સ્ત્રી હોવાનો ભાર
સ્ત્રી હોવાનો ભાર:
‘હું સ્કૂલમાં જતી ત્યારથી એ લોકોએ મને જોતા હતા અને એક દિવસ મારા મા બાપની સમક્ષ મને એમની સાથે પરણાવી દેવાની માંગ કરી. મારા પેરેન્ટસે એમની વાત ના સ્વીકારતા એ હેવાનોએ મારા ઘરની લાઈટપાણી ને બધી જીવનજરૂરિયાતની વસ્તુઓનો સપ્લાય બન્ધ કરી દીધો ને ચોવીસ કલાક મારા ઘરની બહાર પહેરો ગોઠવીને ટોર્ચર કરવાનું ચાલુ કર્યું. ના છૂટકે મારા માતાપિતાએ મને એમની સાથે પરણાવવી પડી અને ત્યારે મારી ઉંમર હતી માત્ર 14 વર્ષ! પરણ્યાં પછી રોજ મારી ઉપર ઢોર માર સાથે શારીરિક જુલ્મ થતો. ચાર મહિના ચૂપચાપ બધું સહન કર્યું ને પછી તક મળતાં હું ત્યાંથી ભાગીને હિન્દુસ્તાન આવી ગઈ.’આ શબ્દો છે અફઘાનની સ્ત્રી રુખસાનાના – જે અત્યારે 19-20 વર્ષની છે. 6 વર્ષ પહેલાં અફઘાનમાં સ્ત્રીઓની આ હાલત હતી તો અત્યારની હાલત તો વિચાર પણ નથી આવતો.
આજે જગત આખામાં એકવીસમી સદીની નારી માટે કેટકેટલું વિચારાઈ રહ્યું છે, કામ થઈ રહ્યું છે એ તો આપણે બધા સારી રીતે જાણીએ જ છીએ. ઓલિમ્પિકમાં આપણી ભારતની મહિલા ખેલાડીઓના શાનદાર પ્રદર્શન પછી તો દરેક સ્ત્રીને પોતાના નારી અવતાર પર ગર્વ થઈ ગયો હતો, મનોમન આવતો ભવ પણ સ્વભાવે કોમળ ને મનથી આવા મજબૂત એવો સ્ત્રીનો અવતાર જ દેજો – એવી ભગવાનને પ્રાર્થના પણ કરી દીધી હતી. દુનિયાભરના પુરુષોને સ્ત્રીઓના માનસિક વિકાસ અને સમજભરી વિચારશૈલી ઉપર માન થવા લાગ્યું હતું, એમની તાકાત સ્વીકારવા લાગ્યા હતાં.
આજની નારી સ્વતંત્રતા સાથે પોતાના મૂલ્યો સાચવી જાણે છે એ જોઈને મનમાં હરખનો સાગર ઉછાળા પણ મારતો હતો ત્યાં અચાનક જ અમેરિકાએ અફઘાનમાંથી પોતાનું સૈન્ય હટાવી દીધું અને અફઘાનિસ્તાન ઉપર તાલિબાનીઓએ કોઈ જ પ્રકારની ઝાઝી મહેનત વિના જ કબજો જમાવી દીધોના સમાચાર જાણવા મળ્યાં અને થોડો શોક લાગ્યો. પછી તો રોજ રોજ ટીવી, નેટ, સમાચારપત્રો બધી જ જગ્યા તાલિબાનીઓના મહિલાઓ પ્રત્યેના ક્રૂર વર્તાવના સમાચારથી છલકાવા લાગી. જાત- જાતનાં અમાનવીય નિયમો બહાર પડવા લાગ્યા:
-મહિલાઓ એકલી ઘરમાંથી બહાર નહિ નીકળી શકે- ઘરની બહાર બુરખામાં જ નીકળી શકશે- ઘરની બાલ્કની કે બારીમાં કોઈ મહિલા દેખાવી ના જોઈએ- નેલપોલિશ ના કરી શકે, હિલ્સ નહિ પહેરી શકે તેમ જ એમની મરજી મુજબ લગ્ન પણ ના કરી શકે.- ગ્રાઉન્ડ ફ્લોર પર ઘરની બારીઓને કલર કરવો જેથી કોઈ મહિલા દેખાય નહિ.- મહિલાઓ ફોટો પડાવી ના શકે અને કોઈ જ જગ્યાએ એમના ફોટા છપાવા પણ ના જોઈએ.-કોઈ જગ્યાના નામમાં મહિલાનું નામ લખાયું હોય તો એ દૂર કરી નાંખવું.-મહિલાઓ નોકરી નહિ કરી શકે તેમ જ શિક્ષણ પણ નહીં મેળવી શકે.-આ બધા નિયમોનો ભંગ કર્યો તો મહિલાઓને સજા થશે.
આ છપાશે ત્યાં સુધીમાં તો આવા કેટલાય નવા નિયમો બની જશે ખબર નહિ જાણે સ્ત્રી નહિ નિયમોનું પોટલું ના હોય!
આવું બધું વાંચીને મગજ બે ઘડી સુન્ન થઈ ગયું ને વિચાર આવી ગયો કે, ‘આ અચાનક જ આપણે કયા જમાનામાં પાછા વળી ગયા ?’
ધમધમતા વિકાસના પંથે સડસડાટ દોડતી સ્ત્રીઓની આવી અધોગતિ ! ક્યાં હજી તો આપણે સ્ત્રીઓની પસંદગી – નાપસંદગી, હક – મરજી જેવા વિવિધ પાસાઓ ઉપર ડિબેટ કરતાં હતાં, દુનિયા પાસે નારીની વધુ ને વધુ સન્માનજનક સ્થિતિનો સ્વીકાર કરાવી રહ્યાં હતાં ત્યાં તો અચાનક આવા સમાચાર મળ્યાં ને જાણે બધું કરેલું કારવેલું પાણીમાં મળી ગયું. સમાજની બધી જ મહેનત, સમજ, સ્વીકાર, સપોર્ટ બધું જ એળે ગયું એવું લાગ્યું.
