસ કરો, કોઇ યોગ્ય વ્યક્તિને યોગ્ય શબ્દોવાળો મેસેજ કરો, યોગ્ય ઇન્ફોર્મેશન હોય કે ન્યુઝ હોય તો મેસેજ કરો…આ બધું ઠીક પણ સાવ જ પોતાની હાજરી પૂરાવવા આમ મેસેજીસ કર્યા કરવાનું બંધ કર તો સારું હવે. કોઇ પણ વાતની અતિશયોક્તિ સહેજ પણ હિતાવહ નથી ડીઅર. બાકી હું તને ક્યારેય કોઇ બાબતમાં રોકતો કે ટોકતો નથી તું જાણે જ છે.’
ઉર્વિનની વાત સાંભળીને અનુષ્કા મનોમન આખા દિવસ દરમ્યાન મેસેજમાં થતો પોતાના સમય અને શક્તિનો વેડફાટ વિશે વિચારવા લાગી. ઉર્વિન ઘણા ખરા અંશે સાચો હતો જ. વળી મેસેજથી રીલેશન્સ સચવાય એવું પણ ક્યાં હોય છે…લોકો પોતાની મરજી મુજબ, અનુકૂળતા મુજબ જ એ વાપરે છે બાકી ના ફાવે તો ફ્રેન્ડસ તરીકે બ્લોક કરી દેતાં કે ગ્રુપમાંથી રીમૂવ થઈ જતાં એક સેકંડ પણ ક્યાં વિચારે છે…સાચે..આ બધું અર્થહીન જ છે. મનોમન એણે મેસેજીસ પર કંટ્રોલ કરવાનો નિર્ણય લઈ લીધો.
અનબીટેબલ ઃ શાંતિનો મહાસાગર ઘરમાં જ હિલ્લોળે ચડ્યો હોય છે ને મનુષ્ય મોબાઈલનું ખાબોચિયું ઉલેચતો ફરે છે.
-સ્નેહા પટેલ