તમારી સાથે પણ આવું થતું જ હશે મિત્રો , રાઈટ ?

વર્ષોથી સાંભળતા આવી હોઉં એવા ગીતો ફરી એક વાર સાંભળતા ધ્યાન જાય કે,

” અરે,આ ગીતનું તો ખાલી મુખડું જ સારું છે બાકી આખા ગીતમાં તો કોઇ દમ નથી, જ્યારે અમુક ગીતોમાં એ ધ્યાન જાય કે – અરે, આ ગીતનું મુખડું જ હું ગાયા કરું છું. જ્યારે આના તો એકે એક શબ્દ અને પંક્તિઓ અર્થપૂર્ણ , ઉંડી અને ભાવવાહી છે જે હજુ સુધી મારા ધ્યાનમાં જ નથી આવી.’

-તમારી સાથે પણ આવું થતું જ હશે મિત્રો , રાઈટ ?

સુંદર મજાનો દિવસ મુબારક !

-સ્નેહા.

tofaan – gazal

બંધ સઘળાંય આખર છૂટી જાય છે,

એક તોફાન ખુદને લૂટી જાય છે.

-સ્નેહા

પ્રેમનું વિરોધી – unbeatable.

 

પ્રેમનું વિરોધી ધૄણા તો કદાપિ ના થાય.

-સ્નેહા પટેલ.

વાંઝણી પ્રસિધ્ધિ.

phoolchhab newspaper > navrash ni pal column > 26-12-2013

અંધાર મૂળથી ઊખેડીને ફેંકીએ,

આ બે ઘડી ઉજાસ મને પરવડે નહી.

-તુરાબ ‘હમદમ’.

‘કૃપા, જો ને પેલાં પ્રખ્યાત લેખક સુહાસ ત્રિવેદી સ્ટેજ આગળ જ ઉભાં છે, એમનો ઓટોગ્રાફ લેવો છે અને તું મને એમની સાથે એક ફોટોગ્રાફ પણ પાડી આપને -પ્લીઝ’. સાધના એની બહેનપણીનો હાથ ખેંચીને એને સ્ટેજ ભણી લઈ જઈ રહી હતી અને સાથે સાથે એની વિનવણીનો દોર ચાલુ જ હતો.

‘આ શું તું દરેક પ્રખ્યાત વ્યક્તિઓ સાથે ફોટા પડાવે રાખે છે, ઓટોગ્રાફ લીધે રાખે છે સાધના… એક તો એની આગળ પાછળ ઢ્ગલો માણસો હોય એમની વચ્ચેથી પસાર થવાનું અને ઘણીવાર તો પેલો વ્યક્તિ તારી સામે પણ ના જોતો હોય ને તું એની બાજુમાં ‘યેન કેન પ્રકારેણ’ ગોઠવાઈને ફોટા પડાવે રાખે…ઉફ્ફ, કંટાળો નથી આવતો તને ?’

‘અરે કૃપા, તું પણ સાવ ગમારની ગમાર જ રહી. ભીડને ચીરીને આવા પ્રખ્યાત લોકો સુધી પહોંચવામાં વળી થાક શેનો લાગે ! વળી એની સાથે મારો ફોટૉ પડાવું એટલે મારા જીવનની એક અમૂલ્ય યાદગીરી જ રહી જાય ને.’

‘પણ સાધના તું તો દરેક ફિલ્ડના લોકો સાથે ફોટા પડાવે રાખે છે. રાજકારણી હોય, સાહિત્યનો માનવી હોય, ફિલ્મ લાઈન હોય કે બીજી કોઇ પણ પ્રસિધ્ધ લાઈનનો…તને એ જે – તે લાઈન સાથે કોઇ લેવાદેવા નથી હોતી, તને તો ફક્ત ફોટોગ્રાફ અને ઓટોગ્રાફમાં જ રસ હોય છે. જાહેરમાં પબ્લીક, ટીવીવાળા, છાપાવાળાની ભીડ વચ્ચે તું મહેનત કરી કરીને ઘુસીને ગમે તે પ્રકારે ફોટા અને ઓટોગ્રાફનું કામ પતાવે પછી તારી ઇચ્છાઓનો ગ્રાફ તો શૂન્ય થઈ જાય છે. તું એમને ઓળખતી પણ નથી એવો વ્યવહાર હોય છે. આ વાત મને નથી સમજાતી.’

‘ના -ના કૃપા, સાવ એવું નથી હોતું. તારી ભૂલ થાય છે…એ તો…એ તો…’

અને સાધનાએ લારા ચાવવા માંડ્યા. કૃપાની વાત સાચી હતી એનો એને અંદરખાને ખ્યાલ આવી ગયો હતો પણ એમ સ્વીકારી થોડી લેવાય ?

કૃપાએ પણ વધુ દલીલો કરવાનું માંડી વાળીને હંમેશની જેમ સાધનાના ફોટા સુહાસ ત્રિવેદી સાથે પાડી આપ્યાં. ફોટો પાડતી વખતે સુહાસે સાધનાના ગાલ પર એક ચૂંટલી ખણીને ‘યુ આર સો બ્યુટીફુલ’ જેવી કમેન્ટ કરી અને એ જ મોમેન્ટ કેમેરામાં ઝડપાઈ ગઈ. સાધના તો ધન્ય ધન્ય થઈ ગઈ અને કૃપા સુહાસની આવી વર્તણૂક થી થોડી ખિન્ન .

બીજા દિવસે સાધનાએ એ ફોટો ફેસબુકમાં અપલોડ કરી દીધો, વોટસઅપ પર પણ પ્રોફાઈલ પિકચર તરીકે મૂકી દીધો અને એઝ યૂઝવલ એના ‘સો કોલ્ડ’ મિત્રોની એ ફોટા ઉપર કોમેન્ટ્સનો વરસાદ થવા લાગ્યો.

‘ઓહ, સુહાસ ત્રિવેદી – યુ આર સો લકી…ગ્રેટ વગેરે વગેરે…’

અને પોતાની કોઇ જ મહેનત કે આવડત વિના ફક્ત સેલીબ્રીટી સાથે ફોટા પડાવવાના મહાન કામ પર મફતમાં મળતી વાહ-વાહ , લાઈક અને કોમેન્ટ્સના વધતાં આંકડાથી સાધના અંદરખાને ખુશ થતી હતી, પોરસાતી હતી.

