કળિયુગનો યુધિષ્ઠિર

phoolchhab newspaper > 14-05-2014 > navrash ni pal

हर तरफ़ अपने को बिखरा पाओगे,
आईनों को तोड के पछताओगे।

रूह की दीवार केगिरने के बाद,
बेबदन हो जाओगे, मर जाओगे।

– शहरयार।

 

અણગમતા વિચારોનું વાવાઝોડું લક્ષ્યના મગજ પર કબ્જો જમાવવા લાગ્યું, લમણાંની નસો તંગ થવા લગી, બે ભ્રમરની વચ્ચે સાં..ય..સાં..ય જેવું કંઇક લબકારા મારતું હોય એવો અનુભવ થવા લાગ્યો, પેટમાં અકળામણનો ગોળો વળવા લાગ્યો, હ્ર્દયના ધબકારા એનો તાલ મેલ ચૂકી ગયા અને લક્ષ્યને એ પોતાના કાનમાં પડઘાવા લાગ્યાં. બે હાથે માથું પકડીને લક્ષ્ય પથારીમાંથી ઉભો થઈ ગયો અને ઘરની બધી બારી -બારણાં ખોલી કાઢ્યાં. ગેલેરીમાં મૂકેલ કુંડામાં રહેલ ‘એક્ઝોરા’ના ગુલાબી નાના – નાના ફૂલોના ઝુમખાંને હાથથી સ્પર્શ કરવા લાગ્યો. બે પળ ઉંડા વિચારોમાં ગરકાવ થઈ ગયો અને પછી એને પોતાના યોગાટીચરની વાત યાદ આવી અને એ તરત કપડાં બદલી ગેલેરીમાં યોગામેટ પાથરી અને પદ્માસનમાં બેસી ગયો. તર્જની અને અંગૂઠાને મેળવીને જ્ઞાનમુદ્રા બનાવી અને ડીપબ્રીધીંગ કરવા લાગ્યો. મગજના બધા નેગેટીવ વિચારોને ધક્કો મારીને , આદેશો આપી આપીને બહાર કાઢીને પોઝીટીવીટી માટે જગ્યા કરવા લાગ્યો. પાંચ દસ મિનીટ આમ જ વીતી અને લક્ષ્યના તંગ ભવા નોર્મલ થયા, શ્વાસોશ્વાસની ક્રિયા નોર્મલ થવા લાગી અને ડોરબેલ વાગ્યો,

‘ડીંગડોંગ..’

માંડ મગજ ઠેકાણે આવતું હતું અને ત્યાં આ ડીસ્ટબન્સ ! થોડી અણગમાની લાગણી સાથે પદ્માસન છોડીને લક્ષ્ય ઉભો થયો અને દરવાજો ખોલ્યો તો સામે એની રુપરુપના અંબાર સમી પત્ની કોમલ ઓફિસેથી આવી હતી. કોમલના રુપની ઝાળ લાગી હોય અને દાઝી ગયો હોય એમ લક્ષ્યના દિલમાં એક તીખો લસરકો વાગ્યો અને પાછું એનું મગજ ડીસ્ટર્બ થવા લાગ્યું. કોમલના સુમધુર સ્મિતનો કોઇ જ રીપ્લાય આપ્યા વગર એનાથી ભાગી છૂટવાના પ્રયત્નમાં એ ફરીથી ગેલેરીમાં જઈને યોગા કરવા બેસી ગયો.

છેલ્લાં મહિનાથી એના વિચિત્ર વર્તનથી કોમલ અકળાઈ ગઈ હતી, ઘરમાં ચાલી રહેલી ફાઇનાન્સિયલ તંગીનો એને પણ ખ્યાલ હતો પણ આમ હિંમત હારી જવાથી શું વળવાનું ? આ સ્થિતી માટે એ તો જવાબદાર નહતી તો આવું રુખુ વર્તન ! બે બે સંતાનોની અને ઘરડાં મા બાપની જવાબદારી લઈને બેઠા હતાં, આમ પાણીમાં બેસી જવાથી થોડું ચાલવાનું ? કંઈક તો રસ્તો શોધવો જ પડશે ને..જોકે લક્ષ્યનું મગજ ઠેકાણે ના હોય ત્યારે એની સાથે ચર્ચા કરવાથી વાત ઓર બગડી જતી એનો કોમલને ખ્યાલ હતો એથી કોમલ પર્સ મૂકીને ફ્રેશ થઈને કોફી બનાવવા લાગી. કોફી બનાવતાં બનાવતાં એણે એની અને લક્ષ્યની કોમન ફ્રેન્ડ કામ્યાને ફોન કરીને ઘરે બોલાવી. કામ્યા અને લક્ષ્યને બહુ સારું બનતું. ઘણીવાર લક્ષ્ય કોમલને સાથે વાત શેર ના કરે પણ કામ્યાને અચૂક કરે. એની કંપનીમાં વાતાવરણ થૉડું હળ્વું બનશે અને સ્માર્ટ , ઇન્ટેલીજન્ટ અને હિતચિંતક કામ્યાને મુશ્કેલી કહેવાથી કદાચ કોઇ રસ્તો પણ મળી આવે..