તાલિબાનોની પશુતા દિન બ દિન વધતી જ ચાલી છે. બાર વર્ષથી ઉપરની છોકરીઓ, 45થી નીચેની વિધવા સ્ત્રીઓ અમને સોંપી દો જેવી ક્રૂર માંગણીથી માંડીને જબરદસ્તી ત્યાંની સ્ત્રીઓ સાથે નિકાહ કરી રહ્યા છે. અફઘાનિસ્તાનમાં સૂકામેવાના ભાવ આસમાને પહોંચી ગયા પણ મા -દીકરી – બહેનની ફદિયાના ભાવે, માત્ર મનોરંજન હેતુ છડે ચોક નિલામી થઈ રહી છે -જેનાથી ત્યાંની દરેક સ્ત્રી પારેવડાં ની માફક ફફડી ઉઠી છે. એમાં પણ જે સ્ત્રી કોઈ બાળકીની માતા હોય એની હાલત તો ઓર ખરાબ. એ પોતાની દીકરીની ચિંતામાં પોતાના વિશે કશું વિચારી શકે એવી હાલતમાં જ નથી.
તમે બધાએ જોયું જ હશે કે છાપામાં એક અફઘાની ‘મા’નો ફોટો છપાયો હતો જે કાબુલ એરપોર્ટની અંદર પોતાની બે વર્ષની દીકરીને ફેંકીને ત્યાંના અફસરોને વિનંતી કરી રહી છે કે,’ મારું જે થવું હોય એ થશે પણ મારી દીકરીને અહીંથી બહાર કાઢી લો, બચાવી લો.’
ઊ…ફ…ફ…
આવી ઘટના લખતા મારા આંગળા કાંપી ગયા, દિલમાં ક્યાંક સતત નાગમતી લાગણી રમતી રહી..સાવ બે વર્ષની માસૂમ બાળકી જેના મોઢા પરથી હજી ભગવાનના ઘરેથી આ ધરતી ઉપર આવ્યાના પડછાયા પણ ઓસર્યા નથી, સરખું બોલતાં ચાલતાં ય માંડ શીખી હશે અને સમજણ તો હજી પારણાની રેશમી દોરીએ લહેરાતી હશે એવી માસૂમની આ હાલત !
આ તો એક ઘટના આપણા ધ્યાનમાં આવી બાકી તાલિબાનોની રાક્ષસી માનસિકતા સામે તો આવી કેટલી ય ઘટનાઓ ઘટતી હશે, કેટલી અબળાઓ રોતી કકળતી હશે, માર ખાતી હશે, પાશવી વિકૃતિઓ સહન કરતી હશે, જેનમાં આત્મહત્યા કરવાની હિંમત આવી હશે એ છૂટી ગઈ હશે પણ જેનામાં એ હિંમત ના હોય એ પણ જીવતી લાશની જેમ જ ક્યાંક પડી રહેતી હશે ને !
શું સ્ત્રી જન્મની આ જ સચ્ચાઈ છે? આટલા વર્ષોમાં એનો સરસ વિકાસ થયોની માન્યતાઓ, સ્વતંત્રતા બધું તકલાદી – ખ્યાલી પુલાવ માત્ર હતું? કાલે સ્ત્રી જન્મના આત્મગૌરવમાં જીવતી સ્ત્રીને આજે સ્ત્રીનો અવતાર એક શાપ જેવો લાગવા લાગ્યો છે, બહેન – દીકરી- પત્ની જેવા સંબંધો હોવા એ એક ભાર જેવું લાગવા માંડ્યું છે,
આજની અફઘાની સ્ત્રી સદીઓ પહેલાંની સ્ત્રી કરતાં પણ બદતર હાલતમાં જીવી રહી છે.એ જોઈને એક આર.એચ.શીનનું એક પ્રખ્યાત વાક્ય યાદ આવી ગયું,
‘Pain shapes a woman into a warrior.’
દુનિયાની મહાસતાઓ જ્યાં નિષફળ જઈ રહી છે ત્યાં કદાચ અફઘાનની સ્ત્રીઓ જાતે પોતાના ગૌરવ માટે યોદ્ધા બનીને ઉભરે એવી આશા રાખીએ, બાકી તો આ ઘટના સદીની સૌથી કરુણ ઘટના કહી શકાય એમ છે.
-સ્નેહા પટેલ.
Peraolympics 2021
પેરાલિમ્પિક્સમાં આપણને જે રીતે ધડાધડ મેડલ મળે છે એ જોઈને એ ખેલાડીઓનો વિડિઓ શોધીને જોવાની જબરદસ્ત ઈચ્છા થઈ ગઈ. આજે એમાંના અમુક વિડિઓ જોતાં જોતાં મને મારા બે સાબૂત હાથ,પગ ઉપર શરમ આવી ગઈ. આટલું સ્વસ્થ શરીર ને આપણે ફક્ત ચાલવા સિવાય કોઈ ખાસ કસરત નથી કરતાં 😦
આ લોકોનું ઝનૂન…જીજીવિષા…fighting spirit… confidence….
ઉફ્ફ…
કદાચ કોઈ અંગ ગુમાવ્યાં પછી માનવીમાં ટકી રહેવા અદભુત જીદ જન્મ લેતી હશે ( તમે મક્કમ હો તો જ ઈશ્વર તમને મદદ કરે એટલે ભગવાનની કૃપા નહિ કહું પણ એની સામે છાતી કાઢીને ઉભા રહીને મેળવેલો હક્ક કહીશ) જે અંતે આવા અદભુત પરિણામ મેળવી આપતી હશે.
કયો ખેલાડી કયા દેશનો એ તો પછી વિચાર આવે પણ એની લડવાની સ્પિરિટ આપણું દિલ ચોરી જાય…દેશ, જાતિ, રૂપરંગ બધું જ ગૌણ…કિંમત ફક્ત રાખમાંથી ઉભા થઈને સૂર્યની જેમ ચમકવાની જીદદવાળા દરેક લડવૈયાની. ભલે કોઈ પણ દેશનો કોઈ પણ ખેલાડી જીતે પણ હું એ દરેકે દરેક ખેલાડીને દિલથી પ્રણામ કરું છું ને મારા સાબૂત હાથ પગ શરીર માટે ભગવાનનો આભાર માનું છું.
-સ્નેહા પટેલ (પેરાલિમ્પિકનો નશો 😀 )
Gulzarji
— तुम आ गये हो, नूर आ गया है।
— નમણું નકશીકામ કરનાર શબ્દશિલ્પી : ગુલઝારસાહેબ :
–આજે 18 ઓગસ્ટના રોજ જેમણે 85 વર્ષ પૂરાં કર્યાં તે ગુલઝારસાહેબ ફિલ્મ અને સાહિત્ય-બંને ક્ષેત્રે છેલ્લા 58 વર્ષથી સક્રિય છે. પંજાબના દીના નામે નાનકડાં ગામ (હાલ પાકિસ્તાન) ખાતે બહોળા શીખ પરિવારમાં 1936 માં જન્મેલ ગુલઝારનું મૂળ નામ ‘સંપૂરણ સિંઘ કાલરા’. દસ – બાર વરસની ઉમરે જ દેશનું વિભાજન થતાં સમગ્ર પરિવાર અમૃતસર ખાતે સ્થળાંતરિત થયા બાદ ગુલઝાર પુખ્ત ઉમરે મુંબઈ પહોંચ્યા અને એક ગેરેજમાં મોટર મિકેનિક તરીકે નોકરી કરતાં કરતાં શેર-શાયરી-કવિતા પ્રત્યે ય નાનપણથી લગાવ હોવાથી એ ક્ષેત્રે પણ સમાંતરે સર્જન થતું રહ્યું.