————————————————————————————————-

આજે ભાર્ગવ મહેતાનું ભાષણ હતું. ભાર્ગવ મહેતા- નવી – સશકત – યુવાનોની ઉભી થયેલી અબક પાર્ટીનો ડેશિંગ અને તેજ તર્રાર નેતા. સ્ટેજ પરથી ભાષણ પતાવીને ભાર્ગવ એના આગળના સ્થળે જવાની ઉતાવળમાં હતો ત્યાં મીડીઆવાળાઓએ એને ઝડપી લીધો. માઈક અને કેમેરાની ફ્લેશની વચ્ચે એક યુવાન અચાનક જ આવીને ભાર્ગવને ગળે વળગી પડ્યો…એના પગે પડ્યો…અને પછી કેમેરા સામે જોઇને જાતજાતના ફેસ બનાવીને ચક્ર્મવેડાં કરવાં લાગ્યો. ભીડમાં બધાં એ યુવાનને જોઇને હસી પડ્યાં પણ એ યુવાનને તો કોઇ ફર્ક જ નહતો પડતો. ટીવીમાં પોતાનો ફેસ દેખાઈ ચૂક્યો હતો – એનું તીર બરાબર નિશાના પર લાગ્યું હતું. એને જોઇતું અટેન્શન એને મળી ચૂક્યું હતું. હવે દુનિયા એની પર હસે કે ભાર્ગવ મહેતાને ગોળીએ દઈ દે – એ બધાં સાથે એને કોઇ લેવા દેવા નહતી. એ ફોનમાં બધા મિત્રોને પોતાના પરાક્રમની વાત કરીને પોતાને ટીવી પર સમાચારમાં જોઇ શકશે એની જાણકારી આપવામાં વ્યસ્ત થઈ ગયો.

એ વીર પરાક્રમી યુવાનના મિત્રોએ પણ સામે મેસેજમાં જ એને આગોતરા અભિનંદન પાઠવવા માંડ્યાં ને એ યુવાન એ અભિનંદનના નશામાં ગર્ત થવા લાગ્યો.

અનબીટેબલ ઃઅરીસાના પ્રતિબીંબમાં નહી પણ દીવાનો પ્રકાશ બનવામાં જીંદગીનો ગૂઢ અર્થ છુપાયેલો છે.

-સ્નેહા પટેલ.

નફ્ફટ બને છે – gazal

થાય ઇચ્છા ત્યારે એ નફ્ફટ બને છે,

પૂર્વજો માફક નર્યા મર્કટ બને છે.

 

હોય છે નાજુક સંબંધો જે પ્રથમથી

કેવી ક્ષણ આવી કે એ બરછટ બને છે !

 

આથમીને ઊગે, ઊગીને આથમે છે

જલકમલવત જેવી જ કંઈ બાબત બને છે.

to be continue

સ્નેહા.

અતિઆધુનિક

phoolchhab newspaper > Navrash ni pal column > 18-12-2013

આંખ તે આંખ ના, દૃશ્ય તે દૃશ્ય ના

ભેદ એ પામવા, જાગ ને જાદવા

– મનહર મોદી

કોફીબારમાં બેઠેલી ટૂંકાને પણ કદાચ ટૂંકા કહેવડાવે એવા વસ્ત્રો ધારણ કરેલી અતિઆધુનિક ગોરીચિટ્ટી અને ખૂબસૂરત શ્રીની અંગૂઠા અને તર્જની વચ્ચે ફસાયેલ કાગળમાં લાંબુ લચક લિસ્ટ હતુ. સામે સ્વપ્નિલ બેઠો હતો જેની સાથે આજથી બરાબર પંદર દિવસ પછી એના લગ્ન નિર્ધારીત થયેલાં હતાં.

શ્રીનું ખાનદાન પ્રમાણમાં ધનવાન કહી શકાય એમ હોવાથી એના માતા પિતાની ઇચ્છા હતી કે  લગ્નપ્રસંગમાં કોઇ જ કચાશ ના રહે. પૈસા પાણીની જેમ રેલાતા હતાં.  કન્યા અને વરરાજાના ડ્રેસિંગથી શરૃ કરીને , મંડપ કોન્ટ્રાક્ટર્સ-ડેકોરેટર્સ, ફુલ સુશોભન કરનારાઓ, લગ્ન ગીતો ગાનારાઓ, બગી, હાથી-ઘોડા વગેરે વરરાજાની જાન માટે ભાડે આપનારાઓ સંગીત સંધ્યા આયોજિત કરનારાઓ,  કંકોતરી બનાવનારાઓ, ઓરકેસ્ટ્રા ધરાવનારાઓ, ડી.જે. સાઉન્ડ, આર્ટિસ્ટ, બ્યુટી ટ્રીટમેન્ટ આપનારા બ્યુટીશિયનો, કોસ્મેટિક સર્જનો, ડ્રેસ ડિઝાઈનરો, મેંદી મૂકી આપનારાઓ, ડાયટિશિયનો, કોરિયોગ્રાફર, ગિફ્ટ આર્ટિકલ્સ બનાવનારાઓ, લગ્નની વસ્તુઓ વેચનારાઓ, પૂજાપાનો સામાન વેચનારાઓ, ગોર મહારાજ નક્કી થઈ ગયાં હતાં. ફોટોશૂટ, આલબમ, વેબસાઈટ, કોસ્મેટિક્સ ટ્રીટમેન્ટ, રિટર્ન ગિફ્ટથી માંડીને જાન આવે ત્યારે મોંઘામાં મોંઘા  કિંમતના આકાશી, અવાજ વગરના રંગબિરંગી ફટાકડા ફોડવા દરેકનાં  શિડ્યુલ તૈયાર થઈ ગયાં હતાં. ફાઈવસ્ટાર હોટલમાં રુમ બુક થઈ ચૂકી હતી. આમ જુઓ તો શ્રીએ કોઇને ફોન સુધ્ધાં કરવાની તસ્દી પણ લેવાની રહેતી નહતી કારણ આ બધું કાર્ય કરવા માટે કુશળ અને ભરોસાપાત્ર ઇવેન્ટ મેનેજર નિમાઈ ચૂક્યાં હતાં. શ્રી અને સ્વપ્નિલે તો તૈયાર થઈને વિધીમાં બેસવાનું હતું.

પણ શ્રીને પોતાના લગ્નના કામકાજનું અધધધ ટેન્શન થતું હતું.  એણે સામે પડેલી કાપુચીનો કોફીનો એક સીપ લીધો અને સ્વપ્નિલે પોતાના માટે સિગારેટ સળગાવી. શ્રી એ તરત હાથ લંબાવી એ સિગારેટ લઈ લીધી અને ઉપરાઉપરી બે ચાર કશ લગાવી દીધાં.

