ફુલગુલાબી ઠંડીએ રવિનાં હુંફાળા કિરણૉથી સભર એક સુપ્રભાત,
બધી જીમ્મેદારીથી પરવારીને બેઠેલી હું, અને ચા-બિસ્કીટનો સંગાથ.
ઓહ..તમને નથી ખબર..?
એક ૯ માસનું ફુલ ઇશ્વરનાં અન્યાયે કવેળાએ કચડાય..!!!
ફુલની બગિયાએ શોક તણી કાળી ચાદર,
પગ શીદ ઉપડે મારો જવાને અંદર?
અરે,હજી કાલે તો “walker” લાવેલાં લાડલાંનું..
એનાં મનગમતાં ભુરા આકાશી રંગનું..
સૂનું પડ્યું એનાં અવાજ વિનાનું..
એક જણ કહે,અરે..
બાળકની જરાં જુવો તો આંખ છે ફરકે,
ગભરાયેલાં મા-બાપને એક આશ પડીકે,
ધબકાર, શ્વાસ- ઉચ્છવાસ મપાય ઉંચા જીવે,
કડવી ઘોર નિરાશા..
અમારે તો આમ રિવાજ,તમને તમારી વધુ જાણ,
માવતરનું તો બેબસીએ કકળે દિલ…
એક દાદીમાને મ્રુત દિકરાઓની વિદાય હૈયે લીલી છે.
અરે,મેં તો મારાં બે જુવાનોને આ હાથે વિદાય આપી છે,
તમારું તો ઉગતું ફુલ, ભુલી પણ જશો, અમને બહું કારમું છે,
જાણે,૯ મહિનાની મા એ મા જ ના હો ખાલી એક નામ છે.
શું આમ જ હવે બધી યાદોને લૂછી પાડવાની વિસારે?
માથે હલ્કો રાતા રંગનો લેપ,હળ્વે ભઈલાં..
જોજો દિકરાને તકલીફ ના થાય,
પીળાં-રાતાં ફુલોથી સાચાં ફુલને જાણે ઉધાર રંગ અપાય,
ગંગાજળ-તુલસી પણ શરમાય,
અરે-આ પવિત્રતાને અમે છીએ શું લાયક?
દીપ તણો પ્રકાશ પણ થથરે..
હે પ્રભુ,આ વળી શું સુઝયું તને?
સોપારી,ખીચડી,નારિયેળ,નવાં કપડાંને
દિકરાં સાથે મસાણ સુધી જવાય અને
મોટી બેન,મા-બાપ,બા-દાદા રહે ઘરે..!!
ઘરની અટારીમાંથી રડતાં-કકળતાં માવતર વિચારે,
અમારાં રક્તે- સ્વપ્ને સીંચાયેલ અરમાનો,
શું હવે જશે ધરામાં નમકની ગરમીનાં હસ્તે…….!!!!!
સ્નેહા-અક્ષિતારક.
૨૦-૧૧-૨૦૦૮.
આ એક સત્ય ઘટના છે.મારી આંતરડી કકળાવી ગયેલી ઘટના છે.સમાજનાં અમુક જડ રિવાજો સામે એક જાતનો ગુસ્સો કાઢવાની ગરજે જ લખ્યું છે..આપણાં સમાજની અમુક કરુણ અને વરવી વાસ્તવિકતા.
મેં જે અનુભવ્યુ એના ૫૦% જ લખી શકી છુ ..મે પેલુ લખેલુ છે ને…….
sneha patel - akshitarak 
ખરેખર બહુ sensitive લખ્યું છે સ્નેહાજી, વાંચતી વખતે પણ તકલીફ થાય છે તો લખતી વખતે તો કેટલી થઇ હશે…!
LikeLike
….yaar very touchy…..man kaklat kare eevu….
ane upper thi te describe karyu…..sneha..i can understand your…..”vyatha”…we r helpless in front of HIM.
LikeLike
hey di….its really sooooooo superb…kharekhar bahuj saras lakhyu chhe…u are real poet…
LikeLike
સ્નેહાબેન,
આ રિતે એક સ્ત્રી જ લાગણી વ્યક્ત કરી શકે. ખરેખર અદભુત વર્ણન કરીયું છે આપે. તે પરિસ્થિતીને નજર સામે લાવી દીધી. મે પણ આ સ્થિતી જોય છે માટે આપની ભાવના સમજી શકુ છું. ઇશ્વર ઇચ્છા મહાન છે પણ શું ખરેખર ઇશ્વર આવું ઇચ્છી શકે ? કદાચ આ પ્રશ્નનો કોઈ ઉત્તર નથી.
LikeLike
સાંભળ્યુ છે કે કવિ બનતા પહેલા ખુદનો નાશ કરવો જરૂરી છે. તમારી આ રચનામા મારી વાત કેટલા અંશે સાચી છે એતો તમે ખુદ જાણો છો. એક દુઃખદ વાતાવરણ ને સચોટ રીતે સમજવુ હોઇ તો મારી પહેલી પસંદગી તમારી આ રચના રહેશે. આનાથી વધારે બોલવા જેવુ કઈ છે નઈ.
મારા દાદીમા કોઇક વાર તેના બે સંતાન ૫ દિવસ પછી મૃત્યુ પામ્યા તેની વાત કરે છે તો આ કઠોર દિલનો માણસ પળભરમા અગરબતીની જેમ સળગી ઉઠે છે.