–દરમ્યાન, સુખ્યાત ફિલ્મકાર બિમલ રોય સાથે ઓળખાણ થતાં તેમના સહાયક તરીકે જોડાયાં. એ સમયે બિમલ રોય बंदिनी નાં નિર્માણમાં વ્યસ્ત હોઈ, એક ગીતની જરૂર પડતાં ગીતકાર શૈલેન્દ્રે ગુલઝારનાં નામની ભલામણ કરી ને बंदिनी માં એક ગીત લખીને ગુલઝારસાહેબે હિંદી ફિલ્મ – લેખન ક્ષેત્રે મંગલાચરણ કર્યું. 1963 ની એ ફિલ્મ बंदिनी માટે લખેલ ગીત :
मोरा गोरा अंग ल ई ले
मोहे श्याम रंग द ई दे
- સચિન’દાનાં સ્વરાંકનમાં, લતાજીના મીઠડા સ્વરમાં, પડદા પર નૂતને ગાયેલ આ ગીતની લોકપ્રિયતાથી ગુલઝાર ગીત-લેખક તરીકે પ્રતિષ્ઠિત થતા ગયા અને બાદમાં તો 1871 સુધીમાં पूर्णिमा, दो दुनी चार, आशीर्वाद, आनंद, गुड्डी જેવી ઘણી ફિલ્મોમાં સત્વશીલ ગીતો લખીને ગુલઝારસાહેબે પોતાની ગીતલેખક તરીકેની સર્જક પ્રતિભાનો પરિચય કરાવ્યો.
1971 નું વર્ષ ગુલઝારની કારકિર્દી માટે માટે એક નવો વળાંક લ ઈ ને આવ્યું.
તેમણે દિગ્દર્શિત કરેલી પ્રથમ ફિલ્મ मेरे अपने ની સફળતાએ ગુલઝારનાં દિગ્દર્શક તરીકેનાં કૌશલ્યનો પરિચય કરાવ્યો. એ જ વર્ષે આવેલી अचानक પણ જમાવટ કરી ગઈ.
આ પછી તો દિગ્દર્શક ઉપરાંત નિર્માતા,કથાલેખક, સંવાદલેખક, ગીતલેખક અને એડિટર તરીકે પણ પોતાની સર્જનકલા-પ્રતિભાને સહુએ જાણી, માણી અને પ્રમાણી.
ગુલઝારની સાર્થક, સ-ફળ ફિલ્મોની યાદી તો પ્રલંબ છે પણ થોડી ઉલ્લેખનીય ફિલ્મો જોઈએ તો –
मेरे अपने, अचानक, परिचय, आंधी, लेकिन, लिबास, घर, इजाजत, नमकीन, अंगूर, घरोंदा, देवता,किनारा, खूबसूरत, कोशिश, मासूम, मौसम, हू तू तू, माचिस વગેરે.
ઉત્કૃષ્ટ ફિલ્મસર્જન બદલ દસેક જેટલા નેશનલ એવોર્ડ, 20 જેટલા ફિલ્મફેર એવોર્ડ ઉપરાંત ગીત, સંવાદ, વાર્તા વગેરે માટે પણ અઢળક એવોર્ડ પ્રાપ્ત કરનાર ગુલઝારસાહેબ એકમાત્ર એવા હિંદી ફિલ્મ ગીતકાર છે જેને ( ‘સ્લમડોગ મિલિનિયોર’ નાં ગીત जय हो માટે 2009 માં) વિશ્વવિખ્યાત ‘ઓસ્કાર એવોર્ડ’ મળેલ છે. આ ઉપરાંત માટે ફિલ્મ ક્ષેત્રે અનન્ય પ્રદાન બદલ એમને ભારત સરકાર તરફથી પ્રતિષ્ઠિત ‘દાદાસાહેબ ફાળકે એવોર્ડ’ થી પણ ઉચિત રીતે નવાજવામાં આવેલ છે.
1973 માં ગુલઝારે રાખી સાથે લગ્ન કર્યા ને એક દીકરી જન્મી ‘બોસ્કી’ ઉર્ફે ‘મેઘના’. પણ કમનસીબે દીકરી એક વરસની થઈ ત્યાં જ બંનેને વિખૂટાં પડવાનું ટાણું આવ્યું ને દીકરીને ગુલઝારે ઉછેરી, જેણે પણ બાદમાં फिलहाल જેવી ઓફબિટ ફિલ્મોનું સર્જન કરીને પિતાનો કળાકીય વારસો આગળ વધાર્યો છે.
2004 માં ‘પદ્મવિભૂષણ’ થી સન્માનિત ગુલઝારસાહેબનાં બિનફિલ્મી સાહિત્યસર્જન ઉપર દ્રષ્ટિપાત કરીએ તો – कुछ और नझमे/ पुखराज/पंद्रह पांच पचहत्तर /त्रिवेणी/रात पश्मिने की/ रात, चांद और मैं /यार झुलाहे જેવાં કાવ્યસંગ્રહો એમનાં ખાતે બોલે છે. ગુલઝાર એક અચ્છા વાર્તાકાર પણ છે. એમના એક વાર્તાસંગ્રહ ‘ धुंआ ‘ને તો કેન્દ્રીય સાહિત્ય અકાદમીએ પુરસ્કૃત કરેલ છે.
दिल पडोशी है /मरासिम /ईश्क ईश्क /कोई बात चले જેવાં બિનફિલ્મી ગીત-ગઝલનાં આલ્બમ્સ ઉપરાંત मिर्झा ग़ालिब જેવી લોકપ્રિય ટી. વી. સિરિયલ્સ પણ ગુલઝારસાહેબની સર્વતોમુખી પ્રતિભાનાં પરિચાયક છે.