‘શ્રી, શાંત થા ડીયર, આટલું ટેન્શન કેમ છે તને ? દરેક કાર્ય યોગ્ય રીતે યોગ્ય સમયે પતશે જ. આપણે આટઆટલાં પૈસા ખર્ચ્યા છે, નંબર વનનું આયોજન કર્યું છે પછી શેની ચિંતા ?’

‘અરે સોના ડીઅર, મને કોઇ ટેન્શન નથી. આ તો જસ્ટ સિગારેટની તલપ લાગેલી અને તેં સળગાવી તો મન થઈ ગયું. જસ્ટ ફોર ફન. ‘

‘શ્રી તને એવું નથી લાગતું કે તું આજકાલ જરા વધારે સ્મોકિંગ કરે છે ? આ તારા સ્વાસ્થ્ય માટે સારી વાત નથી. તને એની આદત પડી ગઈ છે. મારી જેમ એકાદ શોખની પી લે એ વાત અલગ છે ડીઅર…’

‘ઓહ, સ્ટોપ ઓલ ધીસ નોનસેન્સ …આજના જમાનામાં તું આવી વાત કરે છે  – નવાઈ લાગે છે મને. સિગારેટ પીવી એ તો એક સ્ટેટ્સની  વાત છે, આધુનિકતાની નિશાની છે.પ્લીઝ, પુરાણી માનસિકતાના કોચલામાંથી બહાર નીકળ અને મને થોડી સ્પેસ આપ.’

પૈસાવાળી – અતિઆધુનિક – સ્વતંત્ર મિજાજ ધરાવતી શ્રીની દલીલ સામે સ્વપ્નિલે ચૂપ થઈને એની કોફીમાંથી સીપ લેવા સિવાય કોઇ રસ્તો બચ્યો નહતો.

શ્રીના ટેબલની બરાબર પાછળના ટેબલ પર બેઠેલ એક સિમ્પલ પણ બ્યુટીફૂલ કપલ વચ્ચે પણ આવું જ કંઈક વાતાવરણ છવાયેલું હતું. એ  હતાં પરમ અને પ્રીતિ. પ્રીતિએ સુંદર મજાનો ગોલ્ડન એન્ડ પીન્ક કલરનો ઘૂંટણથી પણ નીચે આવતો અનારકલી સ્ટાઈલનો ડ્રેસ પહેરેલો હતો જે એની ગોરી અને નાજુક કાયાને ઓર નાજુક અને સુંદર બનાવતું હતું. પરમે લાઈટ સ્કાયબ્લ્યુ જીન્સ અને ચેકસનું શર્ટ પહેરેલ હતાં જેમાં એની તામ્રવર્ણી સ્કીન ખીલી ઉઠી હતી અને એની છ ફૂટથી ઉપરની હાઈટ ધરાવતું શરીર ઓર  પ્રભાવશાળી લાગતું હતું. એ લોકો પોતાના એકના એક દીકરા સૌરભની પ્રથમ વર્ષગાંઠનું આયોજન કરી રહ્યાં હતાં.

‘પ્રીતિ, તું નાહકની છેલ્લાં મહિનાથી આ બધી તૈયારી પાછળ પાગલ થઈ રહી છે. શહેરમાં કેટલાં બધાં પાર્ટીપ્લોટ્સ, હોટેલો, ઇવેન્ટ મેનેજમેન્ટ્સવાળા છે, બુક કરાવી દઈશું એટલે આપણી બધી ચિંતા હળવી થઈ જશે.’

‘પરમ, તારી વાત તો સાચી છે. પણ બીજાઓ આપણા પ્રસંગની તૈયારી કરે અને આપણે સજીધજીને એક ઢીંગલીની જેમ પ્રસંગમાં હાજરી પૂરાવી દેવાની એમાં શું મજા ? મારા દીકરાની પહેલી બર્થ ડે છે. મારે ઘરે સત્યનારાયણની કથા રાખવી છે. વળી સૌરભની પસંદગીના કાર્ટુન કેરેકટર ‘ટોમ એન્ડ જેરી’ની થીમ પર મારે જાતે કામ કરવું છે, પ્રસંગની ‘એ ટુ ઝેડ’ મજા માણવી છે.’

‘પ્રીતિ, તું તો આપણાં સગા વ્હાલાઓના નાઝ – નખરાંથી ક્યાં અજાણ છું…સહેજ વ્યવહાર ચૂક્યાં કે હો-હલ્લાં થઈને ઉભી રહેશે.’

‘તું ચિંતા ના કર ડીઅર, હું અને મારી મમ્મા એ બધું સુપેરે સંભાળી લઈશું.તું તારે મને પચાસ હજારનો ચેક પકડાવને…બસ.’

‘આર યુ શ્યોર, પચાસ હજારમાં બધું પતી જશે ?’

‘ઓફકોર્સ ડાર્લિંગ, તું જરા પણ ચિંતા ના કર. મેં બધી પાકી ગણત્રી કરી છે. બહુ બહુ તો દસ બાર હજાર આમથી તેમ થશે જે તારા જેવા મિલિયોનેરને બહુ મોંઘા નહી પડે.’

‘અરે મારી કંજૂસ વાઈફ, તું તારે લાખો રુપિયા વાપરને..મેં ક્યાં ના પાડી છે…એકનો એક દીકરો છે અને ભગવાનની દયાથી આપણે કોઇ ખોટ નથી.’

‘ના  પરમ, ખાલીખોટા દેખાડાં કરવાં માટે પૈસા નથી ખરચવાના, આપણી ખુશી આપણાં સંબંધીઓ સાથે વહેંચવાની છે અને એના માટે આટલાં પૈસા બરાબર છે. વળી, મારે એક લાખ રુપિયા વ્રુધ્ધાશ્રમ, અનાથાશ્રમ અને અપંગ માનવમંડળમાં ખર્ચવા છે. એમાં કોઇ જ પ્રકારની આનાકાની નહીં ચાલે, પ્રસંગમાં એકાદ વસ્તુની કમી રહેશે તો મને કોઇ વાંધો નથી પણ મારા દીકરાને મળનારા એ બધાનાં આશીર્વાદમાં કોઇ કમી ના રહેવી જોઇએ. ચાલ હવે, બહુ ડીસ્કસ ના કર અને તારી કોફી પતાવ.’

‘તું પણ કંઈક તો લે પ્રીતિ..’

‘ના પરમ, મને કોઇ જ જાતનું વ્યસન નથી તું તો જાણે છે ને…વ્યસન મારી સ્વતંત્રતા પર તરાપ મારતું હોય એવું લાગે છે. મને એવી  માનસિક, શારિરીક પરતંત્રતા ના ગમે.’

