પરાવલંબી સ્વચ્છતા

phoolchhab newspaper > navrash ni pal column > 19-11-2014

 

કેવી રીતે અરીસામાં-

પીઠનો લિસોટો જોઈએ ?

 

– મેહુલ પટેલ ‘ઈશ’

 

” ‘સ્વચ્છ ભારત અભિયાન’ અહાહા…મને તો પહેલેથી જ સાફસફાઈ ઘણી ગમે. ઘરના ખૂણામાં સહેજ પણ કચરો હોય, બાથરુમ ભીની કે મેલી હોય, દિવાલો પર – ફર્નિચર પર કરોળિયાના જાળાં -ધૂળ હોય, વાસણ સહેજ પણ ઓગરાળાવાળું હોય કે કપડાંમાં સહેજ પણ ડાઘો હોય..મને એ સહેજ પણ ના ચાલે. મારું ઘર મને ચોખ્ખું ચણાક જોઇએ. બધી ટાઈલ્સો, બારી મને કાચ જેવા પારદર્શક જોઇએ. સ્વચ્છતા વિના જીવન નકામું યાર…”

 

અને યજ્ઞાએ કોલેજની કેન્ટીનના ટેબલ પર પડેલ કોફીના મગની કિનારીને ટિશ્યુથી બરાબર લૂછીને એમાંથી એક ચૂસ્કી ભરી. એની સામે બેઠેલો નૈવેદ્ય તો યજ્ઞાની ચોખ્ખાઈ પર ફિદા ફિદા થઈ ગયો. મનમાં વિચારવા લાગ્યો કે,

‘ આવી સુંદર ને સુઘડ છોકરી મળી જાય તો એની તો લાઈફ બની જાય’.

થોડું વિચાર કરીને ઘણા સમયથી એના દિલમાં ચાલતી વાતને વાચા આપી જ દીધી ,

‘યજ્ઞા, તું મારી સાથે લગ્ન કરીશ ?’

યજ્ઞા બે મીનીટ નૈવેદ્યને જોઇ જ રહી. ગોરો ચિટ્ટો છ ફૂટીયો, મજબૂત બાંધો ધરાવતો તરવરીયો, ભણવામાં, સ્પોર્ટ્સમાં, ફેશન દરેક ક્ષેત્રે અવ્વલ એવો નૈવેદ્ય એને પણ ગમતો હતો પણ આવી છોકરી આવી વાત સામેથી કેમ કરે …એવા ભાવથી એ કાયમ ચૂપ રહી જતી હતી. આજે જ્યારે ખુદ નૈવેદ્ય જ એના દિલની વાત કરી રહેલો ત્યારે હવે વિચાર કરવામાં સમય બગાડવો એને પણ પોસાય એમ નહતું અને ધીમેથી માથું – નયન નીચા ઝુકાવીને એણે ‘હા’ ભણી જ દીધી. બે ય પક્ષે કોઇ વાંધો નહતો અને થોડા સમયમાં તો યજ્ઞા અને નૈવેદ્યના લગ્ન ધામધૂમથી થઈ ગયા.

‘એક રાજા – એક રાણી અને સુંદર પ્રેમકહાની…’

બે વર્ષ તો નશામાં જ વીતી ગયાં અને એ નશામાં એમના સહજીવનમાં એક નાનકડી પરીનું આગમન પણ થઈ ચૂક્યું હતું. આધુનિક એવી યજ્ઞાને નૈવેદ્યના માતા પિતા સાથે મનમુટાવ થવા લાગ્યા અને છેવટે બે ય પક્ષે સમજદારી વાપરીને અલગ થઈ જવાનું નક્કી કર્યું. ખરું જીવન હવે જ શરુ થતું હતું.

ઘરમાંથી અલગ થતાં જ નૈવેદ્યના ખર્ચા અને આવકના તાલમેલ ખોટકાવા લાગ્યાં. મોજ્શોખના ખર્ચા પર કમ્પ્લસરી કાપ મૂકવો પડે એવી હાલત હતી. ઘરની સાફસફાઈ માટે કામવાળા બેનનો ખર્ચો પણ પોસાય એમ નહતું અને યજ્ઞાએ નાછૂટકે બધું કામ જાતે કરવાની જવાબદારી ઉપાડવી પડી. હવે યજ્ઞા રહી ચોખ્ખી ચણાકની ચાહક. ઘરમાં સહેજ પણ આડું અવળું એને જીવનમાં કદી પોસાયું નહતું પણ તકલીફ એ કે ચોખ્ખાઈ પસંદ એવી યજ્ઞાને જાતે સફાઈ કરવાની આદત સહેજ પણ નહતી. ચોખ્ખાઈ માટે કાયમ એણે એની મમ્મી કે કામવાળાઓ ઉપર જ આધાર રાખેલો હતો. ઓર્ડરો કરી-કરીને કામ કરાવીને ચોખ્ખાઈનો સંતોષ પોસતી હતી પણ હવે …? ચોખ્ખાઈ એટલે શું એની સમજ હતી પણ ચોખ્ખાઈ રાખવી કેમની એની તાકાત કે કામ કરી લેવાની મંશા સહેજ પણ નહીં ! અને ધીમે ધીમે નૈવેદ્ય યજ્ઞાના જે ગુણનો આશિક હતો એ જ એની કમજોરી બની ગઈ.કામ કરવાની આદત ના હોવાથી સંતાનની સારસંભાળ, નૈવેદ્યના ઓફિસના ટાઇમમાંથી પરવારીને યજ્ઞા થાકીને ચૂર થઈ જતી અને ઘરની અસ્ત વ્યસ્તતા સામે તો એનું ધ્યાન પણ ના જતું.

‘જે છે – જેમ છે એમ છે…ઘરને સાફ કરવામાં ને કરવામાં હું મારી જાત ઘસી કાઢું કે ? મારી જાત માટે તો મને સહેજ પણ સમય જ ના મળે તો એવું જીવન શું કામનું ? નથી થતું તો નથી થતું…શું કરું ?’

અને યજ્ઞા ધીમે ધીમે સફાઈ માટે આંખ આડા કાન કરવા લાગી.સફાઈની બાબતમાં સહેજ પણ ચલાવી ના લેનાર યજ્ઞા આજે ખુદ ગોબરી હતી અને એનું ઘર પણ ગોબરું.

અને નૈવેદ્ય વિચારતો રહી ગયો,

‘આ ‘ફુવડ સ્ત્રી’ એની જ યજ્ઞા કે ?જેને સફાઈ ગમે તો છે પણ સફાઈ કરવાની સહેજ પણ નથી પસંદ ! સફાઈ પસંદ વ્યક્તિ સફાઈ કરવાની આળસુ હોય એ કેવી વિરોધાભાસી અને નાટકીય બાબત છે. આવી પરાવલંબી સ્વચ્છતા શું કામની ? પણ હવે પડ્યું પાનું નિભાવી લેવાનું હતું. મન મસોસીને એ ચૂપ રહી ગયો.

અનબીટેબલ :  માનવીએ થોડા થોડા સમયાંતરે પોતાના ‘સ્વાવલંબન’ના સેલ્ફી લેતા રહેવું જોઇએ.

-સ્નેહા પટેલ

તકલીફનું મૂળ

phoolchhab newspaper > 12-11-2014 > navrash ni pal column

એક વત્તા એકનો ઉત્તર કરો,

બે નહી બેથી જરા સધ્ધર કરો.

કરવા જેવો એક ધંધો ‘ઇશ’નો,

માણસોને ભોળવી ઇશ્વર કરો.

-મેહુલ પટેલ ‘ઇશ’.