ગુલઝારસાહેબે લખેલ ફિલ્મગીતો અનેક રીતે નોખાં /અનોખાં છે. એમનાં ગીતોમાં અનેક રંગો અને છટાઓ જોઈ શકાય છે. કાવ્યત્વની કોટિએ પહોંચતાં તેમનાં કેટલાક ગીતોમાં તો ભાતીગળ ભાષાવૈભવ સોળે કળાએ ખીલતો પામી શકાય છે. માનવીય સંવેદનો, જીવતરની કડવી વાસ્તવિકતાઓ, ભીતરી સંઘર્ષ /ગડમથલ/વલોપાત /વિરહની વેદના અને પ્રણય-સંવેદનોની લીલીછમ અભિવ્યક્તિ જેવા વૈવિધ્યસભર આયામ પર ગુલઝારસાહેબની કલમ યથેચ્છ વિહરી છે.
ગુલઝારસાહેબનાં ચૂંટેલાં હિંદી ફિલ્મીગીતોનો અંગ્રેજી અનુવાદ કરનાર વિદ્વાન પ્રોફેસર શ્રી Sunjoy Shekhar ગુલઝારનાં ગીત-વિશ્વ વિશે જણાવતાં લખે છે: - “Gulzar has brought a rare poetic sensibility to popular Hindi film music over a five – decade long career. His sophisticated insights into psychological complexities, his spoken dialects in written words and, above all, his inimitable, surprising imagery have entertained his legions of fans over successive generations. “
સુખ્યાત પત્રકાર,ફિલ્મચરિત્રલેખિકા નસરીન મુન્ની કબીરે ગુલઝારનાં દીર્ઘ ઇન્ટરવ્યૂઝ લૈને એક સરસ મજાનું પુસ્તક આપેલ છે -‘ जिया जले’ – જેમાં ગુલઝારે પોતાનાં જીવનનાં અને કારકિર્દીના વિધવિધ પડાવ વિશે અને પોતાની આ યાત્રાના માર્ગમાં મળેલ વિવિધ પ્રતિભાઓ વશે મોકળાં મને વાત માંડી છે.
બે’ક વરસ અગાઉ यशवंत व्यास દ્વારા ગુલઝારની દીર્ઘ મુલાકાતોના આધારે લખાયેલ એક હિંદી પુસ્તક : बोसकीयाना :પ્રકાશિત થયું છે, જેની ટેગલાઈન છે: बाते – मुलाकात :गुलझार:
આ પુસ્તકમાં ગુલઝારસાહેબ કહે છે:
–” હું ફિલ્મની સ્ક્રિપ્ટ કે ગીતો ક્યારેક જ લખું છું પણ ટેનિસ રોજ રમું છું… હું તો ક્લાર્ક છું. સાડા દસ વાગે મારી ઓફિસે પહોંચી જાઉં છું અને પાંચ વાગ્યા સુધી કામ કરું છું. કામ કરવાનું છે શિસ્તબદ્ધ. કાયદેસર કામ કરવાનું છે. કવિઓ કાંઈ પરગ્રહમાંથી આવેલાં પ્રાણીઓ થોડાં છે ?… ફિલ્મો મારી જિંદગીનો હિસ્સો જરૂર બની. પણ હું ફિલ્મો કરતો ને પાછો પુસ્તકો પાસે આવી જતો. મને બાંધી રાખનારું પરિબળ ફિલ્મો નહીં, પુસ્તકો ! “
–આવા અનન્ય પુસ્તકપ્રેમી, કલમ-ઉપાસક અને ઉત્કૃષ્ટ ફિલ્મસર્જક ગુલઝારસાહેબને દીર્ઘ, સ્વસ્થ, પ્રસન્ન, કલમમય જીવનની સુકામનાઓ.
— R. P. Joshi : Rajkot :
Global poet
Global poet – Proud moment !
Rotary club of salem દ્વારા સંપાદિત એંથોલોજીમાં 104 ગ્લોબલ કવિઓમાં મારી ગુજરાતી કવિતા અને એનો અંગ્રેજીમાં અનુવાદ પણ છપાયો છે એ ગૌરવભરી ક્ષણો આપની સાથે વહેંચતા મને ખૂબ આનંદ થાય છે.
શુકનવંતુ:
મારા શ્વાસની માળામાં
તારા નામનું ફૂલ પૂરોવતી હતી
ત્યાં
બારીમાંથી દાદાગીરી કરીને ઘુસી જતી હવા,
એક કાળિયો ભમરો
મારા એ ગૂંથણ ઉપર નજર રાખીને જ બેઠા હતા.
તરાપ મારી જ સમજો
અને
હું ગભરાઈ ગઈ,
શ્વાસને બે હથેળીની આડશ કરી દીધી.
મારી હથેળીમાં તારી ચાહતનો દરિયો છલકતો હતો
એના મોજાં દિલના દરવાજે પછડાવા લાગ્યાં
ધક..ધક…ધક..ધડામ..
મહેંક મહેંક થતાં મારા શ્વાસ
બે ઘડી અસ્થિર –
બેસૂરા થઈ ગયા
હૃદય એની નિયમિત ગતિ ચૂકવા લાગ્યું
ગભરામણ થઈ ગઈ
શ્વાસ ચૂંથાવા લાગ્યો
હોઠ થરથર…
નજર ભેજવાળી થઈ
અને
બંધ થઈ ગઈ
હોઠમાંથી આપોઆપ મારી અતિપ્રિય પ્રાર્થના સરી પડી.
અચાનક ચમત્કાર થઈ ગયો..
ભમરો એનું ગણગણ બંધ કરીને
મારી સામે ધ્યાનસ્થ થઈને બેસી ગયો,
વાવાઝોડાં જેવી હવા
મા ની લોરી જેવી નાજુક ફરફરમાં ફેરવાઈ ગઈ
અને
આખું વાતાવરણ મઘમઘ થઈ ગયું.
હવે તને ખાત્રી થઈને કે
આ દુનિયા તો ઠીક
પણ
પેલી દુનિયા પણ આપણું મિલન
શુકનવંતુ ગણે છે.
-સ્નેહા પટેલ.
I was sewing an exquisite splendour of daffodils
Made of thy name, in my garland of breath,
Just then,
A gust of wind entered through the window tenaciously,
A black bumblebee
Fluttered about gazing fixatedly at my embroidery,
It was almost about to attack,
I was scared stiff!!
I shielded my breath with my palms,
The same palms on which the ocean of your love overflowed,
And its waves began to pound on the door of my heart,
Bang……Bang…..Bang…..Boom!!!!
My breath, which spread fragrance and perfume, started to tremble,
and turned dissonant for a while,
My heart skipped a beat,
My breath started to feel constricted, I was shaken,
My lips quivered, eyes moist,
Began to shut!!!
My heart’s treasured prayer started to spill from my lips,
And suddenly there was a miracle!!!