અને પરમ પાસે પોતાની સિમ્પલ – વિવેકી પણ અતિઆધુનિક – સ્વતંત્ર વિચારસરણીવાળી પત્ની સાથે ચર્ચા કરવા માટે કોઇ વાક્ય ના રહેતાં સામે પડેલ મગમાંથી કોફીની ચુસ્કીઓ લેવા માંડી.

અનબીટેબલ : આધુનિકતા દેખાડાથી નહીં વર્તનથી મપાય.

unbetable

આપણી નજીકનાં લોકો આપણાં ‘ડીપ્રેશન’ સહન કરવા નથી જન્મયાં.

-સ્નેહા પટેલ.

નિયમિત

નિયમિત મારી જિંદગીમાં

એક

તારી યાદ

નિયમિત  રીતે અનિયમિત !

– સ્નેહા પટેલ.

દીકરીએ જ સાસરે કેમ જવાનું ?

PHOOLCHHAB NEWSPAPER > NAVRASH NI PAL COLUMN > 11-12-2013.

પ્રભુ તું પાર ઊતારે, ન એવી પ્રાર્થના મારી.

તરી જવા ચહું શક્તિ, પ્રભુ એ પ્રાર્થના મારી.

તું લે શિરભાર ઉપાડી, ન એવી પ્રાર્થના મારી.

ઉઠાવી હું શકું સહેજે, પ્રભુ એ પ્રાર્થના મારી.

-રવિન્દ્ર્નાથ ઠાકુર.

ખુમારી અને ગૌરવના લગ્નની વિધી સુખરુપ રીતે પૂર્ણ થઈ અને કોઇ જ વિઘ્ન વગર અવસર રુડી રીતે પતી ગયો. ખુમારી અને ગૌરવ અત્યારે પોતાના બેડરુમમાં બેઠા બેઠા એ બધી મીઠી પળોને યાદ કરી રહ્યાં હતાં, મજાને વાગોળી રહ્યાં હતાં. નાનપણથી એકબીજાના મિત્ર એવા ખુમારી અને ગૌરવ યુવાનીમાં પગ મૂકયા પછી ક્યારે એકબીજા તરફ આકર્ષાયા અને દોસ્તી, આકર્ષણ પ્રેમ તરફ વળી ગયા એ  ખબર જ ના પડી. વર્ષોની પ્રતીક્ષા પછી મળેલી આ પળોમાં બંને પ્રેમીઓ ડૂબી ગયાં, એકબીજામાં ખોવાઈને જાણે બીજી જ કોઇ દુનિયામાં ગર્ત થઈ ગયાં.

બીજા દિવસની સવાર ખુમારી માટે અલગ જ હતી. આટલાં વર્ષો મા બાપની એ લાડકી દીકરી વાળમાં મમ્મીના વ્હાલભર્યા સ્પર્શ – ચુંબન સાથે ઉઠતી અને આજે…એની નજર બાજુમાં રહેલ ગૌરવ તરફ વળી. આજે એનો રોલ અચાનક બદલાઈ ગયો, આજે એણે ગૌરવના વાળમાં હાથ ફેરવ્યો અને નીચા નમીને ગૌરવના ગાલ પર હળવું ચુંબન કરી દીધું. આળસ મરડીને કપડાં સરખા કરતી’કને એ રુમમાંથી બહાર નીકળવા ગઈને એકાએક એને ખ્યાલ આવ્યો કે નાઈટ્ડ્રેસમાં બહાર જશે તો કદાચ એના સાસુસસરાને ના પણ ગમે. વર્ષોથી એ આ ઘરમાં ગૌરવની મિત્ર તરીકે આવતી હતી, નાનપણથી યુવાની સુધીની સફરના આ ઘરના સદસ્યો સાક્ષી હતાં પણ હવેની વાત અલગ હતી.  જીન્સ, શોર્ટ્સ, સ્લીવલેસ દરેક પ્રકારના કપડાંમાં આ ઘરમાં વિનાસંકોચ પતંગિયાની જેમ ઉડાઉડ કરતી છોકરી હવે આ ઘરની મર્યાદા સાચવનારી વહુ હતી.ખુમારી જાણે કોઇ અજાણી ધરતી પર જ ડગ માંડી રહી હોય એમ ડગલે ને પગલે અજાણ્યો સંકોચ અનુભવવા લાગી. કપડાં ચેન્જ કરીને એ રુમની બહાર ગઈ. આવનારી દરેકે દરેક પળ એ નવી અને થોડી મૂંઝવણભરી અનુભવી રહેલી. બ્રશ કરવુંથી માંડીને ચા બનાવવી, બેક્ફાસ્ટ કરવો, બાથ લેવો…ઉફ્ફ..માનસિક અકળામણ અનુભવવા લાગી. વારંવાર એને પોતાના પેરેન્ટ્સની શિખામણો યાદ આવતી હતી. દીકરી તો પારકું ધન,સાસરીનું નામ રોશન કરજે, જ્યાં જાય ત્યાંની થઈને રહેજે…આવી ઢગલો શિખામણો સાંભળેલી ખરી પણ એનો સાચો અર્થ આજે આવી સ્થિતીમાં મૂકાયા પછી જ સમજાતો હતો. મમ્મી પપ્પાની યાદ આવતાં આંખના ખૂણેથી એક ગરમ ગરમ લ્હાય જેવું અશ્રુ સરી પડયું – ઘરના સદસ્યોમાંથી કોઇની નજર એના તરફ જાય એ પહેલાં એણે મોઢું ફેરવીને ડ્રેસની બાંય ઉપર લૂછી નાંખ્યું. મગજમાં એક સવાલ હથોડાની જેમ ટીપાતો હતો – ‘ આ કેવો ન્યાય – સમાજની આ કેવી અન્યાયી રીત – હંમેશા સ્ત્રીઓએ જ કેમ સાસરે જવાનુ ? એણે જ પોતાની જાતને ધરમૂળથી કેમ બદલવાની ? લગ્ન પછી ગૌરવની રહેણી કરણી માં તો એક ટકાનો ય ફરક નહતો પડ્યો તો એની સવારથી માંડીને રાત સુધીની દિનચર્યા કેમ બદલાઈ જાય ?લગ્ન તો ગૌરવના પણ થયેલાં જ ને ? અચાનક રીટાબેન – ખુમારીના સાસુએ એના ખભે પ્રેમથી હાથ મૂક્યો અને બોલ્યાં, ‘ વહુ બેટા..’ આટલું બોલીને એ અચાનક અટકી ગયા..’કેવું મીઠું સંબોધન છે આ દીકરા કેમ…વર્ષોથી ખુમારીબેટા, દીકરા..કહીને બોલાવતી જીભે આજે ‘વહુબેટા’ સંબોધનની મજા માણી’ અને હસી પડ્યાં. ખુમારી પણ એમની લાગણીમાં પીગળી ગઈ.

