હે મારા વ્હાલીડાં..મારા પ્રભુ, તને મારા ઘરે બોલાવવા શું કરું ? પ્રાર્થનાના શબ્દોની તો તને કયારેય જરુર જ નથી પડતી , નહીં તો શબ્દોના વૈભવથી તને થોડો ચકાચોંધ કરી શકત. તું તો મારા અનેકો ગુમાન ઉગતા પહેલાં જ ડામી દે છે, મને મારી સીમારેખાઓથી સતત સાવચેત કરતો રહે છે.આમ છતાં દિલમાં ઉગતી પ્રાર્થનાના ફૂલો તને અર્પણ કરું છું.
એક રહેમનજર ઇધર ભી જરા…મારા પ્રત્યેક શ્વાસમાં લેવાતા તારા નામની મહેંક તું ચોક્કસપણે અનુભવી શકીશ.મારા ભીના – પ્રેમરસ ઝરતાં નયનની આરતીની તસવીર તારી નજરમાં ઝીલી શકીશ. મારા ધબકારનાદ તારું નામ કેટલી તીવ્રતાથી પોકારે છે એનો અંદાજ તને આવશે ! એમાં તારે હા બોલવાનું – હામી ભરવાનું કે ના બોલવાનું -નકારવાનું કશું જ નથી રહેતું. મને મારી ભક્તિ અને તારી શક્તિ પર પૂર્ણ વિશ્વાસ છે.
આ મારું ઘર બારેમાસ, ચારે પ્રહર ખુલ્લું છે. તારી સાનૂકુળતાએ ત્યારે આવી જજે. હું કદાચ બહાર હોઈશ તો પણ મારું ઘર આપણા બેયની વાતોથી તને ભરચક્ક મળશે. તારે ખાલી હાથે કે નિરાશ હૈયે પાછા નહી વળવું પડે એટલો વિશ્વાસ રાખજે. હું સરળ ને મારો પ્રેમ પણ સરળ !
ચાલ બહુ સમય નથી લેતી તારો, તારે બીજા બહુ વ્હાલાઓને સાચવવાના છે એનો મને ખ્યાલ છે, મારી જેમ એક જ ‘વ્હાલપાત્ર’ થોડી’ છે ! હું તો ફક્ત તારામાં જ એકધ્યાન પણ તારે તો કેટલાં ‘એકધ્યાન’ સાચવવાના ! તારી જીંદગી તો લોકોની અપેક્ષાઓ પૂરી કરવામાં, એમને સાચવવામાં પૂરી થઈ જતી હશે પણ મને તો એવી કોઇ ‘અપેક્ષાબેડી’ નથી સતાવતી. મારો દિલચીર પ્રેમપ્રવાહ કાયમ એક જ દિશામાં વહેતો રહે છે. આમ જોવા જઈએ તો હું તારા કરતા વધારે નસીબદાર કહેવાઉં કેમ ? શું બોલ્યો..ના..હા..ના…અરે, સાચી વાતનો સ્વીકાર કરતાં તું ક્યારનો અચકાવા લાગ્યો..સારું, શાંતિથી વિચારી લેજે તું. થોડા સમયના અંતરાલ પછી તને મળીશ. કોઇ’ક નવી વાત નવા સંવેદનો લઈને !
આવજે ત્યારે..મારી પાસે કોઇ ખાસ કારણ નથી તને મારા ઘરે બોલાવવાનું – મન થાય ત્યારે હાલ્યો આવજે ! હું તો કાયમ તારી રાહમાં જ…
-સ્નેહા પટેલ