The bee’s buzzing stopped as it sat before me in a trance,
The monstrous wind turned into
The delicate tune of a mother’s lullaby,
And fragrance filled the atmosphere with its sweetness,
Now did you accept? Not only this world,
But heaven too, believes our rendezvous is a good omen!!!!
- Sneha Patel.
Translation credit: Mahesh Bhrahmbhatt, Puja Maheta, Kamlesh Maheta.
અફઘાનિસ્તાન – અમેરિકા અને દુનિયા
અફઘાનિસ્તાન – અમેરિકા અને દુનિયા
આમ તો આ ઘણો વ્યાપક વિષય છે અને મારે બ્લૉગ લખવો જોઈએ, પણ હાલ અહીં પ્રાથમિક વિચારો વ્યક્ત કરું છું.
અફઘાનિસ્તાનની હાલની સ્થિતિ માટે અમેરિકા જવાબદાર છે એવું શા માટે મોટાભાગનાને લાગે છે?
મારી દૃષ્ટિએ અમેરિકા જવાબદાર નથી.
કોઈ પુત્ર કે પુત્રી 20 વર્ષે આત્મનિર્ભર ન થાય તો એના માટે જવાબદાર કોણ?
અનેક દાયકાથી #હિંસાખોર_ડાબેરીઓ દ્વારા એક પર્સેપ્શન ઘૂંટી ઘૂંટીને – ઘોળી ઘોળીને ફેલાવવામાં આવી રહ્યું છે કે, દુનિયાના બધા દૂષણ માટે અમેરિકા જવાબદાર છે!
એ જ હિંસાખોર ડાબેરીઓ ભારત સહિત દુનિયાભરના દેશોમાં ત્યાંના ધનિકોને વિલન ચીતરતા રહે છે. બસ એ જ કામ ડાબેરીઓ અમેરિકા વિરુદ્ધ કરતા રહ્યા છે.
અફઘાનિસ્તાનના સંદર્ભમાં મુદ્દો એ છે કે, અમેરિકા જેહાદી માનસિકતાનો સફાયો કરવા 20 વર્ષ સુધી ઝઝુમતું રહ્યું. બે-પાંચ દેશો સિવાય કોઈએ એને સાથ ન આપ્યો. બીજી તરફ જેહાદીઓને મદદ-શરણ-સહાય-શસ્ત્રો આપનારા ઘણા દેશ હતા/છે. કંગાળ પાકિસ્તાનીઓની પ્રગતિ કરવાની કોઈ હેસિયત નથી, એટલે એ ચીનની પૂંઠે ભરાયું છે. માઓવાદી ચીનના ઈરાદા કોણ નથી જાણતું? તુર્કીમાં જેહાદી માનસિકતાનો પ્રમુખ બેઠો છે. રશિયાને અફઘાનિસ્તાનમાંથી કરવી પડેલી પીછેહઠનો ચચરાટ હજુ શમ્યો નથી.
આ તમામ પરિબળોથી ઉપર… મૂળભૂત #જેહાદી માનસિકતાને એનાં જ ઉદ્દગમ સ્થાનમાં હરાવવા માટે અમેરિકાએ 20 વર્ષ/કરોડો ડૉલર/અને હજારો સૈનિક ગુમાવ્યા પછી આવો નિર્ણય લીધો હોય…તો પણ એ જ વિલન?!🤔
કેટકેટલાં જીઓ-પોલિટિકલ કારણોએ આ સમગ્ર બાબતમાં ભાગ ભજવ્યો છે, એનો કોઈને અંદાજ છે ખરો?!🤔 — અલકેશ પટેલ.
ઓગસ્ટ -11, desh pardesh
Raghuvir chaudhri – khalipo
Vaat sugandhi- book review
Khalipo – Book review
શ્વાસ પર માસ્ક
શ્વાસ પર માસ્ક:
“બળ્યું, આ કોરોનાએ તો માસ્કની પાછળ શ્વાસ લેવાનું પણ અઘરું કરી નાંખ્યું છે. એમાં કોઈને મળવામાં 4 ફૂટનું અંતર રાખી રાખીને મળવાનું જાણે આપણે કોઈ પાપી, અધમ, અછૂત હોઈએ એવી લાગણી થઈ આવે છે.”બોલતાં બોલતાં અશ્વિનભાઈની નજર એમના પત્ની મનોરમાબેન ઉપર ગઈ. એમની ભીની આંખો જો તેઓ મૂળથી હાલી ગયા,’એમની પત્ની તો 13 વર્ષની ઉંમરથી દર મહિને આવું અછૂતપણું સહન કરતી હતી!’
-સ્નેહા પટેલ.
Watch “રૂપા Blue જીન્સ,White શર્ટમાં એના શેઠને જોતી અને મન ચકરાવે ચડી જતું I VIRAL RACHH ISUNDAY Stories 49” on YouTube
Watch “gujarati gazal | sneha patel | બીક લાગે છે |” on YouTube
ઓટલો -1
ભારત, ઓસ્ટ્રેલિયા, ન્યુઝીલેન્ડ,કેનેડા પછી હવે અમેરિકાના અગ્રણી મેગેઝીન ‘દેશપરદેશ’માં આજથી મારી નવી કોલમ ‘ઓટલો’ ચાલુ થઈ રહી છે. ચીફ એફિટર મિત્ર કિશોરભાઈ વ્યાસ ઘણા જાણીતા કોલમિસ્ટ, લેખક, કવિ, ઉમદા વિવેચક છે. મેગેઝીનમાં બીજા ઘણાં બધા જાણીતાં, સિદ્ધહસ્ત લેખકો સાથે કામ કરવાનો એક નોખો અનુભવ મળી રહ્યો છે એનો આનંદ આપ સાથે વહેચું છું.
આજની પેઢી
છેલ્લાં એક વર્ષથી કોરોનાકાળમા લોકોની જે હાલત છે એ જોઈને મને કાયમ અમે student હતા એ સમય યાદ આવે.
અમે ‘અનામત આંદોલન’નો ત્રાસ બહુ વેઠયો છે એ પછી મને અનામત શબ્દથી ચીડ ચડવા લાગેલી જે આજ સુધી બરકરાર છે. એટલે જ હું કાયમ સ્ત્રી છું માત્ર એ કારણથી કોઈ સ્પેશિયલ ફેસિલિટી આપે તો એ નથી સ્વીકારતી…એ અનામત મને અપમાન જેવી લાગે છે.
