ચેતનવંતુ

નિજની જમીનમાં
ઊંડે સુધી
મૂળિયા ઉતારવા છે
મજબૂત કરવા છે
કાયમ
સ્વસ્થ
સ્થિર
રહીને
ચેતનવંતુ રહેવું છે.

-સ્નેહા.

એક્સપરીમેન્ટ -૨.

http://phulchhab.janmabhoominewspapers.com/purti.aspx

phoolchhab paper > navrash ni pal column > 23-1-2013

https://akshitarak.wordpress.com/2013/01/18/experiment-1/

part -2

આભમય અવકાશની ગહેરાઈમાં બોળું કલમ!

કે અગોચરનો અરથ અથથી ઈતિ પ્રગટો હવે.

-લલિત ત્રિવેદી.

 

 

અજાણતાં જ ગુનાની ગલીઓમાં ભુલી પડી ગયેલી ઝાંઝરી સતત ‘ગિલ્ટી’ ફીલ કરતી હતી. અસીમને મક્ક્મતાથી પોતાના જીવનમાંથી, મનમાંથી કાઢી મૂક્યા પછી રણકારનો સામનો કરવામાં હિચકિચાતી ઝાંઝરી હવે  એક અજબ હળવાશનો અનુભવ કરતી હતી. એણે બધું ભૂલીને ફરીથી રણકારની વધુ નજીક જવાનું ચાલુ કર્યું અને પોતાના મગજને બીઝી કરી દેવા એણે બીજી સારી નોકરી પણ શોધી કાઢી.

 

લાઈફ ફરીથી પાછી પહેલાંની જેમ..સ્મૂધ-ફાસ્ટ !

 

છેલ્લાં થોડા સમયથી ઝાંઝરી રણકાર સાથેની મીઠી મધુરી અંતરંગ પળોમાં બેચેની અનુભવતી હતી. કંઈક એને રોકતું હતું..શું..સ્મજાતું નહતું. ધીમે ધીમે એ ચહેરો સ્પ્ષ્ટ થવા લાગ્યો..એ અસીમનો ચહેરો હતો. એને અસીમ માટે પ્રેમ નહતો પણ બેય જણે શારિરીક રીતે બહુ નજીક હતાં. અસીમની પ્રેમ કરવાની – વાત કરવાની બધી સ્ટાઈલ  જ અલગ હતી. ઝાંઝરી હવે રણકારના ચહેરામાં, શરીરમાં, પ્રણય ચેષ્ટામાં અસીમની વાતોની ભેળસેળ અનુભવતી હતી. એ બેયને એ જુદા નહોતી તારવી શકતી.

 

ઝાંઝરીની નવી નોકરીમાં વિપુલ નામનો એક હેન્ડસમ, ગોરો ચિટ્ટો, મજબૂત બાંધો ધરાવતો છોકરો હતો. એની ‘સેન્સ ઓફ હ્યુમર’ પણ બહુસરસ હતી. એની વાતચીત – કપડાં પહેરવાની સ્ટાઈલ બધું ઝાંઝરીને બહુ જ ગમતું. બહુ જ ડીસન્ટ છોકરો હતો.  વિપુલ ધીરે ધીરે ઝાંઝરીની નજીક આવવાની કોશિશ કરતો હતો. એને ઝાંઝરીને રોજ રોજ નવા નામોથી બોલાવતો..બ્યુટીફુલ, ગોર્જીયસ, સ્વીટ લેડી…એની ડિક્ષનરીમાં શબ્દોની કમીજ નહતી. ઝાંઝરીને પણ  એની વાતો ગમતી. હવે વિપુલે ધીમે ધીમે ઝાંઝરીની કંપની પોતાને બહુ ગમે છે એ અર્થની વાતો કરવા માંડી હતી. ઝાંઝરીએ પણ થોડો વિચાર કર્યો..નોકરીમાં આગળ વધવું હોય, પ્રસિધ્ધિ જોઇતી હોય તો વિપુલ એને ખાસી મદદ કરી શકે એમ હતો.એક એક્પરીમેન્ટની જેમ જ એ વિપુલને કેમ ના લઈ શકે..અસીમના અનુભવ પછી જે ચોટ ખાધી અને પાછી બહાર નીકળીને નોર્મલ થઈને જીવી શકી એ પરથી એ ફલિત થતુ હતું કે એ ઇમોશનલી બહુ સ્ટ્રૉગ છે.વિપુલ એક હદથી વધારે એનું કશું નહી બગાડી શકે…અને ઝાંઝરીએ એક સાયકોલોજીકલ ગેમ રમવા માંડી. ધીરે ધીરે વિપુલ અને ઝાંઝરી  નજીક આવતા ગયા. ઝાંઝરીને આગળ વધવામાં જે સપોર્ટ જોઇતો હતો એ સરલતાથી મળવા લાગ્યો..ઝાંઝરીના બધા આસાનીથી પતવા લાગ્યા અને એને ઓફિસમાં પ્રમોશન પણ મળી ગયું..વિપુલનું કામ હવે પતી ગયું હતું..એ અતિશય સ્માર્ટ લેડીએ વિપુલને પોતાનો હાથ પકડવાથી સહેજ પણ આગળ વધવા નહતો દીધો. આખરે એણે એક દિવસ વિપુલ સાથેની મિત્રતાને ખતમ કરવાનો નિર્ણય લીધો અને મક્કમતાથી એણે એ કાર્ય માટે જરુરી પગલા પણ લેવા માંડ્યા.

