phoolchhab newspaper > 6-5-2015 > navrash ni pal column
ઘટનાઓ :
સમય જતાં જ ફરી ગોઠવાઈ જાય બધું,
સતત ન કોઈને આવ્યા-ગયાનું હોય દરદ.
~અશોક ચાવડા ‘બેદિલ’
ઘરની તાજી તાજી રંગાયેલી દિવાલ પર કરોળિયાનું મોટું મસ જાળું જોઇને સફાઈપસંદ રાઈશાનો મૂડ ઓફ્ફ થઈ ગયો. ટિપોઈ પર અંગ્રેજી મેગેઝિન પડેલું એ લીધું અને સોફા ઉપર ચડીને દિવાલ પરથી એ જાળું સાફ કરવાનો પ્રયત્ન કરવા લાગી. જાળું સાફ કરવામાં એકધ્યાન રાઈશાને સોફાની કિનારીનું ધ્યાન ના રહ્યું અને ધબા..ક દઈને સોફા પરથી નીચે પડી. લૉ-સીટીંગ સોફા હોવાથી રાઈશાને કંઈ ખાસ વાગ્યું નહીં પણ પોતાની બેધ્યાની પર હસવું કે અકળાઈ જવું એ નક્કી નહતી કરી શકતી. ત્યાં જ એના કાને અટ્ટહાસ્ય અથડાયું ને એની નજરે એ અવાજનો પીછો કરતાં જ સામે એની કામવાળી રમલી નજરે પડી.
‘અર..ર…ર બુન, આ ચ્યમના પડી ગ્યાં ? ‘
‘કંઇ નહી રમલી, એ તો પેલું જાળું છે ને એ સાફ કરવા સોફા પર ચડેલી ને ધ્યાન ના રહેતાં બેલેન્સ ના રહ્યું ને પડી ગઈ પણ બહુ વાગ્યું નથી. ચિંતા ના કર અને જા પેલી બાંબુ સાવરણી છે ને એ લઈને આ જાળું તું પહેલાં સાફ કરી નાંખ એટલે મારા જીવને ચેન પડે.’
અને રમલી પોતાની સાડીનો છેડો કમરની ફરતી ગોળ વીંટાળીને પોતાના કામે ચડી.
વિરાજ – રાઈશાનો પતિ ઘરમાં પ્રવેશી જ રહેલો ને એની નજરે આ આખું દ્રશ્ય ઝડપાઈ ગયું. રાઈશાની નજીક સોફા ઉપર બેઠો અને બોલ્યો,
‘આજકાલ કેમ આમ અકળાયેલી અકળાયેલી રહે છે રાઇશુ ?’
‘ના..ના..એવું કંઈ નથી વિરાજ, આ તો એમ જ આ સાફ સફાઈ કરવામાં…’
‘હું આજની વાત નથી કરતો. છેલ્લાં મહિનાની વાત કરું છું ડીઅર.’ વિરાજે રાઇશાની વાત વચ્ચેથી કાપતાં કહ્યું.
‘તારા મનનો વહેમ છે બધો.’
‘મારી આંખોમાં આંખ મિલાવીને કહે તો કંઈ જ વાત નથી.’ અને રાઇશાની ચોરી પકડાઈ ગઈ. એ વિરાજથી નજર બચાવવા લાગી. એને ખબર હતી કે એ વિરાજની આંખોમાં આંખ નાંખીને બોલવા જશે તો એના દિલનો ચોર પકડાઈ જશે.
‘રાઇશુ, મને ખબર છે કે જે દિવસથી આપણી ગાડીમાંથી એક લાખ રુપિયાના દાગીનાની ચોરી થઈ ત્યારની તું અકળાયેલી અકળાયેલી રહે છે. પણ ડીઅર, એ દાગીનાનો બટવો તો તારા ધ્યાન બહાર તારા પર્સમાંથી સરકીને ગાડીની ફ્રન્ટ સીટ પર પડી ગયેલો અને પેલું કાગનું બેસવું ને ડાળનું પડવુંની જેમ એ જ દિવસે ચોરની નજર પણ એના પર પડીને એણે હાથ સાફ કરી દીધો. પણ ઠીક હવે, વાત પતી ગઈ. આમ વારંવાર જાતને વખોડ્યા કરવાથી થઈ ગયેલ વાત બદલાઈ નથી જવાની. બહાર નીકળ એ ઘટનામાંથી.’