ખેર, એ એક આડવાત, મુખ્ય તો અમે જીવનનો એ સુંદર સમય થોડા ઘણા આવા સંકટ સિવાય હસતા રમતા પસાર કરી ગયા અને જીવનના ચાર દસકા ક્યાં વહી ગયા એની ખબર જ ના પડી અને આજે…
આજે અમારા સંતાનો બે બે દસકામાં તો જીવનની કેટલી કટુતા જોઈને , સહન કરીને જીવે છે. જન્મ્યા ત્યારથી જ ભૂકંપ, પછી સુનામી…ડેન્ગ્યુ, કોરોના જેવા અનેકો જીવલેણ જાત જાતના નવા રોગો, ક્વોરેટન્ટાઈન, એકલતા,સાવચેતી, અનેક નજીકના લોકોના ફટાફટ મોત , દર્દ…ઉફ્ફ. . ભયંકર સ્ટ્રેસ વચ્ચે આ પ્રજા ઉછરી રહી છે. મને યાદ છે કે તાવ એટલે માત્ર મેલેરિયા જ હોય એ સિવાય કોઈ રોગનું નામ સુદ્ધા મેં નહોતું સાંભળ્યું અને એ 3 દિવસમાં ફેમિલી ડોકટર હિમતલાલની બે ગુલાબી ને ઘોળી ટિકડીઓ ખાઈએ એટલે મટી જાય. મેં મારા જીવનમાં પ્રથમ બ્લડ ટેસ્ટ મારી પ્રેગ્નન્સી વખતે કરાવેલો… પ્રેશર પણ એ જ વખતે ને એ પછી પણ ખબર નહિ ક્યારે કરાવ્યો હશે…જ્યારે આજે વાત વાતમાં બ્લડ ટેસ્ટ, એક્સરે વગેરે ચણા મમરા જેટલા સહજ. હા, અમે નાસ્તામાં ચણા મમરા મોજથી ખાતા ને આજની પેઢીને એમા ખાસ રસ નથી હોતો એ વાત અલગ છે.
પણ આટ આટલા માનસિક, શારીરિક પ્રેશરમાં ઉછરતી પેઢીને જોઈને દયા આવે છે. આ સ્માર્ટ પેઢીને બધું ફટાફટ જોઈએ છે, એ મેળવવા ગમે એ પ્રકારની મહેનત કરવા પણ એ લોકો તૈયાર હોય છે પણ આ કુદરત એમાં રોજ નવા નવા હર્ડલ ઉભા કરવામાં માહેર થતી જાય છે.
જોકે નવી પેઢી ખૂબ જ સમજદારીથી આ મુશ્કેલીમાંથી માર્ગ કાઢતી જાય છે, પણ આટલી નાજુક ઉંમર આવા અનુભવો માટે થોડી છે ભગવાન !
આ બચુકડાઓએ તો અત્યારે પાંખોમાં પૂરજોશમાં હવા ભરીને આકાશમાં ઉડવાનું હોય, પાણીમાં ડૂબકીઓ લગાવવાની હોય, બિનદાસપને રખડવાનું હોય, સપ્તરંગી સપના જોવાના હોય એ પૂરા કરવા મચી પડવાનું હોય….કેટકેટલું હોય…!
બીજા તો ઠીક પણ કુદરતસર્જિત આ છેલ્લી આફત હોય એમના જીવનની એવી ઈચ્છા રાખું છું.
તરવરિયણ, સ્વપ્નિલ, મસ્તીભરી જુવાની જુવાન રહે,અકાળે ચીમળાઈ ના જાય પ્રભુ…થોડું ધ્યાન રાખજે એમનું હવે..
અસ્તુ.
-સ્નેહા પટેલ.
Https://akshitarak.wordpress.com
Trust me
આજકાલ કોરોના વિશે બહુ બધી વાતો સાંભળી સાંભળીને આપણે સાવચેતીના નામે મગજમાં નકરો ડરનો પગપેસારો કરી દીધો છે. આપણે એક વાત ધ્યાન રાખવાની છે કે, ‘સાવચેતી એ સાવચેતી જ બની રહે, એના નામે મગજમાં નકારાત્મકતાના ઘાસ નથી ઉગાડી દેવાના.’
દરેક દર્દી અલગ અલગ હોય છે. એકની સાથે થયું એવું ‘સેમ ટુ સેમ’ બીજા સાથે થશે જ એવું સહેજ પણ જરૂરી નથી. દરેક દર્દીનું શરીર, તાસીર બધું અલગ અલગ હોય છે. રોજરોજ લોકોની દર્દીલી દાસ્તાન સાંભળી આપણે પણ એ જ ભોગવવું પડશે કે મરી જઈશું એવું સહેજ પણ નહીં વિચારવાનું. અનેકો લોકો આ રોગનો સ્વસ્થતાથી સામનો કરીને બહાર આવે છે. શીખવું જ હોય તો એમની પાસેથી માનસિક મનોબળ મજબૂત રહે, હસી ખુશીથી આ સમય યોગ્ય દવા ને આહારથી કેવી રીતે પસાર કરવો એ શીખવાનું છે.
જો આપણું મગજ બહુ જ સેન્સિટિવ હોય તો આવી વાતોથી દૂર રહેવું પણ એ જ સમયે મગજ બન્ધ નહિ કરી દેવાનું. એવું કરવાથી તમારો ડર supress થશે. ડર લાગે છે તો લાગે છે – સ્વીકારી લેવાનો અને પછી હળવેથી પ્રેમથી આપણા મગજને પંપાળીને આપણા મનગમતા કાર્યમાં જોતરી દેવાનું.
સૌથી પહેલાં તો આપણે આપના જીવનના મુખ્ય રસના વિષય શોધવા જોઈએ. રસ એટલે એવો રસ કે જેના દ્વારા ગમે એવા મહોલમાં આપણે શાંતિનો અનુભવ કરી શકીએ, ખુશી અનુભવાય. રસના આવા વિષયોને જીવનમાં ખૂબ માવજતથી દરેક માનવીએ ઉછેરવા જ જોઈએ. આવા ડરના માહોલમાં આપણું મગજ ફટાક દઈને એમાં ડાયવર્ટ થઈ જાય એવી પ્રેક્ટિસ આજીવન કરતા જ રહેવાની. આ સબ રોગોની એક દવા છે મિત્રો.