‘હા મમ્મી, આજે સમગ્ર દુનિયા જ બદલાઈ ગઈ છે !’

‘અરે હા, હું એમ કહેવા આવી હતી કે આજે ક્રીમસલાડ, પૂરી, એક કઠોળ, બે શાક,પુલાવ અને કઢી બનાવવાના છે. તને રાંધવાનો ખૂબ શોખ છે ને..તું શું બનાવી શકીશ આમાંથી ? તારા હાથની રસોઈ ચાખવા આ ઘરના બધાંય અધીરા થઈ ગયાં છે ‘

ખુમારી માટે પૂરી એટલે ગયા ભવની દુશ્મન. એને કદી પૂરી ભાવતી જ નહતી અને આજે …ઈટ્સ ઓકે..ચાલ્યાં કરે. વિચારો પર ફુલસ્ટોપ લગાવીને એણે પુલાવ-કઢી અને બટેકાંનું શાક બનાવવાનું કામ પોતાના માથે લઈ લીધું. રસોઈના બહાને એનું મગજ થોડું કામમાં પૂરોવાતા વિચારો શાંત થશે.

લગભગ સાડા અગિયારમાં તો ડાઇનીંગ ટેબલ ગોઠવાવા લાગ્યું એ જોઇને ખુમારીને ગભરામણ થઈ ગઈ. એના ઘરે તો એ લોકો લગભગ એક  વાગ્યાંની આસપાસ જમવા બેસતાં પણ એની સાસરી સમયની બાબતમાં બહુ જ પનક્ચ્યુઅલ હતી એ ખ્યાલ હતો.સાસરીમાં જમવાનો સમય લગભગ પોણાબારની આસપાસનો હતો. સવા અગિયાર તો થઈ ગયેલાં હજુ કઢી-પુલાવનો વગાર અને બટેકાં છોલવાના સુધ્ધા બાકી હતાં. એણે હાથ ફટાફટ ચલાવવા માંડ્યો. પ્રેક્ટીસ હતી એટલે ધારેલા સમયમાં કામ નીપટાવીને અગિયાર અને ચાલીસ મીનીટે બધાંની સાથે ડાઈનિંગ ટેબલ પર હાજર હતી.

‘અહાહા, બેટા રસોઈની સુગંધ તો બહુ સરસ આવે છે, વળી ડેકોરેશન પણ સરસ છે.ચાલો હવે બધા જલ્દી જમવા બેસી જઈએ. બહુ ભૂખ લાગી છે’ ખુમારીના સસરા બોલ્યાં.

ખુમારીને આ શબ્દોથી થોડી શાંતિ થઈ અને એ બધાની સાથે જમવા બેઠી.શાકનો પહેલો કોળિયો ખાતાં જ રીટાબેનથી બોલાઈ ગયું,

‘અરે વહુ દીકરા, આમાં ખટાશ – ગળપણ કેમ નાંખ્યું છે ? અમે તો તીખા શાક્થી ટેવાયેલા છે.’ અને ખુમારીનું મોઢું પડી ગયું. એના ઘરમાં દરેક વસ્તુ ગળચટ્ટી બને જ્યારે અહીંઆ બધી રસોઇ તીખી અને મસાલેદાર, તેલથી ભરપૂર. એણે તો કઢી પણ ગળચટી બનાવેલી. એના મુખના આ ફેરફાર એના સસરા નવનીતલાલથી છુપા ના રહી શક્યાં અને એ તરત બોલ્યાં,

‘અરે રીટા, શું બિચારી છોકરીને ટોકે છે… રસોઇ તીખી હોય કે ગળચટી એના કરતાં એ કેટલાં પ્રેમ – માવજતથી બની છે – કેવી સ્વાદિષ્ટ છે- એ તો જો. શાકનો રસો કેવો સરસ મજાનો ગાઢો ને માપસરનો છે વળી કઢી પણ તું બનાવે છે એનાથી થૉડી ગાઢી જ બની છે તો સારું જ છે ને…પુલાવમાં સરસ રીતે મિકસ થઈ જશે. નવી પરણીને આવેલી વહુ એની સાથે એની પોતાની રીતભાત પણ લઈને આવી જ હોય ને…એને બદલાતાં થોડો સમય તો જાય જ ને ? વળી દરેક બાબતે એણે જ બદલાવું એ પણ યોગ્ય નથી. આપણી રસોઈ આમે બહુ તેલ મસાલાવાલી હોય છે જે આપણી તબિયત માટે સારું નથી. તો આપણે વહુની રસોઇ બનાવવાની હેલ્થી રીતને કેમ ના અપનાવી શકીએ ? લગ્ન થાય એટલે એક જીંદગી આખી પડખું ફરી જાય છે. પરિવર્તનોના અનેકો ચક્રવ્યૂહ એણે પસાર કરવા પડે છે. દરેક બાબતમાં ખુમારી જ આપણી રીતભાતને અનુરુપ થાય એના કરતાં એની અને આપણી બેમાંથી જે સૌથી વધુ અનુકૂળ ને સરળ હોય એ રીતભાત આપણે બધાં કેમ ના અપનાવીએ? આખરે પરિવર્તન તો દરેક વ્યક્તિ માટે સારું જ છે ને ! આપણાં પરિવર્તનથી એના પરિવર્તનનો રાહ થોડો સરળ બનશે અને એકબીજા માટે માન અને પ્રેમ અકબંધ રહેશે. વહુ બેટા, આજથી તારી આ ગળચટ્ટી અને ઓછા તેલમસાલાવાળી રસોઇને આપણાં ઘરમાં આદરસહિત આવકારું છું. તું તારે નિઃસંકોચ રીતે રસોઇ બનાવજે.’ અને એક મમતાળુ, સમજદાર હાસ્ય નવનીતલાલના મુખ પર ફરકી ગયું.

ખુમારી મનોમન વિચારવા લાગી,’આવા કુટુંબીજનો હોય તો જીવનમાં કદી કોઇ દીકરીને વહુ બનવામાં અડચણ ના આવે કે ક્યારેય દીકરીઓએ જ પરણ્યાં પછી પોતાનું ઘર છોડીને પારકે ઘરે -સાસરે  કેમ જવાનું જેવા વિચારો પણ ના આવે.’ અને એની આંખો હર્ષાશ્રુથી છલકાઈ ઉઠી.