પણ આ શું…એને રહી રહીને વિપુલનો સહવાસ..એની વાતો..એના શરીરને પામવાની લાલસા કેમ તીવ્ર થતી જતી હતી…વિપુલ સાથે વાતો કર્યા વગર એનો દિવસ નહતો ડૂબતો..અને ધીરે ધીરે એ પોતાના નિર્ણયમાં ઢીલી પડતી ગઈ. ઇમોશનસની સ્ટ્રોંગનેસ વાસનાની બલિ પર વધેરાઈ ગઈ. ઝાંઝરી પોતાની બધી મર્યાદા, ઇરાદા ભૂલીને વિપુલ સાથે બધી હદ પાર કરવા લાગી.. દિવસ અને રાત નશામાં વીતવા લાગ્યા.

 

થોડા સમયમાં એણે વિપુલના તન-મનને આખે આખું જાણી-સમજી લીધું. વિપુલની પ્રેમ કરવાની સ્ટાઈલથી, એની રોમાન્ટીક વાતોથી ધરાઈ ગઈ..એનામાં કશું નવીન બચ્યું નહતું. એની પાસેથી કંઈ જ ના મળી શકે એમ લાગતા એણે ક્રૂરતાથી વિપુલ સાથે રીલેશનશીપ તોડી કાઢી.. વળી એ સ્માર્ટ લેડી બહુ જ સાવચેતીથી સંબંધો આગળ વધારતી હતી, સેફ પ્લેયરની જેમ જ રમતી, જેથી એ ક્યારેય સામેવાળા પાત્રના બ્લેકમેઈલિંગ જેવા સાણસામાં ફસાય એવી શકયતાઓ નહીવત જ હતી.

અજાણતા જ એકપરીમેન્ટના નામે નવાનવા શરીરના નવા નવા પ્રેમની ટેવ પાડી ચૂકેલ ઝાંઝરી

રણકાર સાથે પણ નહતી શાંતિથી જીવી શકતી. ઝાંઝરીને પોતાની ભૂલ સ્પષ્ટ સમજાતી હતી. પણ એના એક્સ્પરીમેન્ટ કરવાની આદતો હવે એક વ્યસન બની ગયેલું અને એ વ્યસનની સજારુપે પોતાને સાચા દિલથી પ્રેમ કરનારા સીધાસાદા પતિ રણકાર સાથે એક લાશની જેમ જ જીવતી હતી. ભગવાન જાણે એ લાશમાં ફરીથી ચેતન લાવવા માટે અસીમ,વિપુલ પછી હવે કોનો વારો આવવાનો હતો..એક નવો એક્પરીમેન્ટ કોના શિરે લખાયો હશે..!

  અનબીટેબલ ઃ- જીવનપથ પર ભટકાતા દરેક અનુભવો એની રીતે મૂલ્યવાન જ હોય છે. ફરક આપણી એને વિશ્લેષણ કરવાની દ્રષ્ટિમાં જ હોય છે.

 

-સ્નેહા પટેલ