ડર સબકો લગતા હૈ…કોઈ માઈના લાલને મોતથી ક્યારેય બીક લાગી ના હોય એવું ના બને. ભલે આખો દિવસ પેન ધસડે, માઇક પર લેકચર્સ આપે,મોટી મોટી શિખામનની વાતો કરે…પણ ડર બધાને લાગે જ છે. મુખ્ય વાત દરેક જણની ડરને ટેકલ કરવાની રીત પર બધો મદાર છે. આપણે ડરીએ છીએ તો ડરીએ છીએ ok… પણ એને સ્વીકારી લો..ખાલી ખાલી હું નથી ડરતો કે ડરતી ના બણગાં ના ફૂંકો. એ રીતે તમે લોકો કરતાં તમારી જાતને વધુ ઉલ્લુ બનાવો છો. એવું ના કરો. હા, મને ડર લાગે છે…સ્વીકારીને મગજને તમારા મનગમતા કાર્યમાં પૂરોવી દો. જેટલું સહજતાથી આ ક્રિયા કરશો એટલી જ સરળતાથી પરિસ્થિતિમાંથી બહાર આવી શકશો.
વિશ્વાસ રાખો.. શરૂઆત થોડી મહેનત માગશે કારણકે સરળતા, સહજતા બહુ અઘરી છે. પણ એ આપણી અંદર જ છે અને આપણે બધા કસ્તૂરીમૃગ જેવા બહાર શોધીએ છીએ.
મગજને કાયમ તમારા મનગમતા કાર્યમાં પ્રવૃત્તિમય રાખો. બસ. ખાલી ઢોરની માફક રખડવા ના દો નહિતર પેન્ડલુમની જેમ આમથી તેમ ઝોલા જ ખાશે.
ફરી એક વાર.. દરેક દર્દી અને એની વાર્તા અલગ હોય છે. કોઈની પણ વાત સાંભળી પોતાની જાત સાથે એને ના સાંકળી દેશો પ્લીઝ. સમય અને ડોકટર પર વિશ્વાસ ને ધીરજ રાખજો. બસ…પછી બધું આસાન છે.
TRUST ME 🙂
- સ્નેહા પટેલ.
લાચારી નું સામ્રાજ્ય
ફેસબુક, વોટ્સએપ કશું પણ ખોલતા હવે ડર લાગે છે…રોજ કોઈક ને કોઈકના મૃત્યુના સમાચાર જોવાના ? પહેલા તો મહિને એકાદ આવતા પણ હવે તો દિવસમાં ત્રણ ત્રણ આવા સમાચાર જોવા મળે છે. ક્યાં અટકશે આ બધું?
નેટ ના ખોલીએ તો આજુ બાજુ ઉપર નીચે, નજીક દૂર બધે આ નું આ જ ચાલે છે. રોડ ઉપર એમબ્યુલન્સ લાઈટ, હોર્ન સતત ચાલુ ને ચાલુ જ. દર કલાકે રેમડેસીવર નથી, ઓક્સિજન નથી, બેડ નથી, જગ્યા નથી જેવા અતિલાચારીના સમાચાર જ સાંભળવા મળે છે.
મિનિટે મિનિટે વધી રહેલો કોરોના પોઝીટીવનો આંકડો માંડ માંડ ગોઠવીને રાખેલા શ્વાસ વેરણ છેરણ કરી નાખે છે. યોગા, ફિટનેસ,ઉંમર જેવા કોઈ જ ગણિત કામમાં નથી લાગતા, કોણે કેટલી વેકસીન લીધી, કેટલી સાવધાની રાખી, કોના કેટલા સંપર્કમાં આવ્યા એ બધાની સમજણનો કોઈ જ કરતાં કોઈ જ અર્થ નથી.
બધે ડર, ખૌફનો માહોલ છે. લોકો આપાધાપીમાં પોતે શું કરી રહ્યા છે એ પણ સમજી નથી શકતા ને સાવ આંધળુકિયા જ કરે છે. સરકારને ગાળો આપવી, પ્રજાને જવાબદાર ગણવી, નેટ પર કે ફોનમાં લોકોને ફરિયાદો કરવી એવો સમય કે હિંમત પણ નથી બચી. કોઈને પૂછો કે, ‘કેમ છો?’ ત્યારે એક નવો જવાબ સાંભળવા મળે છે – હજી સુધી તો બધું ok છે પછી ખબર નહિ. નરી અસુરક્ષિતતામાં લિમિટલેસ જીવવાનું છે ને જે થાય એ જોયા કરવાનું, સ્વીકાર્યા કરવાનું. ભવિષ્યના કોઈ પલાનિંગ નહિ કરવાના કારણ કેટલું ભાવિ બાકી છે એ તો કોઈને ખબર જ નથી. દરેક જણ બીજાને સાંત્વના આપતાં આપતાં એનું ખોખલાપણું પોતે જાતે જ અનુભવી શકતો હોય છે ને અંદર અંદર એ પણ ડરતો જ હોય છે.
દરેક પોઝીટીવ આવતો માણસ પોતાનાને પણ infected કર્યાના guilt સાથે જીવી રહ્યો છે.
જે ગુનો કર્યો નથી એની માનસિક સજા ભોગવી રહ્યો છે.
હે પ્રભુ, હવે બહુ થયું – થોડા ખમૈયા કરો, શાંતિનો શ્વાસ લેવા દો તો સારું.
-સ્નેહા પટેલ.
17એપ્રિલ,2021
Happy birthday mummy
મારી વ્હાલી મમ્મી,
આજે તારી bday.
દર વર્ષે તું કેટલી આતુરતાથી રાહ જોતી આ દિવસની…ક્યારે 15 એપ્રિલ આવે અને ક્યારે તું અમને બધાને જમવા બોલાવે, અને અમે પણ બધા ભેગા થઈને તને સરસ મજાની ગિફ્ટ આપીએ ને તારા હાથની રસોઈ ખાઈએ એની રાહમાં જ હોઈએ..
આજે ફરીથી એ સુંદર મજાનો દિવસ આવ્યો છે ને આજે ફરીથી તને બહુ બધા hug and kisses.
એક.. બે…ત્રણ.. ચાર…બસ…હું હવે નથી ગણતી કે તું અમારી વચ્ચે નથી એને કેટલો સમય થયો છે. તારી સાથે વિતાવેલી સરસ મજાની યાદોનું ઓશીકું બનાવીને કાયમ એના પર સૂઈ જાઉં છું ને તારા ખોળા જેવી હૂંફ અનુભવું છું. મારામાં Imaginationની જે તીવ્ર શક્તિ છે એ આ બધામાં મને બહુ જ મદદ કરે છે.
હું તારા વ્હાલથી ભરપૂર સઁતોષ મેળવી અને સ્વસ્થ થઈ જાઉં છું ને પછી હકીકત સ્વીકારવા મજબૂત થઈ જાઉં છું. મનોમન તારો રૂપાળો, ગરવિલો ચહેરો યાદ કરીને મારા દિલના તાર હું તારી સાથે જોડીને તું જ્યાં પણ હોય ત્યાં સુધી મારો પ્રેમ વ્હેવડાવું છું. મને નથી ખબર તું આકાશના કરોડો, ખરબો તારાઓમાં વસેલી છે કે પછી મારી આજુ બાજુના કોઈ સુગંધી ફૂલની ખુશ્બુમાં ..કે પછી કોઈ પણ બીજા જીવમાં…મને ફક્ત એટલું ખબર છે કે તારો ને મારો સ્નેહ- સેતુ મજબૂત,અખંડ અને અમર છે. મારા સ્નેહનું વહેણ કાયમ તારા ને તારા તરફ જ રહેવાનું અને એમાં એટલી તાકાત છે કે ખુદ ઈશ્વર પણ એના કવચની સામે બેબસ થઈ જશે અને તને સુંદર જીવન આપવા મજબૂર થઈ જશે.
બસ ત્યારે …
તમે આમ જ હસતા,રમતા ને ખુશ રહો મમ્મીજી.
લિ.
તારા અણમોલ રતન
અમી,ઝરણાં,સ્નેહા.
15એપ્રિલ,2021.
Watch “II જાતને એપ્રિલફૂલ બનાવવી નથી ગમતી II સ્નેહા પટેલ II” on YouTube
હું સ્વાભિમાનથી છલોછલ છું
પરંતુ
હું જાણું છું કે એને લોકો અભિમાન પણ ગણે છે.
હું એક લાગણીશીલ સ્ત્રી છું
પરંતુ
મને સ્ત્રીઓમાં ઓછું
અને
પુરુષોમાં વધુ જોવા મળતો દિમાગનું આધિપત્ય ધરાવતો ગુણ આકર્ષે છે એ નકારીશ નહિ.
મને જાતે નિર્ણયો લેવાનું ખૂબ ગમે છે
પરંતુ
એમાં અમુક વખત હું ખોટી પણ હોઉં છું.
મને રસોઈ કરવી ખૂબ ગમે છે
પરંતુ
કોઈ પ્રેમથી રસોઈ કરીને જમાડવાનું કહે
તો એ વધુ ગમે છે.
મારા કામ મારે જ પતાવવાના હોય છે, જાણું છું,
પરંતુ
કોઈ આવીને જાદુની છડી ફેરવીને એ બધા કામ
મારી જેટલી જ ચપળતાથી
પતાવી આપે એવી ઈચ્છા પણ થાય છે.
આમ તો હું ખૂબ મજબૂત છું
પરંતુ
એ છબી સાબૂત રાખવા
રડવું હોય ત્યારે હસીને,’હું મજામાં છું’ એવું
નથી કરી શકતી.
હું ખૂબ જ સારી વ્યક્તિ છું
પરંતુ
અમુક અનિચ્છનીય અવગુણો મારામાં પણ છે.
મને બધો સ્વીકાર ‘જેવો છે એવો’ જ મને મંજૂર છે
પરંતુ
જાતને છેતરવા ‘એપ્રિલ ફૂલ’ કહી
જાત સાથે અંચઇ કરવી સહેજ પણ પસંદ નથી.
-સ્નેહા પટેલ.
1એપ્રિલ,2021.
Article in Canada newspaper
Facebook whatsapp
ફેસબુક, વોટ્સઅપ ચેટ.. આ બધામાં જેટલી મજા છે એટલો કકળાટ પણ છે. તમે લખો કશુંક ને સામેવાળો સમજે કશું. વળી તમે ય તમારી ક્ષમતા અનુસાર જ લખ્યું હોય એટલે હકીકત શું હોય એની તો કોઈને ખબર જ ના પડે!
આમ ને આમ વાતો ગોળગોળ ફરતી જાય..ફરતી જાય અને લોકોના મગજ વલોવતી જાય અને પરિણામે ઢગલો ગેરસમજોના વમળ સર્જન કરતી જાય છે. રોજ નવા મિત્રો (!) બને અને ઢગલો જૂના મિત્રો સાથે ખટરાગ થાય. કોઈ જ કારણ વિના અનેકો લોકો સાથે ઝગડા થઈ જાય, અહમ છન્છેડાઈ જાય.
સમય પસાર કરવા પસંદ કરેલું માધ્યમ તમને સતત પોતાની મોહજાળમાં વ્યસ્ત રાખતી જાય છે. તમે એના મોહપાશમાં ક્યારે બંધાઈ જાઓ છો એની તમને ખુદને જાણ નથી થતી. વળી આસાનીથી, મરજી અનુસાર જેની સાથે વાત કરવી હોય એ પસંદગી તો હાજર જ હોય એટ્લે મગજમાં આવે ને વિચાર્યા વિના તરત બોલી કાઢવાનું ‘કુ-વરદાન’ મળી જાય છે.
વણજોઈતા વિચારોના ઘોડાપૂર સતત ચાલ્યાં જ કરે છે, ચાલ્યાં જ કરે છે. વળી જ્યાં યોગ્ય વિચારની જરૂર હોય એવા કામ ધંધા કે સામાજીક પ્રસંગો
વખતે મગજ સાવ જ બંધ પડેલી હાલતમાં હોય છે. ચાવીઓ માર્યા જ કરો, માર્યા જ કરો પણ જોઈએ એવી તરવરિયણ ‘kick’ વાગતી જ નથી.
સૃષ્ટિનો ‘સર્કલ’નો નિયમ ખૂબ સરસ છે. હરીફરીને લોકો એના ઉદ્દભવસ્થાને પાછા જરૂર પહોંચે જ છે.
જોઈએ આ બધી મોહમાયાનું પરિણામ આગળ શું આવે છે..
-સ્નેહા પટેલ
મારા પુસ્તકો – મારું ગૌરવ.
હું પુરુષ દાક્ષિણ્ય, માનવ દાક્ષિણ્યથી ભરપૂર આત્મવિશ્વાસી સ્ત્રી છું અને મને મારા નારીત્વ પર ખૂબ જ ગૌરવ છે.
આપણા સમાજમાં કોઈ પણ વર્ગ હોય એના ટોળા બનાવીને જીવવાની, ટેકો લેવાની એક ટેવ પડી ગઈ છે જે મારા સ્વભાવને સહેજ પણ અનુકૂળ નથી આવતું. હું મોટાભાગે મને ફક્ત સ્ત્રી હોવાના કારણે મળતી તક, અનામતનો વિરોધ કરું છું. મારી આવડતથી મળે એ જ મારું પોતાનું. મારી આવડત મને કોