પરિવર્તન.

પટેલ સુવાસ-માસિક મેગેઝીનમાં  મારી  કોલમનો લેખ…

 

માનવીને નાનપણથી અમુક આદતો પડતી હોય છે – પાડવામાં આવતી હોય છે..સમય વીતતા એ વાતો –આદતો- માન્યતાઓ માનવીના મનમાં ઘર કરી જતી હોય છે…પછી માનવી એને જ ‘હકીકત’ માનીને ચાલતો જાય છે..દરેક સ્થિતીના અઢળક પાસા રહેલા હોય છે..સાચા..ખોટા…શક્ય ..અશક્ય…પણ માનવી પોતાની માન્યતા પ્રમાણે..પોતાની સાનુકૂળતા..પોતાને પડેલી ટેવ પ્રમાણે જ એમાંથી રસ્તો પસંદ કરતો હોય છે…એ બધાથી થોડી અલગ સ્થિતી સામે આવે ત્યારે એ થોડો શિયાવીયા થઈ જાય – અકળાઈ જાય છે.

એક સિમ્પલ ઉદાહરણ આપું તો..જ્યારે હું કોલેજમાં હતી ત્યારે મોબાઈલ-કોમ્પ્યુટર જેવી વસ્તુ જાણે અજાયબઘરમાંથી આવેલ ‘ડીવાઇજીસ’ હોય એવું લાગતું..મોટો કાળા કંપાસ બોક્સ જેવો મોબાઇલ કે કાળુ- ધોળુ ચોરસ ડબલું જેના હાથમાં કે પહોંચમાં હોય એ વ્યક્તિ મારા માટે બીજા ગ્રહથી આવેલા ‘એલિયન’ જેવું થઈને ઉભું રહેતું..કોલેજકાળ વીત્યા બાદ નોકરી કરતા કરતા ઓફિસમાં બે વર્ષ મેઁ કોમ્પ્યુટર પર કામ કર્યું (ના કરવા માટેઓપ્શન જ નહોતું )..ત્યારે બહુ મહાન કામ કરતી હોઉ એવું જ લાગતું..’ફોક્સ.લોટસ…સી પ્લઝ..’.આવા શબ્દો બોલું ત્યારે મારી આજુબાજુના લોકો હવે મને એલિયન ગણવા લાગતા…એ જોઇને મને મજા આવતી..જ્યારે મારી જોડેની અમુક સખીઓ ફક્ત કોમ્પ્યુટર ના આવડવાને કારણે ઢગલો સારી તકવાળી નોકરીઓ ઠુકરાવતી ગઈ..એમની માનસિકતા જોઇને બહુ દુ:ખ થતું…પરિવર્તન-ફ્લેક્સીબીલીટીના નામે સહેજ પણ તૈયારી નહી.

.મેઁ જ્યારે નેટ વાપરવાનુઁ ચાલુ કર્યુ ત્યારે મને ટાઇપીઁગ..ફાઇલ ક્યાં કેવી રીતે સેવ કરવી એના સિવાય ઝાઝી ગતાગમ નહોતી પડતી..બહુ બધા લોચા લાપસી થતા..ઢગલો પ્રોબ્લેમ્સ સામે આવતા.. જાણકાર મિત્રોને ફોન  કરી કરીને અડધો-પોણો કલાક માથું ખાઉં…પ્રોબ્લેમ આવે અને એને સોલ્વ કરું એ સમયગાળા દરમ્યાન ઢગલો વાતો નવી જાણવા મળતી..ગુજરાતી ટાઇપિઁગ કરતા શીખી..એ પછી બ્લોગ બનાવ્યો…ઇમેલ..ઓરકુટ્માં એકાઉંટ બનાવ્યા..ઓરકુટમાં મારી પોતાની કોમ્યુનીટી બનાવી..એને મેનેજ કરવા માટેના જરુરી સેટીઁગ્સ પણ શીખી..ફોટા..વીડીઓ..માહિતી અપલોડ-ડાઉનલોડ કરતા શીખી…ત્યાં તો ફેસબુકનો જમાનો આવી ગયો..ઓરકુટ છોડી ફેસબુક શીખવાનુઁ..વળી પાછી પરિવર્તનનું ચક્કર…એ પણ શીખી..ત્યાં તો પીસીના બદલે લેપટોપ – નેટબુક વાપરવાના દિવસો આવી ગયા…ધરમૂળમાંથી બદલાવ…આ સાથે મોબાઇલ પણ સતત બદલાતા રહ્યાં..નોકિયાનો સાદો ફોન..પછી કેમેરાવાળો ફોન..એ પછી ટચસ્ક્રીન વાળો ફોન..જાત-જાતના ‘સીમકાર્ડ’, જાતજાતની સ્કીમ, મેસેજીસ, ફોનમાંથી નેટ વાપરવાનું.. બધું પહેલાંની શીખેલી સ્થિતીઓથી તદ્દ્ન અલગ…રોજે રોજ પરિવર્તન…

‘ફ્લેક્સીબીલીટીની ચરમસીમાઓ કયાં હોય છે..!’

