વાત જાણે એમ છે કે….

Phoolchhab newspaepr > navrash ni pal > 24-9-2014

 

એક લીલી લાગણીને પામવા,

એક માણસ કેટલો ઘરડો પડે.

-હરદ્વાર ગોસ્વામી.

 

‘અદા, તારામાં સહેજ પણ કરકસરનો ગુણ નથી. હવે એક પાંચ વર્ષની દીકરીની મા થઈ, હવે તો સુધર.’

‘પણ મમ્મી, એવો તો શું મોટો ખર્ચો કરી નાંખ્યો સમજાવશો જરા.’

‘લે તને તારા ખોટા ખર્ચાની પણ ખબર નથી પડતી…રામ રામ…આ છોકરીને શું કહેવું મારે હવે !’ ને ફોનમાં વાત કરી રહેલ રેખાબેનનો અવાજ અ્ચાનક મોટો થઈ ગયો.

‘જો અદા, હજુ તો ગયા અઠવાડીએ જ તું ધૃવી માટે પૂરા પાંચસો રૂપિયાનું નવું ફ્રોક લાવી હતી અને આ અઠવાડીએ પાછા એનેઆ મેચીંગના સાતસોના ફેન્સી શૂઝ. વળી ત્રણ મહિના પહેલાં જ તમે જગતકુમારના મિત્રો સાથે કચ્છ ફરી આવ્યાં. પૂરા પંદર હજારનું આંધણ ! જગતકુમારનો વીસ હજાર અને તારો સાત હજારનો પગાર અને તમે ઘરમાં ખાનારા છ જણાં. વીમો, લેપટોપ – ગાડી -ઘર બધાના હપ્તા, ધૃવીની સ્કુલની ફી, કામવાળા, દવાઓ…અરેરે…તમારી જવાબદારીઓ તો જુઓ બેટા. અત્યારથી પાઈ પાઈ કરીને પૈસો નહીં બચાવો તો આગળ કેમનું નભશે ? તારા પપ્પા પણ તારા માટે કંઇ દલ્લો મૂકીને નથી ગયા. આ વિધવા મા પાસે ય કોઇ મૂડી નથી. આમ તો કેમ જીવાય ? તારી નાની બેન રેવતીને જ જો, કેટલો પૈસો છે પણ કેવી કરકસરથી જીવે છે ! કોઇ જ ખોટો ખર્ચો નહીં. પરણ્યાંને પૂરા બે વરસ થયા પણ હનીમૂન પર પાંચ દહાડા ફરી આવ્યાં એ જ બાકી ક્યાંય નથી ગયા. વળી ઓઢવે પહેરવે પણ તમારા જેવા ખર્ચા નહીં. તું તો તારા કાકાજીની દીકરીના લગ્ન પર પૂરા બે હજારનો ડ્રેસ સીવડાવી લાવી હતી.’

‘મમ્મી, શું તમે ય…આ જ તો અમારી પહેરવા – ઓઢવાની – ફરવાની ઉંમર છે. અત્યારે ય સાદગીથી જીવીને સમય કરતાં વહેલાં બૂઢ્ઢા થઈ જવાનું ? વળી જગત ફરવાના પહેલેથી શોખીન માણસ છે. કમાય છે અને વાપરે છે. કોઇની પાસે હાથ લાંબો તો નથી કરતાં ને ?’

‘લે…નવાઈના તમે જ જુવાન તે…આ તારી નાની બેન બુઢ્ઢી થઈ ગઈ છે કે ? એ તો કદી આવા ખોટા ખર્ચા નથી કરતી. તમે તો શહેરની એક પણ હોટ્લ નથી છોડી. પતંગમાં બેસીને એક વાર ગોળ ફરી આવ્યાં અને પૂરા બે હજારનો ચાંલ્લો કરી આવ્યાં.’

‘મમ્મી, રેવતીના ખર્ચા અલગ છે. અમે કાયમ ઘરે નાસ્તા બનાવીએ છીએ અને એમના ઘરે દર બીજા દિવસે બહારથી નાસ્તા નથી આવતાં ? વળી અમે બહાર હોટલમાં ખાવા જઈએ છીએ તો એ લોકોના ઘરે પણ અઠવાડીઆમાં બે વાર બહારથી જમવાનું નથી આવતું ? વળી હમણાં જ તમારા લાડલા જમાઇએ એમના માટે આઈફોનનો મોટો ખર્ચો કર્યો એ નથી દેખાતું ?’

‘બહારથી જમવાનું આવે છે પણ એ બે ભાજીમાં એ હુતો હુતી અને સાસુ સસરા બધાંયનું પેટ ભરાઈ જાય જ્યારે તમે તો ઇન મીન ને તીન બહાર જમીને આવો અને ઘરે ડોસા ડોસી માટે અલગ બને…વળી આઈફોનની સામે એમણે એમનો જૂનો સ્માર્ટફોન કાઢ્યો તો ખાસા એવા પૈસા ઓછા ના થઈ ગયા ? વળી આઈફોન પણ જ્યારે વેચશે તો એના પણ પૈસા ઉપજશે જ ને…એક જ વારનો ખર્ચો ને..તમારી જેમ વારે તહેવારે તો નહીં જ ને…’

‘મમ્મી, રેવતી અને અમારી લાઈફ સ્ટાઈલ સાવ જ અલગ છે. વળી આપણા ઘરે જેમ કરકસરના પાઠ ભણીને એક સાબુ આટલા દિવસ ચલાવવાનો ને એક ચાનું પેકેટ આટલા દિવસ…એક જ પંખો બળે એ હેતુથી બધા કમપ્લસરી એક જ રુમમાં સૂઇ જવાનું…આ બધી ગણત્રીઓથી હું આમે કંટાળી ગયેલી છું. મારી સાસરીમાં તો મને મારી રીતે જીવવા દો. અહીં અમારી દરેક વાતનું ધ્યાન રાખવા માટે મારા સાસુ સસરા છે અને તેઓ એમની એ કામગીરી બહુ જ સારી રીતે પાર પાડે છે. પ્લીઝ. તમે દરેક વાતમાં મારી અને રેવતીની કમ્પેર કરવાનું છોડો ને..’

ફોનના સામે છેડે અદાના અવાજમાં ચીડ ભળી ગઈ ને ફોન કટ કરીને રડી પડી. વિચાર આવ્યો કે,

‘મમ્મીના પ્રેમની સુગંધ પાછળ કાયમ અધિકારની વાસ આવ્યા કરે છે. મા જ જ્યારે ઉઠીને સંતાનો વચ્ચે આવી સરખામણીઓ કરવા બેસશે તો એ બે બેન વચ્ચેના પ્રેમમાં ભંગાણ ચોકકસ પડાવશે. અમે દીકરીઓ એક વાર ચલાવી લઈશું પણ એમના જમાઇઓ…? આ વાત હવે સાઇઠી વટાવી ગયેલ વિધવા રેખાબેનને કેમ સમજાવવી ? સમયસર એ ચેતી જાય તો ઠીક છે નહીં તો એમના કારણે બે સુંદર સંસારમાં આગ ચંપાઈ જશે અને સંબંધોની વાટ લાગી જશે. પોતાનું કહ્યું જ કરાવવાનો આગ્રહ દુરાગ્રહ બની જાય છે એ વાતની મમ્મીને સમજ કેમ નથી પડતી ? ‘

અનબીટેબલ : ધુમ્રસેરોની વચ્ચેથી આગનું જન્મસ્થાન નહીં પણ અગ્નિથી બળેલો કાટમાળ જ નિહાળી શકાય છે.

-સ્નેહા પટેલ