 

દિવાળીના દિવસે રીશીએ પોતાના ભાઈ રોમીને ફટાકડા ફોડવા અને ડીનર સાથે લેવા આમંત્રણ આપેલું. બંગલાની બહાર છોકરાંઓ ફટાકડાં ફોડી રહ્યાં હતાં અને બંગલાના ગાર્ડન એરીઆ પછી ખુલ્લાં પડતા ચોકમાં આભા અને રુપા છાપણી લઈને ડિઝાઈન પાડીને લાલ, લીલો, પીળો, ગુલાબી, પોપટી, દુધિયા, કેશરી, શ્યામ ગુલાબી, જાંબલી, બોટલ ગ્રીન, બ્લુ, કોબી જેવા અનેકો કલર, ઝરી,ફૂલ, આભલા વગેરેથી રંગોળી સજાવી રહી હતી. રીશીની મોટી દીકરી અન્વેષા અને રોમીની દીકરી રુપલ કોડિયામાં તેલ પૂરીને દીવા પ્રગટાવી રહી હતી. ચોતરફ હર્ષ,ઉલ્લાસ અને ખુશીનું વાતાવરણ હતું. અન્વેષાને એકીટશે નિહાળી રહેલ રોમી અચાનક જ બોલ્યો,

‘રીશી, અન્વેષાને ગ્રેજયુએટ તો પતી ગયું કેમ ? શું કરે છે આજકાલ ?’

‘એને આગળ ભણવું છે , કેટની એક્ઝામ આપવી છે એના માટે એ આજકાલ એન્ડેવરના ક્લાસીસ કરી ભરી રહી છે.’

‘ઓહ, એની ફી કેટલી ?’

‘એક વર્ષનો કોર્સ છે આશરે દોઢ લાખ જેટલો ખર્ચો થશે. પણ એ લોકો એની પાછળ બહુ મહેનત કરે છે. આખો દિવસ લર્નિંગ, એક્ઝામ, કમ્પ્લસરી રીડીંગ..અન્વેષાને ઘડીની ય ફુરસત નથી મળતી. વળી મુખ્ય વાત તો એ કે એ આ ભણવાનું એન્જોય કરે છે. એને આ ભણતરનો કોઇ ભાર નથી લાગતો. ભાઈ, બે મહિનામાં તો એની પર્સનાલીટી ડેવલપમેન્ટ જોરદાર થઈ ગઈ છે. તમે એની સાથે બેસશો તો તમને ય નવાઈ લાગશે કે ક્યાં આજની અન્વેષા અને ક્યાં બે ચાર મહિના પહેલાંની કોલેજમાં બંક મારી મારીને દોસ્તારોની સાથે રખડી ખાતી અન્વેષા !’

‘રીશી, એ બધા તારા મનના વહેમ છે.આ મોટી મોટી એજ્યુકેશન સંસ્થાઓ આવા દેખાડા કરી કરીને તમારા જેવા સીધા સાદા વાલીઓને ભોળવી લે છે. આની પહેલાં પણ તેં અન્વેષા માટે એક મલ્ટીમીડિયાના કોર્ષમાં લાખ રુપિયા બગાડ્યા જ છે ને…પરિણામ…તો કંઈ નહીં….બેન બા બે મહિનામાં જ સ્ટ્રીકટ ભણતર અને શિસ્તબધ્ધ ક્લાસીસથી કંટાળી ગયા અને કોર્સ અધવચાળેથી જ પડતો મૂક્યો. સાચું કહું તો તારી અન્વેષામાં ભણવાના કોઇ લખ્ખ્ણ છે જ નહીં. આમ ને આમ એને ભણાવવા પાછ્ળ પૈસા ખર્ચ્યા કરીશ તો તારે દેવાળું ફૂંકવાનો વારો આવશે. હજુ તો તારે એને પરણાવવાની છે, નાનકા પ્રીન્સને ભણાવી ગણાવીને સેટલ કરવાનો છે…મા બાપુજીનું ધ્યાન પણ રાખવાનું એમની તબિયતના નાના મોટા ખર્ચાઓ તો તારે ઉભા જ રહેવાના ને…આમ છોકરીના ભણતર પાછળ જ ખર્ચા કર્યા કરીશ તો બીજી જવાબદારીઓ કેમની પૂરી કરીશ ? એના કરતાં એને કોઇ સારી નોકરી શોધીને જોઇન કરાવી દે.’