કોફીની મસ્ત સુગંધ વાતાવરણમાં પ્રસરી રહી હતી અને ઘરના દરવાજે કામ્યા ટપકી,

‘હાય…’

એને જોઇને જ લક્ષ્ય અડધો ફ્રેશ થઈ ગયો. તરત જ એ રુમમાં જઈ કપડાં બદલીને ડાઇનિંગ ટેબલ પર આવીને બેયની સાથે કોફી પીવામાં જોડાઈ ગયો. કોમલે ફોન પર કામ્યાને પોતાની મુશ્કેલી અને લક્ષ્યના મૂડની બધી વાત કરી જ દીધેલી. ધીમે રહીને કોમલ બાથ લેવાની ઇચ્છા પ્રદર્શિત કરીને ત્યાંથી ખસી ગઈ અને એ બે ય ને એકાંત આપી દીધું.

‘લક્ષ્ય, કેમ આજ કાલ મૂડ ડાઉન ડાઉન ?’

‘અરે ના..એવું કંઈ નથી કામ્યા, જરા આર્થિક તંગી..મોંઘવારી વધતી જાય છે ને ખર્ચા છે કે પાર નથી આવતો..’

‘હોય હવે લક્ષ્ય..આવું તો ચાલ્યા કરે..જિંદગી છે. પણ એમાં તું કોમલ પર કેમ ગુસ્સે થાય છે ?’ કામ્યા સીધી મુદ્દા પર જ આવી ગઈ અને લક્ષ્ય બે ઘડી થોથવાઈ ગયો.

‘ના…ના કામ્યા, એવું કયાં છે ? આ તો થોડો અકળાયેલ હોવું એટલે કોમલને એવું લાગતું હશે, બાકી હું એને કેટલો પ્રેમ કરું છું એ તારાથી વધુ ક્યાં કોઇ જાણે ?’

‘લક્ષ્ય, હું તમને બે ય ને કોલેજકાળથી ઓળખું છું. છેલ્લાં ઘણાં વખતથી કોમલ મને તારા વર્તન વિશે કહેતી હતી અને એ પછી મેં ધ્યાનથી જોતાં મને પણ તારું વર્તન એના તરફ બદલાયેલું લાગ્યું.કંઈક તો ચોક્કસ છે જેનાથી તું કોમલ પ્રત્યે નારાજ છું. મારાથી શું છુપાવવાનું ?’

અને કામ્યાની વાતોથી લક્ષ્ય તૂટી ગયો અને એના દિલમાં દુઃખતી વાત એનાથી બોલાઈ ગઈ,

‘કામ્યા, કોમલ બહુ જ રુપાળી છે એ તો તને ખ્યાલ છે જ…’

‘હાસ્તો, કાગડો દહીંથરું લઈ ગ્યો..બીજું શું..?’ વાતને થોડી હળ્વી કરવાના હેતુથી કામ્યા બોલી પણ લક્ષ્યે એ વાત સીરીઅસલી લીધી.

‘હા કામ્યા, એવું જ..’

‘મતલબ..તું કહેવા શું માંગે છે એ ચોક્ખે ચોક્ખું બોલ ‘ વાતમાં કંઇક અજાણી જ ગંધ વરતાતા કામ્યા ચમકી.

‘જો કામ્યા, અમારી આર્થિક તંગી વિશે તો તું જાણે જ છે. વાત એમ છે કે છેલ્લી ઓફિસની પાર્ટીમાં મારા બોસે કોમલને જોયેલી. એને એ સમયથી કોમલ બહુ ગમી ગયેલી. મારી હાલતની ખબર પડતાં એણે મને આડકતરી રીતે પ્રમોશનના બદ્લામાં કોમલ….’

અને લક્ષ્ય વાક્ય પૂરું ના કરી શક્યો. પોતાના વિચારોની ગંદકીમાં એ પોતાની જાતને શ્વાસહીન મહેસૂસ કરવા લાગ્યો અને અપરાધભાવથી છલકાતી આંખો કામ્યાથી બચાવવા લાગ્યો. પોતાના પ્રિય મિત્રની વાત સાંભળીને કામ્યા બે પળ હક્કી બક્કી રહી ગઈ એને પોતાના કાન પર વિશ્વાસ જ ના બેઠો. આઘાતમાંથી થોડી કળ વળતાં એણે જાતને સંભાળી અને બોલી,

‘તો…તું શું વિચારે છે મારા કળિયુગના યુધિષ્ઠિર ?’

