હિંમત

રાજકોટના સુપ્રસિદ્ધ ’ફ઼ૂલછાબ’ છાપામાં, બુધવારની પૂર્તિમાં મારી આજથી શરુ થતી કોલમ ’નવરાશની પળ’માં મારો સૌપ્રથમ લેખ..  

ન સ્પર્શી કોઇ અવગણના કદી પણ મારા ગૌરવને,

કે હું ઉપકાર છું એવો જે યાદ આવી શકતો નથી.

-મરીઝ

નાનપણથી જ સુમયની શારીરિક તાકાત ખૂબ સારી હતી. ગમે એટલી મહેનતનું કામ હોય એ આરામથી રમતા રમતા કરી દેતો. હસમુખા સ્વભાવ અને તંદુરસ્ત શરીરને કારણે સુમય સંબંધીઓનો માનીતો. બધા રમણલાલને કહેતા, ‘તમને ગર્વ થવો જોઇએ આવા મજબૂત અને હિંમતવાળા દીકરા પર’ અને રમણલાલ ધીરેથી હસી પડતાં. સુમયનો નાનો ભાઈ પલક એનાથી સાવ ઊંધો. સુકલકડી પહેલવાન જ સ્તો. નિસ્તેજ અને જોમવિહીન કાયા. એને પણ સુમયની જેમ લોકોને મદદ કરવાનું બહુ ગમતું પણ એ પોતાના કૃશકાય શરીરથી પાછો પડતો. વારંવાર એની અને સુમયની થતી સરખામણીથી એ હવે ગળા સુધી આવી ગયેલો.

અચાનક એક મધરાતે રમણલાલને શ્વાસ લેવામાં તકલીફ થવા માંડી.  ડાબું અંગ જાણે આખું ખોટું પડી ગયું હોય એવું જ અનુભવ્યું. એમના પત્ની સવિતાબેને રાડારાડ કરીને બધાને ભેગા કરી દીધા. સુમયની તો જાણે બુધ્ધિ જ બહેર મારી ગઈ અને આંખમાંથી મોટા મોટા આંસુડા નીકળી ગયા. સાવ ઢીલોઢફ થઈને ઊભો રહી ગયો અને પિતાના પલંગ આગળ જ ઢગલો થઈ ગયો. પલકે ઊંઘને એક ઝાટકે ખંખેરીને પળનો પણ વિલંબ કર્યા વગર પિતાજીના બધા કપડા તરત લૂઝ કરી નાંખ્યા. ઓરડાના બારી બારણા ખોલીને બધાને થોડા દૂર હ્ડસેલીને પિતાજીને થોડી મોકળાશભરી જગ્યા કરી આપી અને પોતાના ફેમિલી ડોકટરને ફોન કરીને બોલાવી લીધા. ડોકટરના હાથ બહારની વાત લાગતા એમણે શહેરની ફેમસ હોસ્પિટલમાં લઇ જવાની ભલામણ કરી. પલકે ફટાફટ પોતાની ગાડી કાઢી અને સુમયની મદદથી હોસ્પિટલ લઈ ગયો. પણ ત્યાં ડોકટર હાજર નહોતાં. હવે..? એક પણ પળનો વિલંબ પોસાતો નહતો ત્યાં આવી એક પછી એક અણધારી પરિસ્થિતીઓના ખડકલા. પલકે પોતાના એક મિત્રને ફોન કરી શહેરના સારામાં સારા કાર્ડીયોલોજીસ્ટના નામની સૂચિ અને હોસ્પિટલના સરનામા લીધા. પછી એમાંથી એક્દમ નજીકના ડોકટરની હોસ્પિટલ તરફ ગાડી વાળી અને બીજા હાથે એ ડોકટરનો મોબાઈલ પર સંપર્ક કરીને પિતાજીની હાલતની પોતાની સમજ મુજબ જાણકારી આપી દીધી. ડોકટરે ફટાફટ રમણલાલને ચેક કરીને તરત જ એમના હ્રદયમાં બલૂન મૂકવાનું ઓપરેશન કરવાનો નિર્ણય લઈને એમને ઓ.ટીમાં લઇ લીધા.

લગભગ ૩એક કલાક પછી ડોકટર ઓ.ટીમાંથી થાકેલા પણ સસ્મિત વદને બહાર આવ્યાં અને ઓપરેશનની સફળતાની વધામણી આપી.

હવે બધાનો શ્વાસ થોડો હેઠો બેઠો અને બધા ડોકટરનો પાડ માનવા લાગ્યાં. ત્યારે ડોકટરે કરીને સામેના સોફા પર સુકલકડી પલક સામે અંગુલિનિર્દેશ કરીને કહ્યું,

‘જે પણ કંઇ થયું એ બધાના સૌથી વધુ હકદાર આ માણસ છે. આવી કટોકટીની પરિસ્થિતિમાં એમને જે રીતે મગજ શાંત રાખીને, સુવ્યવ્સ્થિત રીતે નિર્ણયો લીધા અને સમજ્દારી દાખવી; એના પરિણામે જ તમે આજે રમણલાલને તમારી વચ્ચે જીવતા જોઇ શકો છો.બહુ જ હિંમતવાળો છે આ છોકરો. તમને બધાને આવા મજબૂત દીકરા માટે ગર્વ થવો જોઈએ.’

અને બધા આંખો ફાડીને સામે સોફા પર અડધા ઊંઘતા – જાગતા સુકલકડી પલકને અને ઘડીકમાં સામે આમથી તેમ બેચેનીથી આંટા મારતા  હટ્ટા કટ્ટા પણ અણીના સમયે ભાંગી પડેલા સુમયને નિહાળી રહ્યાં.

 

અનબીટેબલ- દુનિયામાં સૌથી વધુ ખોટું બોલાતું વાકય છે…’I am fine’….હું મજામાં છું..!!

http://www.janmabhoominewspapers.com/Phulchhab/ePaper.aspx

સ્નેહા પટેલ – અક્ષિતારક