 

‘ના ભાઈ, મારે અન્વેષાની ઇચ્છા વિરુધ્ધ નથી જવું. ભગવાનની દયાથી વધતા ખર્ચાઓને પહોંચી વળવા પૂરતી આવકની જોગવાઈ પણ થઈ જ રહે છે. એને જેટલું ભણવું હોય એટલું ભણવા દઈશ.’

‘જો રીશી, મારી વાત માન…તારા કરતાં મેં દુનિયા વધુ જોઇ છે. તારી દીકરીને ભણવામાં કોઇ રસ જ નથી. તને સાંભળીને ખરાબ લાગશે પણ અંદરખાને તો તું પણ સ્વીકારીશ કે તારી દીકરી સાવ હરામ હાડકાની છે. ગમે એટલું ભણે પણ એ પછીના હાર્ડવર્કની એનામાં કમી છે એથી એ કોઇ જ નોકરીમાં સેટલ નહીં થઈ શકે. એમને તો બેઠા બેઠા લાખો કમાઈ લેવા હોય પણ કેટલા વીસે સો થાય એ તો આપણું જ મન જાણતું હોય..હજુ સમય છે, સમજી જા.’

‘ના ભાઈ, હું મારી વાતમાં મક્કમ છું.ચાલો, પેલા લોકોની રંગોળી પતી ગઈ હોય તો એના થોડા ફોટા બોટા પાડી દઈને ને પછી જમવા બેસીએ.’

લગભગ વર્ષ પછી અન્વેષા કેટની એકઝામમાં થોડા જ માર્કસ માટે ફેઈલ થઈ ગઈ પણ એના પાવરફુલ અંગ્રેજીના કારણે એને એની જ ઇન્સ્ટીટ્યુટમાંથી ૩૦,૦૦૦ રુપિયાના સ્ટાર્ટથી ઇંગ્લીશના કોચીંગ માટેની જોબ ઓફર થઈ જે એણે સહર્ષ સ્વીકારી લીધી. રીશીએ હર્ષમાં આવીને રોમીને ફોન કરીને આ વાત કહી. પોતાનું માણસોને ઓળખવાનું ગણિત ખોટું પડતાં રોમીને થોડી ચચરી અને એણે નવો રાગ આલાપ્યો,

‘ભાઈ, આવી સારી નોકરી મળી છે તો અન્વેષાને કહેજે કે સા્ચવીને રાખે. એની આળસનો પડછાયો ય ન પડવા દે આ નોકરી પર..બાકી અહીં આટલા વર્ષની નોકરી પછી ય માંડ પચીસ હજાર સુધી પહોંચ્યા છીએ.’

રોમીની પત્ની સુધા બહુ જ બારીકાઈથી પોતાના પતિના ચહેરાના હાવભાવ જોઇ રહી હતી. ફોન પત્યા પછી એ રોમીની નજીક ગઈ અને બોલી,

‘તમે ખોટા પડ્યાં એનો વસવસો થાય છે ને ?’

‘ના ..માણસ ઓળખવામાં હું ક્યારેય ખોટો ના પડું. અન્વેષા જિંદગીમાં કદી કોઇ કામ કરી જ નહીં શકે તું જો જે ને. આજે નહીં તો કાલે પણ એ આ નોકરીમાં ટકી જ નહીં શકે ને છોડી દેશે લખી રાખ તું. આ સુંવાળી પ્રજા હરવા ફરવા ને મોજમજામાં ને બાપના પૈસે લીલાલહેર કરવામાં જ માને છે.’