‘હું..હું…તો કંઈ નહી..કામ્યા, હમણાં જ પેલી સની નામની એકટ્રેસ એક પાર્ટીમાં આવીને ડાન્સ કરીને માતબર રકમ કમાઈ ગઈ એ સમાચાર ખ્યાલ છે ? એ વખતે મને એમ થયું કે એમાં શું ખોટું ? થોડાં કલાકોના આટલા બધા પૈસા ? આખી જિંદગી પરસેવો પાડીએ તો આનાથી અડધા ય ભેગા ના થાય ! વળી ભગવાને રુપ આપ્યું છે તો એનો ઉપયોગ કરીને પૈસા કમાઈ જ શકાય ને ? આજના જમાનામાં તો રુપિયા ક્યાં આવે છે ને ક્યાં જાય છે સમજાતું જ નથી સાલ્લ્લું…મજૂરી,ઇમાનદારી, ચારિત્ર્ય..ઉફ્ફ…આ બધાથી ઘર નથી ચાલતાં .. આવા સમયે આપણને આવી કોઇ પ્રપોઝલ મળે તો એકાદ વાર સ્વીકારી લેવામાં શું ખોટું ? અમે પુરુષો તો આમ પણ ના કરી શકીએ નહીં તો હું એક પળ પણ ના વિચારું…કોણ કહે છે કે સ્ત્રીઓ પુરુષોથી ઓછી છે…ઉલ્ટાનું એમને તો આ ગોડગિફ્ટ છે, ભગવાન તરફથી મળેલ બેરર ચેક છે.. ભગવાને કોમલને આટલું રુપ આપ્યું છે તો એક વાર…આપણે ક્યાં આખી જીંદગી આવું કરવું છે ? આ હતાશા, હાડમારીમાંથી થોડી હાશ તો મળે આખરે !પણ મને ખબર છે કે કોમલ આ વાત નહીં જ સ્વીકારે..મેં આડકતરી રીતે એને એક બે વાર આની વાત કરેલી તો એ અકળાઈ ઉઠેલી અને અમારે મૉટો ઝગડો થઈ ગયેલો..’

‘લક્ષ્ય, તું મારો મિત્ર અને કોમલનો પતિ ના હોત તો આજે હું તને એક લાફ મારી દેત…આટલી નીચી કક્ષાનો વિચાર પણ તારા મગજમાં કેમનો આવ્યો ? તારા મગજમાં ચાલતા આવા વિચારોની બિચારી કોમલને તો ભનક સુધ્ધાં નથી. એને તો એમ કે તું હતાશામાં ડૂબેલો છે એથી તને છંછેડયા કરતાં આ મુશ્કેલીઓમાંથી બહાર નીકળવાના રસ્તાઓ શોધે છે. તને ખબર છે એ આજકાલ બે કલાક લેટ કેમ આવે છે ? એણે એક પાર્ટ ટાઈમ નોકરી શોધી લીધી છે જેથી ખર્ચાઓમાં થોડી રાહત રહે. ઘરનું કામ, સાસુ સસરાની સેવા,સંતાનોની જવાબદારી, ઓફિસનું કામ અને ઉપરથી આ પાર્ટ ટાઈમ નોકરી…તને એની હાલતનો અંદાજ પણ આવે છે ? બસ તારી હતાશાના રોદણાં રડ્યા કરે છે..તું તો પુરુષ છું કે શું ? મુશ્કેલીઓ સામે લડવાને બદલે આવી ગંદી વાતો..શી…ઇ…મને તારી દોસ્ત હોવા પર પણ શરમ આવે છે.તારા કરતાં તો કોમલ વધુ મજબૂત છે જેને પોતાના રુપનો અંદાજ છે,એનાથી એ શું શું આસાનીથી મેળવી શકે એમ છે એ પણ સમજે છે..પૈસા કમાવા એ એના માટે ડાબા હાથનો ખેલ છે એમ છતાં એ પૈસા કરતાં પોતાના સન્માનને વધુ માન આપે છે. સન્માનથી મળેલ રુખી સુખી રોટલી પણ એને મંજૂર છે. રુપને વેચીને પૈસા કમાવાના બદલે જાત ઘસીને મહેનત કરીને કમાયેલ પૈસો એને વધુ પસંદ છે.પ્લીઝ આવા ગંદા વિચારો તારા મગજમાંથી કાઢ લક્ષ્ય, આવા વિચારો રાખીને આખી જિંદગી પણ યોગ કરીશ તો પણ પોઝિટીવ વેવ્સ નહીં મળે, મળશે તો માત્ર ચોતરફથી ધિક્કાર .’

લક્ષ્યને પોતાની ભૂલનો ખ્યાલ આવ્યો અને ડૂસ્કે ને ડૂસ્કે રડી પડ્યો. બે ઘડીના સુખ માટે આખી જિંદગી કોમલની નફરત સહેવાનો સોદો બહુ મોંઘો હતો એ વાત એને સમજાઈ ગઈ.

‘કામ્યા, આ વાત આપણી બે ની વચ્ચે જ રાખજે પ્લીઝ…મને યુધિષ્ઠિર બનતાં બચાવી લીધો.’

અનબીટેબલ : ચારિત્ર્યથી ઘર નથી ચાલતાં પણ  સુખ – શાંતિથી જીવવા જરુરી  એવો આત્મસંતોષ જરુર બની રહે છે.

-સ્નેહા પટેલ.

Advertisements