LikeLike
સ્નેહાબેન મન વ્યાકુળ થઈ જાય છે સત્ય ઘટના પર ના આ લેખનને વાંચી…ખરેખર કોઇનુ પણ હ્ર્દય દ્રવી ઉઠે આવી ઘટના નજરે નિહાળ્યા પછી…અને આખીર એક સ્ત્રી હૃદય જ કારુણ્યતાના દર્શન કરાવી શકે.
LikeLike
स्नेहाजी मेने आप के विचार पढ़े बहोत अच्छे विचार हें हम लोग २१ई सदी में जी रहे है फिर भी हमारी यही विडम्बना है की हमे ऐसे हादसे अपनी आखो से देखने पड़ते है और हम कुच्छ नहीं कर सकते .
LikeLike
Jai Shri Krishna.
Aape khub J Jordar Ane kataks Swerup Aapyu Che, Jane Aamari Eyes Same j Aa Thayu Hoy Avu Lage Che.
Lakhvu Che Ghanu Pun Aapna Jeva Dhardar Words Hu Muki Nathi Sakto.
God Bless You.
LikeLike
પહેલા તો માફી માંગુ છુ કે આટલા દિવસે મે વાંચ્યું…
નેટ જ બંધ હતુ …જાણે જિંદગી અટકી ગઈ હતી એવુ લાગતુ હતુ…સાચ્ચે..[:)]
અચ્છા હવે તે લખ્યું છે એ બાબત ની વાત કરીયે…
સ્નેહા એઅક જ વાક્ય માં લખુ તો એમ જ કહેવાશે કે તે મને આજે રડાવી દીધી…ખુબ જ હ્રદય થી અને કરુણા ને હ્રદયથી લગાડી ને લખી છેં…
જે વાત સ્ત્ય પર આધારીત હોય એની અસર જ અલગ પડતી હોય છે સામે વાળા નાં મન પર…
સરસ ન કહેવાય પણ મનની વ્યથા દેખાય છે તારા એકએક અક્ષર માં ..અને એ વ્યથા ફક્ત તારી નહી પણ જેની સાથે વિત્યં છે એને પણ તે નજર સમક્ષ જાણે વાતાવરણ સાથે રાખી દીધા…
LikeLike
sneha thodi var mate shunya manska bani gai………………..
LikeLike
સ્નેહાજી,
ખરેખર માર રુવાળા ઉભ થૈ ગયા..
હ્દય ને સ્પરશી ગૈ આપ નિ રચના…
બહૂજ સુન્દર લગણિને બાહર શ્બ્દો માં ૂઉતારિ છે.
LikeLike
sachu kahu???? aa rachanani comment mate mari pase shabdo j nathi. You know the reason… ek yaad pan vanayeli che, ane aa vyatha pan anubhavayelo che…
ANYWAYS…. NO WORDS AT ALLLLLL!!!!!!!
LikeLike
yees,
death is very cruel reality
and when it make a kid victim
it hurts moore………..
too touchy !!
LikeLike
hello
snehaji
it’s reality of real life
can you send me a hall story
plz. if you can
LikeLike
ખરેખર બહુ કરૂણ છે.
આંખમાં આંસુ આવી ગયા.
LikeLike
સોરી યોગેનભાઈ, હું એ કાળમાં જવા નથી માંગતી ફરીથી. બહુ દુખઃદાયક હોય છે એ તબક્કો.
LikeLike
સ્નેહા, ખરેખર ખુબ જ દાદ માગી લે તેવી રચના છે.
LikeLike
Sorry…….
હું લખી શકુ તેમ નથી, કારણ કે લાગણીને તો કોઇ તમારા જેવા કવિ/લેખક જ શબ્દોથી કંડારી શકે ………
LikeLike
awesome !!
i really dont have any words …
LikeLike
ઘરની અટારીમાંથી રડતાં-કકળતાં માવતર વિચારે,
અમારાં રક્તે- સ્વપ્ને સીંચાયેલ અરમાનો,
શું હવે જશે ધરામાં નમકની ગરમીનાં હસ્તે…….!!!!!
બહુ કરુણ લાગ્યું.
બસ કલમ તો તારા હાથમાં નહી હોય લખતી વખતે, સહી તો એ ફુલ તેના રકતની તારા માટે મુકી ગયું કદાચ,,,
તારો અનુભવ લખવાનો પ્રયત્ન
આજે એક લાડકો નહી મા મરી છે,
મન ધુજાવી નાંખ્યુ તમે તો, ઇશ્ર્વરે આમ કરવું જોઇતુ ન હતુ.
વાંક તારો નથી હસ્તરેખાનો હશે.
ઇશ્ર્વર તને સહનકરવાની શકિત આપે,બસ,મારી પાસે બીજા શબ્દોની અછત આવી ગઈ હવે,
જાણુ છુ તારા જીવનનો એ અધ્ધાય અધુરો,,,,,,,,
LikeLike
hmmmmmm ek to bahu samay pachi aa mara dhyan ma avyu eno ranj che…… ane kavita mate to koi shabd j nathi………. aama life niiiii vastvikta nu sachot nirupan che… tame to kamal kari che…..thx
LikeLike