‘રોમી…પ્લીઝ…બંધ કર તારી આ કડવી વાણી…તું સાચો પડે એ માટે અન્વેષાની પ્રગતિને આશીર્વચનોના બદલે બદદુઆઓથી નવાજે છે. આ કેવી માંદલી માનસિક્તા છે તારી ! સંતાનોની પ્રગતિમાં આપણે વડીલોએ કાયમ સંતોષ માનવાનો હોય. એ એમની રીતે એમનો રાહ શોધવા મથતા હોય એને પ્રોત્સાહન જ આપવાનું હોય નહીંકે આવી અવળવાણી બોલીને એમનો ઉત્સાહ તોડી પાડવાનો . તારી ‘માણસોને ઓળખવા’ની શક્તિ સાચી પડે એના માટે અન્વેષાએ એના કેરીયરમાં, એની જિંદગીમાં ફેઈલ જવાનું… આ વાત કેટલી ન્યાયપૂર્ણ છે ? ‘

અને રોમીને એક આંચકો વાગ્યો. જાણ્યે અજાણ્યે પોતાના અભિમાનમાં જ મસ્ત એ કયા રસ્તે જઈ રહયો હતો ? ભીની નજરથી પોતાને ખોટા રસ્તે જતો અટકાવવા બદલ સુધાની સામે જોઇને એનો આભાર માની લીધો.

અનબીટેબલ : તમે સાચા હો એનો મતલબ સામેવાળો ખોટો એવો તો નથી જ !

-સ્નેહા પટેલ

પ્રેમનું કારણ પ્રેમ !

 

उतना ही उपकार समझ कोई

जितना साथ निभा दे

जनम मरन का मेल है सपना

ये सपना बिसरा दे

कोई न संग मरे |

 

– સાહિર લુધિયાનવી.

 

અલાર્મક્લોક્માં નાનો કાંટો છને અને મોટો બારને અડકતાં જ એ રણકી ઉઠ્યો ને વનિતાની આંખ ખૂલી ગઈ. રોજની આદત પ્રમાણે જ હાથ અલાર્મક્લોકની ઉપર આવેલ બટન શોધવા લાગ્યો ને મળી જતાં જ અલાર્મ બંધ કર્યુ. અલાર્મ બંધ કરતાની સાથે જ વનિતાના મગજમાં ઝબકારો થયો,

‘અરે, આજે તો રવિવાર. આજે તો ઓફિસમાં રજા છે પણ એ કાલે અલાર્મક્લોક સેટ કરવાનું ભૂલી ગયેલી..’

માણસથી ભૂલ થાય પણ ઘડિયાળથી નહીં અને એ તો પોતાના કાર્યને નિષ્ઠાપૂર્વક વળગીને પોતાના સમયે રણકી ઉઠી. વિચારોનું ચક્કર ચાલુ થઈ જતા વનિતાની ઉંઘ ઉડી ગઈ ને પથારીમાં બેઠા થઈને બે હાથ ઉંચા કરીને આળસ મરડીને સુસ્તી દૂર કરી. ત્યાં જ એની નજર બારીમાંથી અધિકારથી પ્રવેશી રહેલ રશ્મિકિરણ પર પડી અને મનમાં અચાનક એક બાળક આળસ મરડી ગયું. જાગી ઉઠેલ બાળમનને વશ થઈ વનિતા બે હાથથી એના લાંબા લીસાવાળનો અંબોડો વાળતી ગેલેરી તરફ ગઈ અને શિયાળાની સવારનું એ રમણીય દ્રશ્ય જોઇને એ સંમોહિત થઈ ગઈ. બહાર નીલા આભમાંથી રવિ ધીમે ધીમે ઉપર ઉઠી રહ્યો હતો જાણે નીલા મસ્તક પર લાલ તિલક થઈ રહ્યું હોય એવું અનુભવાતું હતું. આજુ બાજુ લહેરમાં ટહેલતી નાની નાની વાદળીઓ શરારતી હાસ્ય ફેલાવી રહેલી. આજુ બાજુના વૃક્ષના પર્ણ પર આછી ઝાકળ બાઝેલી હતી અને ઠંડીમાં થરથરી રહેલ એ પર્ણને ઉગું ઉગું થઈ રહેલ રશ્મિકિરણ પોતાની હૂંફ આપવાના ઇરાદાથી ઝડપથી આભમાં પ્રસરી રહેલા હતાં. વનિતાનું તન, મન આનંદની છોળોમાં નહાવા લાગ્યું ને મન પ્રફુલ્લિત થઈ ગયું ત્યાં જ એના બેડરુમમાં રહેલ મોબાઈલમાં રીંગ વાગી ને એ બેડરુમમાં ગઈ જોયું તો એની પ્રિય સખી અનુમોદિતા.