કાગળના પુસ્તકોમાંથી નેટ –બ્લોગ-ફેસબુક-ગુગલસર્ફીંગ કરીને વાંચતા શીખી…લાયબ્રેરીના શંત વાતાવરણમાઁ ચોપડીઓના પાના ફેરવવાને ટેવાયેલી એવી મને આ ભૂરી ભૂરી લાઈટ્વાળી સ્ક્રીનમાં ઝીણા ઝીણા અક્ષરોમાં વાંચવાનું બહુ કંટાળાજનક –માથું પકવી કાઢનારું લાગ્યું..બહુ જ અકળાવનારા આવા અમુક તબકકાઓ પસાર થયા પછી એ ફ્લેક્સીબીલીટી – પરિવર્તન સ્વીકાર્યાના મીઠા ફળ મળ્યાંત્યારે  એક અનોખી તૃપ્તિ-સંતોષ થયો..અને ફરીથી એક વાર નવા પરિવર્તનને ’વેલકમ’ કહેવા તૈયાર ..!.

આવું બધું માનવીના માનવી સાથેના સંબંધોમાં પણ હોય છે..પૂર્વગ્રહોને છોડી સંબંધોને ઉછરવા એક નવી તક આપવાની મનથી તૈયારી રાખવી જોઇએ..પૂર્વગ્રહોના સીમિત આકાશમાંથી સંબંધ નામના  પક્ષીને મોકળી આઝાદી આપવી જોઇએ  .

‘વ્યાખ્યાઓ..અપેક્ષાની પહોંચની બહાર હોય એવા સંબંધોનું સાસરું વિસ્મય હોય છે.’

આ પરિવર્તંશીલતા સામેવાળાને જે ફળ આપશે એના કરતાં તમને પોતાને વધારે સુખદ રીઝલ્ટની ભેટ આપશે..

પરિવર્તન શરુઆતના તબક્કામાં જ અઘરું  લાગે પછી ટેવાઈ જવાય છે..તો દોસ્તો..ક્યારેય પરિવર્તનને સ્વીકારવાથી ગભરાઓ નહીં. એકની એક માન્યતાઓ ઉપર ચાલ્યા કરવાને બદલે પરિવર્તનના રીસ્ક લઈને એના મીઠા ફળ મેળવવાની જીદ્દ દિલમાં રાખશો તો દુનિયાની કોઇ તાકાત તમને તમારી મનપસંદ મંઝિલ સુધી પહોંચતા નહી રોકી શકે..

’ઓલ ધ બેસ્ટ..!’

-સ્નેહા પટેલ.

સંબંધોનું માધુર્ય..

-http://phulchhab.janmabhoomin-e-wspapers.com/purti.aspx

ફૂલછાબ પેપર > નવરાશની પળ કોલમ > 18-7-2012 નો લેખ

વીજળીની સાથે સાથે જરૂરી છે મેઘ પણ ,
હસવામાં કંઈ મજા નહીં આવે રુદન વિના .
– આદિલ મન્સૂરી –

‘સ્વાતી..પણ તું શું કામ દર્શના  જોડે આટલી બધી ફ્રેન્ડશીપ રાખે છે…શું કામ એને આટલું મહત્વ..આટલી કાળજી ..સોનાની જાળ સાવ આમ પાણીમાં કેમ નાખે છે..?’સ

‘અરે હાર્દિક..તું સમજતો કેમ નથી..એને મારા માટે સાચી લાગણી છે. મારા કોઇ પણ પ્રોબ્લેમસ હું એની જોડે શેર કરી શકું છું..બહુ જ વિશ્વાસુ સખી છે એ મારી..જ્યારે પણ અમે મળીએ કે વાત કરીએ ત્યારે એની વાતોમાંથી સ્નેહ જ નીતરતો હોય છે…તો શું કામ હું એની આટલી કાળજી –ધ્યાન ના રાખું…શી ઇઝ માય સ્વીટહાર્ટ..!‍’

‘હા…તમે જ્યારે પણ મળો ત્યારે એની બોડી લેંગ્વેજ સુધ્ધાં તારા માટે એને અનહદ પ્રેમ છે…પેશન છે…સ્પષ્ટપણે હું વાંચી શકુ છું..પણ….’