અનબીટેબલ : સ્વીકારની યોગ્ય સમજ એ સુખ – શાંતિનો સૂર્યોદય છે.

મજાની સજા

Phoolchhab newspaper > navrashni pal column > 4-12-2013

હવે ક્યાં લાભ ને શુભ કે હવે ક્યાં કંકુના થાપા

દીવાલો ઘરની ધોળીને અમે ચુપ થઈ ગયાં છીએ

ફફડશે મૌન વડવાગોળ જેવું કોરા કાગળનું
હવે ખડિયાને ઢોળીને અમે ચુપ થઈ ગયાં છીએ

-મનોજ ખંડેરિયા

 

વૈભવી ખૂબ ધ્યાનપૂર્વક અરીસામાં પોતાનું પ્રતિબીંબ નિહાળી રહેલી. ઘડીમાં જમણીબાજુ ફરી જતી ને ઘડીમાં ડાબી. દરેક એંગલથી પોતાની જાતને જોઇને મનોમન એક સંતોષ, ખુશીનો  શ્વાસ ભર્યો. એને પોતાની જાત ઉપર અનહદ પ્રેમ હતો. ત્યાં તો એની ખુશીમાં એક અફસોસ, અકળામણનો રંગ ભરાઇ ગયો ને ખુશી ડહોળાઈ ગઈ. અતીત અને રીમા એના ફેમિલી ફ્રેન્ડ – એમને વૈભવી તરફથી શું અસંતોષ રહેતો હતો એ જ નહતું સમજાતું !

વૈભવી અને ખુશાલના લગ્નને લગભગ આજકાલ કરતાં દસ વર્ષ થવા આવ્યાં હતાં. સ્વીટી નામની એક સુંદર મજાની પરી જેવી પાંચ વર્ષની દીકરી પણ હતી. રીમા અને અતીત એમના કોલેજકાળના મિત્ર હતાં. કોલેજકાળની દોસ્તી લગ્નજીવન સુધી પાંગરેલી. બે ય કપલ જ્યાં જુઓ ત્યાં સાથે ને સાથે જ હોય. સરસ મજાનું અંડર્સ્ટેન્ડીંગ હતું. ક્યારેય કોઇ આર્થિક, માનસિક કે શારિરીક ક્ષતિઓ એ સંબંધમાં આડખીલીરુપ નહતી બની. રીમાના સાત વર્ષના દીકરા આરવને પણ સ્વીટી સાથે બહુ મજા આવતી. દિવાળી,હોળી,નવરાત્રી કોઇ પણ તહેવાર હોય આ બેય કપલ સાથે મળીને જ ઉજવતા. વર્ષમાં બે નાની મોટી બહારગામની ટ્રીપ પણ કરી લેતાં. પણ ..

પણ છેલ્લાં છ મહિનાથી રીમા અને અતીત એમનાથી થોડા દૂર થતાં જતાં હતાં. આ વખતની હોળી અને નવરાત્રીમાં પણ ગલ્લાં તલ્લાં કરીને મળવાનું ટાળ્યું હતું. વૈભવી અને ખુશાલ કાયમ આ બાબતે વિચારતા અને એમને લાગતું કે એમની લાસ્ટ સિંગાપુરની ટ્રીપમાં  ખર્ચો શેર કરવાની બાબતમાં જે પ્રોબ્લેમ થયો હતો  એ જ બાબત કારણરુપ હોવી જોઇએ. વૈભવી અને ખુશાલ માટે આ સંબંધ બહુમૂલ્ય હોઇ એમણે સામેથી આ વાતનો ઉલ્લેખ કરીને મનમેળ કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો હતો. પણ રીમા અને અતીત એમના અસંતોષ બાબતે મગનું નામ મરી નહતાં પાડતા. હવે દિવાળી નજીક આવી રહી હતી અને વૈભવીનું મન વારંવાર રીમાને ફોન કરીને બહારગામ ફરવા જવાનો કોઇ પ્લાન બનાવવાનો વિચાર કરતું હતું. એણે ફોન કરીને રીમાને વાત કરતાં એને ખ્યાલ આવ્યો કે રીમા, અતીત તો અતીતના નવા બિઝનેસ પાર્ટનર અરમાનના ફેમિલી સાથે કુલુ મનાલી જવાનો પ્લાન ગોઠવીને બેઠા છે અને વૈભવીનું મગજ સૂન્ન થઈ ગયું.

અરમાન સાથેની આ લોકોની દોસ્તી એમને ખ્યાલ હતો અને એ અસ્વાભાવિક પણ નહતું લાગતું. આફટરઓલ અરમાન એમનો બિઝનેસ પાર્ટનર હતો. પણ એના આવવાથી પોતાની આટલી લાંબી દોસ્તી જોખમાઈ જશે એવો સહેજે અંદાજ નહતો. સાંજે ખુશાલ ઘરે આવતાં વૈભવીએ આ બાબતે ચર્ચા કરીને પોતાની અકળામણ અને ગુસ્સો કાઢ્યો. ખુશાલે બધી બાબતે શાંતિથી વિચાર કર્યો અને પછી બોલ્યો,

‘વૈભવી, આમે આ વર્ષે સ્વીટીની સ્કુલના એડમીશનમાં, ઘરના કલરકામમાં સારા એવા પૈસા વપરાઈ ગયાં છે. બચતના નામે કંઇ ખાસ છે નહીં તો આપણે તો આમે એમની સાથે ફરવા જવાનું પોસીબલ ના થાત. ભલે ને એલોકો ફરી આવતાં.’

‘ના ખુશાલ, આવું થોડી ચાલે ? આટલા વર્ષોની દોસ્તી સાવ આમ થોડી ભૂલી શકાય ? ‘

બે પળ ચૂપ રહીને વૈભવીએ મનોમન વિચારીને ખુશાલને કહ્યું,’ખુશાલ તું આપણી બોમ્બે -પૂના-લોનાવાલાની ટ્રીપ ગોઠવ. ઇમેજીકાની રાઈડસની મજા પણ માણતાં આવીશું. એ લોકો શું સમજે છે પોતાની જાતને ? એ સાથે ના હોય તો શું થયું ? આપણે એકલાં પણ જીવી શકીએ છીએ – ઇનફેક્ટ એમનાથી વધુ મજા માણી શકીએ છીએ.’

ખુશાલે બહુ સમજાવી પણ વૈભવી એકની બે ના જ થઈ. પરિણામે ખુશાલે સગાવ્હાલાંઓ પાસેથી પૈસા ઉછીના લઈને એ ટ્રીપ ગોઠવવી પડી. ફરતાં ફરતાં વૈભવીએ દરેક જગ્યાએ ઢગલો ફોટા પાડ્તી રહેતી અને તક મળે ત્યારે વોટસઅપમાં – ફેસબુકમાં એની અપડેટ કરતી રહેતી. રીમા આ બધી સાઈટસ – એપ્સ રેગ્યુલર વાપરતી હતી અને  પોતાની અમાપ ખુશી એના થ્રૂ રીમાના ધ્યાનમાં આવે એ એક જ હેતુ હતો. ખુશાલ મનોમન એની આ બધી વર્તણૂક નોટ કરતો હતો. આખી સફર દરમ્યાન ખુશાલ અને સ્વીટી કરતાં વૈભવીએ કેમેરા સાથે વધુ ને વધુ વખત ગાળ્યો. હા, ફોટામાં જીવંતતા લાવવા સ્વીટીને દરેક જગ્યાએ ઉભી રાખી દેતી. ખુશાલ મનોમન અકળાતો હતો. ફરવા આવ્યાં છીએ કે કોઇને ઇર્ષ્યા કરાવવા કે દેખાડી દેવા એ જ નહતું સમજાતું . પણ જીદ્દી વૈભવીને અત્યારે કોઇ જ વાત સમજાવવાનો કોઇ જ મતલબ નહતો એ પણ જાણતો હતો એથી ચૂપ રહેતો.

આખરે ટ્રીપ પતી અને ઘરે આવીને બે દિવસ થાક ઉતારીને ખુશાલ અને વૈભવી હોટલનાં-ખાવા પીવાના-પેટ્રોલ, રાઈડસના બિલ સાથે હિસાબ કરવા બેઠાં અને આઘાતજનક રીતે આંકડો પચાસ હજારના દેવા સુધી પહોંચી ચૂકયો હતો એની સમજ પડતાં જ બેય ના મોઢા ઉતરી ગયા. વૈભવી મનોમન પસ્તાતી હતી. ફરીને આવ્યાંનો બધોય હરખ છૂ..ઉ..ઉ થઈ ગયો હતો. રીમા અને અતીતને એની ખુશીથી શું ફર્ક પડ્યો રામ જાણે પણ એને બતાવી દેવાના ચકકરમાં એ પચાસ હજારના દેવામાં ફસાઇને ઉભી હતી. પણ રાંડ્યા પછીનું ડહાપણ શું કામનું ?

અનબીટેબલ : દુનિયાના ૮૦% સંબંધો, ‘તું પહેલ તો કર, પછી બાકીનું હું સંભાળી લઈશ’ જેવી મનોમન ચાલતી વાતચીતની પ્રક્રિયામાં જ શ્વાસ તોડી દે છે.

nasheeb nu chakkar

foolchhab paper > navrash ni pal column > 28-11-2013

હજીયે આંખ શોધે છે તરાપો રોજ પાણીમાં,

અને ડૂબી મરે છે કૈંક શ્વાસો રોજ પાણીમાં.

–       વારિજ લુહાર

 

શિવા બેઠી બેઠી શાક સમારી રહી હતી. સામે કોબીજ, ગાજર,લીલી ડુંગળી જેવા અનેકો શિયાળુશાકની ભરમાર હતી. સવારે હોટલ જવા નીકળતી વખતે અનુરાગ એને સાંજે ચાઈનીઝ ખાવાનું બનાવવાનું કહીને ગયેલો.અનુરાગ – એક ફાઈવસ્ટાર હોટલનો ફેમસ શૅફ. નાની જ ઉંમરમાં એણે બહુ બધી નામના અને પૈસા કમાઈ લીધેલા. જાતમહેનતે ઉપર આવેલો હોવાથી થોડો વધુ પડતો જ ખુદ્દાર હતો. માનવીની જાણબહાર જ એની ખુદ્દારી ઘણી વાર અહંના રુપમાં પણ પરિવર્તીત થઈ જાય છે. સાવચેત માનવી બચી જાય છે અને ગાફેલ એ ઉકરડામાં ખેંચાઈને ખરડાઈ જાય છે. આજકાલ અનુરાગ પણ અજાણતાં આ પાતળી ભેદરેખા ઉપર જ ઝૂલી રહ્યો હતો.

શિવાએ એક ગેસ ઉપર નૂડલ્સ બાફવા મૂકેલા અને બીજા ઉપર રાઈસ માટેનું આંધણ ચડાવેલું. રહી રહીને એની નજર દિવાલ ઉપર ઝૂલતી ઘડિયાળ ઉપર જઈને અટકતી હતી. આજે અનુરાગને હાફ ડે હોવાથી વહેલો આવવાનો હતો. એ આવે ત્યારે એને ખાવાનું રેડી જોઇએ એવી આદત હતી પણ હજુ તો એ રસોઇમાં અડધે પહોંચી હતી. ચાઈનીઝ ફૂડમાં અમથી શાકભાજી સમારવાની ઝંઝ્ટ વધુ હોય અને અધૂરામાં પૂરું એના જમણા હાથનો અંગૂઠો સવારે શાક સમારતા ઘવાઈ ગયેલો. ખાસો એવો લાંબો ચીરો પડેલો એ કનડતો હતો. ચોપિંગ બોર્ડ લઈને એ જેમ તેમ શાક સમારવાનો પ્રયત્ન કરતી હતી. એમ કરતાં પણ મનમાં બીક પ્રવેશતી હતી કે શાક એકસરખું – લાંબુ-પતલું નહીં સમારાય તો અનુરાગની ચાઈનીઝ ખાવાની મજા મારી જશે. બીજી બધી વાતમાં થોડું આડું અવળું ચાલે પણ ખાવાની બાબતમાં અનુરાગ જબરો પરફેક્ટનીશટ હતો. ખાવાનું બનાવવાથી માંડીને એને પીરસવા સુધીની દરેક બાબતમાં એ કાયમ  ઝીણું કાંતતો. એના એ પરફેક્ટનીશના ચક્કરમાં શિવાના માથે કાયમ અપજશ-શિખામણોનો ટોપલો જ આવતો.

શિવા બહુ જ સરળ , સુંદર અને સૂલઝેલા દિમાગની વ્યવહારુ – સીધી સાદી ગૃહિણી હતી. ગુજરાતી,પંજાબી,કાઠિયાવાડી,ચાઈનીઝ કોઇ પણ પ્રકારની રસોઈ હોય એ બધામાં નિપુણ હતી. પણ અમુક લોકોના હાથમાં જશ નામની રેખા નથી હોતી હોય છે તો ફકત તનતોડ વૈતરું ! ઘડિયાળનો નાનો કાંટો સાત અને આઠની વચ્ચે ચાલી રહ્યો હતો અને સાથે સાથે શિવાના દિલની ધડકન વધારતો જતો હતો.