‘ગુડ મોર્નિંગ અનુડી, બોલ સવાર સવારમાં કેમ યાદ કરી મને ?’

‘ફટાફટ તૈયાર થઈ જા હું તને લેવા આવું છું. આપણે બરોડાના એકસ્પ્રેસ હાઈ વે પર જવાનું છે. મારા ભાઈ ધ્વનિલની ગાડીને અકસ્માત થયો છે.’ અને ફોન કટ થઈ ગયો. મદમાતી શિયાળાની સવારનો બધો નશો એક જ ઝાટકે ચકનાચૂર થઈ ગયો અને વનિતા દસ મિનિટમાં તો અનુ સાથે એની ગાડીમાં એની બાજુની સીટ પર બિરાજમાન હતી. વનિતાનું ઘર ઘટનાસ્થળથી નજીક જ હતું. ફટાફટ એ લોકો હાઈ વે પર આવેલ ઘટનાસ્થળે પહોંચી ગયાં. આગળની ગાડીએ એકાએક બ્રેક મારતા એની પાછળ રહેલ અનુના ભાઈની ગાડી એને જઈને ટકરાઈ ગયેલ. અનુના ભાભીને સામાન્ય ઇજા જ થયેલી પણ ધ્વનિલના હાથમાં ફ્રેકચર થઈ ગયેલું. આજુ બાજુમાં જમા થઈ ગયેલ ભીડમાંથી કોઇકે ફોન કરી દેતાં ૧૦૮ આવી પહોંચેલી પણ અનુએ ધ્વનિલને પોતાના ફેમિલી ડોકટરને જ બતાવવાની જીદ કરી અને એને પોતાની ગાડીમાં બેસાડી દીધો પણ ભાભી સુચિત્રાની એણે સહેજ પણ દરકાર ના કરી..કોણ જાણે એ ત્યાં હોય જ નહીં એવું વર્તન કર્યું અને ધ્વનિલ સાથે વાતચીત કરવા લાગી. વનિતાને આ બધું થૉડું વિચિત્ર લાગ્યું. એણે સુચિત્રા સામે થોડું સ્માઈલ કરીને એને પોતાની સાથે ગાડીની પાછળની સીટમાં બેસાડી. ઘાયલ અવસ્થા હોવા છતાં ધ્વનિલની નજરે અનુનું આ વર્તન નોંધી જ લીધું અને એની પીડા વધારે વધી ગઈ અને એનું મોઢું પડી ગયું પણ એ કશું બોલ્યો નહીં. ચૂપચાપ બધાના હાવભાવ નીરખી રહેલી વનિતાએ અનુને મેસેજ કર્યો,

‘અનુ, માન્યું કે તારા ભાઈએ તારા પેરેન્ટસની નારમરજી છતાં પ્રેમલગ્ન કરીને પોતાનો અલગ સંસાર વસાવ્યો છે પણ તારું તારા ભાભી સાથેનું આ વર્તન સહેજ પણ યોગ્ય નથી.’