‘શું પણ..પ્રેમ છે તો મિત્રતા છે..એમાં ‘પણ’ ને ‘બણ’ જેવી વાતો કયાંથી આવી…તુ પણ સાવ પાગલ છું હાર્દિક..આખો દિવસ જાતજાતની અર્થહીન વાતો વિચાર્યા કરે છે…’

‘ના સ્વાતી..સાવ એવું નથી. હું તને બહુ સારી રીત જાણું છું..તું રહી ‘સંબંધોને વફાદાર માણસ’ તારા વર્ષો જૂના સંબંધો હજુ તરોતાજા હોય એવા છે..તું સંબઁધો બહુ જવાબદારી અને ઇમાનદારીપૂર્વક નિભાવી જાણે છે..મને બહુ માન છે એ બાબતે તારા પર..પણ તેં જ મને દર્શના વિશે કહેલું ને કે એની સંબંધ સાચવવાની તાકાત સાવ જ ઓછી છે…એ બહુ જલ્દી કોઇ પણ સંબંધથી ધરાઈ જાય છે..જેટલી જલ્દી સંબંધો બાંધે છે એટલી જ ઝડપથી એ સંબંધો તોડી કાઢે છે…સમ ખાવા પૂરતો એક સંબંધ પણ બે વર્ષથી વધારે જૂનો નહી મળે..તો એવી વ્યક્તિનો શું ભરોસો…? એ તારી સાથે પણ કાલે રીલેશન તોડતા નહી અચકાય..જ્યારે તું એનાથી સાવ ઊલ્ટી છે…તું ગમે તે ભોગે એ રીલેશન સાચવવાનો પ્રયત્ન કરીશ..બસ…આ વાતની મને સૌથી વધારે બીક છે…દર્શના બધી રીતે સારી છોકરી છે..પ્રેમાળ…કેરીંગ..સમજદાર…પણ આ એક મોટો માઇનસ પોઈંટ છે એનો…’

અને સ્વાતી ખડખડાટ હસી પડી..

‘અરે મારા પાગલ પ્રિયતમજી..હું કંઇ નાની કીકલી નથી કે તમારે મારી આવી વાતોમા ચિંતા કરવી પડે..મને પણ દર્શનાની આ વીકનેસનો ખ્યાલ છે…પણ એ અત્યારે જે રીતે મારી જોડે વર્તે છે એમાં સહેજ પણ બનાવટ નથી…સંબંધ લાંબાગાળા સુધી ટકે કે ઓછા સમય માટે…મારુંતો દ્રઢપણે માનવું છે કે એમાં જીવન હોવું જોઇએ…સચ્ચાઈ..પ્રેમ..ટ્રાન્સપરન્સી –પ્રામાણિકતા હોવી જોઇએ…’ક્વોલીટી મેટર્સ..ક્વોન્ટીટી નહી…’ આખી જીંદૅગી પરાણે વેંઢારવા પડતા અમુક સંબંધોને સાચવવા માટે આવા તરોતાજા રીલેશન એક અનોખી તાકાત આપે છે…તો બસ..આટલા કારણ પૂરતા છે દર્શના જોડે ફ્રેંડ્શીપ રાખવા માટે…આમે હવે કાલની કોને ખબર છે તો આટલું બધું વિચારવાનું..? આજે સાચો પ્રેમ જેટલો, જ્યાંથી મળે મેળવી લેવાનો…ભરપૂર થઈ જવાનું..! બસ, ચાલ હવે…તારે ઓફિસે જવાનુ અને મારે પાર્લરમાં જવાનું મોડું થાય છે…પછી દર્શના જોડે લંચમાં જવાનુ છે..મારી બર્થ ડે પાર્ટીમાં એ નહોતી આવી શકી એના બદલારુપે આજે એ મને લંચમાં લઈ જવાની છે…એ પણ સાવ તારા જેવી જ પાગલ છે…ભગવાન કરે અને એને સદબુધ્ધિ આવી જાય ..અમારી મિત્રતાને ઉની આંચ પણ ના આવે..એના જેવી સખી મને ગુમાવવી પાલવે એમ નથી..પછી તો કાલ કોણે દીઠી છે..’

અને હાર્દિક પોતાની પ્રેમાળ –સમજ્દાર અને ઉદાર દિલની પત્નીને અહોભાવપૂર્વક નિહાળી રહ્યો.

અનબીટેબલ :- Never save the best for later. You don’t now what tomorrow holds.

સ્નેહા પટેલ.