વર્ષો પહેલાં ‘જાને ભી દો યારો’ મૂવી જોઇને મજા મજા આવી ગયેલી. હમણાં થોડા સમય પહેલાં જ સોની મેક્સ પર એ પિક્ચર આવી રહેલું હતું ને મેં મારા દીકરાને ફોર્સ કરીને એનો ડીસ્કવરીનો પ્રોગ્રામ બંધ કરાવીને મારી સાથે એ મૂવી જોવા બેસાડ્યો. ‘બેસ બેટા, બહુ જ કોમેડી મૂવી છે. તને બહુ જ મજા આવશે ..’ અને મારો ડાહ્યો દીકરો મારી સાથે મૂવી જોવા બેઠો. પણ આ શું ? આ પિકચર જોઇને મને પોતાને જ કંટાળો આવવા લાગ્યો. આ કંઈ એવી ખાસ કોમેડી મૂવી ના લાગી. અમુક અમુક સીન્સ તો સાવ જ કોમન લાગ્યાં. વર્ષો પહેલાં આ મૂવી જોઇને જે ફીલ હતી એનાથી સાવ અલગ જ ફીલ અત્યારે આવતી હતી. કારણ આનાથી વધુ હસવું તો મને મારા દીકરાની કાર્ટુન ચેનલોમાં આવતુ હતું. એક બાજુ અફસોસ પણ થતો હતો કે મેં ક્યાં દીકરાને આ મૂવી જોવા બેસાડ્યો. ઠીક છે…જેમ તેમ મૂવી તો પતી ગઈ પણ હવે ક્યારેય આનું પુનરાવર્તન નહી કરું. જૂના પિક્ચરો સારા – સુંદર હતા એની ના નહી પણ આજકાલ ટેકનોલોજી એટલી બધી આગળ વધી છે કે હવે એ બધું સાવ ફીક્કું ફસ લાગે છે. એ સમયના જુવાનિયાઓના વિચારો અને આજના જુવાનિયાઓના વિચારોને તો વળી કોઇ છેડા જ ના મળે. કદાચ એ સમયે આપણી પાસે બીજા ઓપ્શન નહતા એટલે એ મૂવીસ શ્રેષ્ઠ લાગતી હતી પણ આજે એ જ આપણને ઠીક ઠીક લાગે..અમુક પિક્સ આમાં અપવાદ હોય પણ એ આપણા સુધી બરાબર ….જૂના મૂવીસ જોવા છોકરાઓને સાથે બેસાડવાનો મોહ હવે ના રખાય એ તો નક્કી.
-sneha patel
sneha patel - akshitarak 