પ્રેમ નામે કેટલી ગઝલો સમજાવી દુનિયાએ,
તો ય કોઈ પથ્થરદિલને ક્યાં એ સમજાણી.!!
કોઈ ઓળ-ઘોળ જન્મારો આખો એનો કરે,
ક્દી એની મહતા બેકદરને ક્યાં સમજાણી.!!
રડતાં – રડતાં કોઈ હસતા જાય દુનિયા સામે,
લોહીનાં પાણીની વાતો નિષ્ઠુરને ક્યાં સમજાણી.!!
મન બહલાવ્યું સપનાંનાં વાયદાઓ કરી કરીને,
લાગણીની ભીનાશ કોરાધાકોરને ક્યાં સમજાણી.!!
પ્રેમ નામે વેદનાઓ જ કાયમ મળી દામને તો યે,
અમ નાદાનોને એની નિરર્થકતા કયાં સમજાણી.!!
સ્નેહા-અક્ષિતારક.
૬.૫૬સાંજના
૨૭-૦૧-૦૯