‘હું બહુ જ બેદરકાર છું મને ખબર છે. જો ને હમણાં એ જ બેદરકારીને કારણે સોફામાંથી પડી ગઈ ને. પણ હું શું કરું ?’
‘અરે આવી નાની મોટી ઘટનાઓ તો બધાની સાથે થતી હોય છે. તું કંઈ નવી નવાઈની નથી. અચ્છા તું એમ કેમ નથી વિચારતી કે ગાડીમાંથી ફકત દાગીનાનો બટવો જ ચોરાયો બાકી ચોરવા જેવું તો ગાડીમાં ઘણું બધું હતું. ડીવીડી, તારું લેપટોપ, લેપટોપની બેગમાં તારું વોલેટ, વોલેટમાં તારા ક્રેડિટકાર્ડ, તેં જે મોંઘી મોંઘી સાડીઓનું શોપિંગ કરેલું એ શોપિંગ બેગ્સ ..કેટલું કેટલું હતું ! વળી તું એમ કેમ નથી વિચારતી કે, ‘બની શકે કે સોયનો ઘા સૂળીએ ટળ્યો. બાકી જો તારું આખું પર્સ જ ગાડીમાં રહી ગયું હોત તો ? એમાં આપણે પાર્ટીને ચૂકવવાના દસ લાખની કેશ હતી..ઓહ્હ..આવી ઘટનાનો તો વિચાર પણ નથી આવતો . ને થઈ ગયું એ થઈ ગયું ને બદલી શકાવાનું નથી વળી ઘટનાને જેમ લઈએ એમ હોય છે તો આપણે પોઝીટીવ વિચાર જ કરીએ ને મનને શાંત રાખીએ એ જ વધુ હિતાવહ નથી. ‘
‘હા વિરાજ, તારી વાત સાચી છે.’ રાઇશાના મોઢા પરના હતાશાના વાદ્ળ થોડાં વિખરાઈ ગયાં. વિરાજે રાઇશાનો હાથ પોતાના હાથમાં લીધો અને અવાજમાં શરારતી રંગ ભેળવતા બોલ્યો,
‘અને મારી સૌથી મોંઘેરી જણસ તો તું. જો એ ચોર તને ગાડી સમેત ઉપાડી ગયો હોત તો…તારા શરીર ઉપર કમ સે કમ બે ચાર લાખના દાગીના તો છે જ..વળી મારી ગાડીની કિંમત પણ પાંચ લાખની…અને તું..તું તો અમૂલ્ય…આ બધું બચી ગયું. વાતને આમ વિચારને. વળી જાતને વારંવાર આમ હીનભાવનાથી ગ્રસ્ત રાખીને જીવીશ તો તારો સેલ્ફ કોન્ફીડન્સ તું ગુમાવી દઈશ , તારી જાતને અશકત બનાવી દઈશ. એની ભરપાઈ તો કોઇ કાળે કોઇ જ કિંમત ચૂકવીને નહી થઈ શકે. માટે મહેરબાની કરીને ભૂતકાળમાંથી બહાર નીકળ અને વર્તમાનમાં જીવીને ભવિષ્યને સશકત બનાવવાના પ્રયત્ન કર.’
‘વિરાજ, તું સાચું કહે છે. હું છેલ્લા મહિનાથી હીનભાવનાનો શિકાર થઈ ગઈ છું, મારો મારી જાત પરથી વિશ્વાસ જ ઉઠી ગયેલો પણ આજે તેં મારો કોન્ફીડન્સ પાછો મેળવવામાં મને બહુ જ મદદ કરી છે. થેન્ક્સ અ લોટ ડીઅર.’
‘ઓયે, આ કોરું કોરું થેન્ક્સ બેન્ક્સ નહીં ચાલે એની કિંમત ચૂકવો ચાલો…’
વિરાજની વાતનો મર્મ સમજતા સહજીવનના બે વર્ષ વીતી ચૂક્યા હોવા છતાં પણ રાઇશાનું મોઢું નવીનવેલી દુલ્હનની માફક લાલચોળ થઈ ગયું.
અનબીટેબલ ઃ હકારાત્મક વિચાર ખુશીનું સરનામું છે.
Like this:
Like Loading...
sneha patel - akshitarak 