શિવાના ભયનુ પગેરું ચાંપતો હોય એમ આઠમાં દસ મિનીટ  બાકી રહી અને અનુરાગ એના મિત્ર પ્રશાંત સાથે બારણે ડોકાયો.

‘શિવુ, બહુ જ ભૂખ લાગી છે. કેટલી વાર છે ? હું હાથ પગ ધોઈને ફ્રેશ થઈને આવું. આ પ્રશાંત પણ સાથે આવ્યો છે એને પાણી આપજે તો.’ અને અનુરાગ સીધો એના બેડરુમમાં ગયો.

શિવાએ હાથ ધોઇને પ્રશાંતને પાણી આપ્યું અને ફટાફટ રસોડામાં જઈને સૂપ ગરમ કરીને બાઉલમાં કાઢવા લાગી. ઉતાવળ અને ગભરામણમાં એના હાથમાંથી બાઉલ છ્ટક્યો અને સીધો ફર્શ પર પટકાયો.અવાજ સાંભળીને અનુરાગ કીચનમાં આવ્યો અને અકળાઈ ગયો.

‘શિવુ, તુ સાવ ગમારની ગમાર જ રહી. મારો મિત્ર આવ્યો છે અને તેં આ શું ધાંધલ ધમાલ મચાવી છે ? હું રોજ કેટલાંય લોકો માટે ખાવાનું બનાવું છું. રસોઈ કરવી એ એક આર્ટ છે અને એને પીરસવી એનાથી પણ મોટી આર્ટ. તમારી તૈયારી બરાબર હોય તો આવી નાની નાની ભૂલો ક્યારેય ના થાય, પણ તમે બૈરાંઓ આ વાત નથી સમજતાં. આખો દિવસ ગપ્પાં મારતાં બેસી રહો અને જમવાના સમયે ધાઇ ધાઈ ! ટાઈમનું યોગ્ય મેનેજેમેન્ટ જ નહીં ને…’

ત્યાં તો અનુરાગના ખભા ઉપર એના મિત્ર પ્રશાંતનો હાથ પડ્યો.

‘શું છે અનુ ? કેમ આટલી બૂમાબૂમ ? અને વાહ ભાભી બહુ જ સરસ સુગંધ આવી રહી છે ખાવાની. આ નૂડલ્સ અનુ વગારી લેશે અને એ પછી અમે બે જણ ડાઇનીંગ તૈયાર કરીએ છીએ તમે ફ્રેશ થઈને ત્યાં જ આવો જલ્દી.’

‘પ્રશાંત, તારી બુધ્ધિ બહેર મારી ગઈ છે કે ? હું અને ટેબલ ગોઠવું..ઇમ્પોસીબલ.’

‘અરે અનુ, હોટલમાં તો તું આ બધા કામ કરે જ છે ને …તો ઘરમાં કેમ નહીં ?’

‘પ્રશાંત યાર…મારી વાત સમજ. હોટલમાં મારા હાથ નીચે દસ જણનો સ્ટાફ હોય. મારે તો ફકત ફાઈનલ ટચ જ આપવાના હોય, વળી હોટલમાં તો ગ્રાહકો આગળ મારી હોટલની – મારી ઇજ્જતનો સવાલ હોય, મારી આર્ટની વાહવાહી હોય એટલે મારે ત્યાં સતર્ક અને સતત વ્યસ્ત રહેવું જ પડે. ઘરમાં તો રસોઈ બૈરાં જ કરે ને. પુરુષ દરેક ક્ષેત્રમાં સ્ત્રીઓથી ચડિયાતો જ છે પછી એ કુકિંગની વાત કેમ ના હોય ? સારી હોટલોમાં તેં ક્યારેય કોઇ સ્ત્રીને શેફ બનેલી જોઇ છે કે ? ના – કારણ એ કાયમ મેનેજમેન્ટમાં પુરુષોથી પાછળ જ રહેવાની.’ અનુરાગના અવાજમાં નકરો ઘમંડ છ્લકાઈ રહેલો.

‘અનુ, તારા જેવા પુરુષો નામ અને પૈસા મળે છે એટલે હોટલોમાં રાંધે જ્યારે સ્ત્રીઓ – ગ્રુહિણીઓ ફક્ત પ્રેમવશ થઈ કુટુંબભાવનાને ધ્યાનમાં રાખીને રાંધે છે. એમને બે અક્ષર વખાણના સાંભળવા મળે તો પણ ઠીક ને તારી જેમ અપજશ મળે તો પણ ઠીક..એ ક્યારેય પોતાની આ થેન્કલેસ જોબથી ભાગવાનો યત્ન નથી કરતી. ઉલ્ટાનું એ બીજી વખત વધુ કાળજી લઈને રસોઈ વધુ સારી અને સંતોષજનક બને એવા પ્રયત્નો કરે છે. વળી આજકાલ તો સ્ત્રીઓ પણ આ ક્ષેત્રે પાછળ નથી રહી. હમણાં ટીવી ઉપર સુપરશેફનો એક રીઆલીટી પ્રોગ્રામ આવી ગયો. તારા ધ્યાનમાં હતો કે નહીં એ મને નથી ખબર પણ એમાં સ્ત્રીઓ પણ મેનેજમેન્ટ , સ્ટ્રેસ, ગુણ્વત્તા દરેક બાબતે પુરુષોની સમકક્ષ જ હતી. તું તારા આ જૂના દકિયાનૂસી વિચારોને તિલાંજલી આપ અને શિવાભાભીને જીવવા માટે, શ્વાસ લેવા માટે મોકળાશ આપ.’

અનુરાગના કપાળ ઉપર્ વિચારોના લીધે સળ પડી ગયાં. એણે શિવા સામે જોયું તો થર થર નાજુક પારેવાની જેમ કાંપી રહી હતી. અહં-ઘમંડ્ની ખીણ આગળ ઉભો હતો અને એમાં પડતાં આજે એને એના મિત્ર પ્રશાંતે બચાવી લીધો હતો. આંખો આંખોથી જ એણે શિવાની માફી માંગી લીધી અને નૂડલ્સ બનાવવા માટે ગેસનું બર્નર ગોળ ફેરવ્યું. શિવાને પણ પોતાના નસીબનું ચકકર ફરતું લાગ્યું અને એની આંખો છલકાઈ ગઈ.

અનબીટેબલ :   યોગ્ય પ્રમાણમાં ગર્વ એ ખુદ્દારી છે એને ટપી જવાથી અહં નામનું રણ રચાઈ જાય છે.