ચાલુ ગાડીએ જ અનુએ એ મેસેજ વાંચ્યો ને દુઃખની એક આછી વાદળી એના ચહેરા પર દોડી ગઈ. આ જ ભાભીના કારણે એનો ભાઈ પપ્પા સાથે ઝગડીને ઘર છોડીને જતો રહેલો અને એના દુઃખમાં એની મમ્મીને એટેક આવી ગયેલો ને એ ઇશ્વરને શરણ થઈ ગઈ હતી. આ વાત એ કેમ કરીને ભૂલે ? ભાઈ તો પોતાનું ખૂન…માફ થઈ જાય પણ સુચિત્રા..ઉફ્ફ…એને તો કેમની માફ કરાય ?

વનિતા અનુની ખાસ સખી હતી એને અનુના જીવનની, ઘરની રજે રજની માહિતી હતી. અનુના દિલની વાત એ સમજી શક્તી હતી. એણે બીજો મેસેજ કર્યો,

‘અનુ, તારા મમ્મીના મૃત્યુ પાછળ તારા પપ્પાની જીદનો હાથ હતો અને એ વાત વીતી ગઈ. આજે ધ્વનિલના એક ફોન પર તું જે રીતે દોડી એ પરથી જ તારો એના પ્રત્યેનો પ્રેમ સાફ દેખાઇ આવે છે. પણ તું ફક્ત એના પ્રત્યે જ પ્રેમભાવ રાખે અને એની પત્નીને સહેજ પણ આવકારીશ નહીં તો તારી અને તારા પપ્પાની વચ્ચે ફર્ક શું રહ્યો ? એમની ભૂલનું પરાવર્તન ના કર ડીઅર. તારે ધ્વનિલ સાથે સંબંધ જોડવો હોય તો પહેલાં એની સાથે જોડાયેલ એની બેટરહાફને સ્વીકારવાની તૈયારી રાખવી જ પડશે. એ સિવાય ધ્વનિલ પર ઓળઘોળ થવું બધું ય નિરર્થક છે. એ કદી તમારી નજીક આવી જ નહી શકે. આ માનવીય સાયકોલોજી છે. થૉડામાં બધું સમજી જા બકા.’

ગાડી હંકારતા મોબાઈલ જોવાની ટેવ ના હોવા છતાં અનુમોદિતાએ વનિતાનો બીજો અને લાંબો મેસેજ વાંચી જ લીધો. થોડા ઘણા શબ્દોમાં વનિતાએ કરેલી ગૂઢાર્થનો મર્મ અનુને બરાબર સમજાઈ ગયો. હોસ્પિટલ આવી અને ધ્વનિલને ટેકો આપીને ગાડીમાંથી ઉતારતી વખતે અચાનક જ અનુમોદિતા બોલી ઉઠી,

‘વનિ, હું ભાઈને અંદર લઈને જઉં છું તું ભાભીને સાચવીને લઈને આવજે ને. થોડું ઘણું છોલાયેલું છે એની પર ડ્રેસિંગ કરાવી દઈએ અને દેખીતી રીતે ભલે એમને કોઇ ઇજા નથી થઈ પણ એમનું ય ચેક અપ કરાવી જ લઈએ જેથી કરીને ભવિષ્યમાં કોઇ ચિંતાનું કારણ ઉભું ના રહે.’

પોતીકાપણાના અહેસાસથી ધ્વનિલની અડધી પીડા તો એમ જ મટી ગઈ અને એના મુખ પર સંતોષનું અને રાહતનું એક સ્મિત ઝળકી ઉઠ્યું.

અનબીટેબલ : પ્રિયના નજીકનાને પણ ચાહવા – આ ક્રિયા અવર્ણનીય અનુભૂતિનો અહેસાસ કરાવે છે.

સ્નેહા પટેલ.

jatvant sharat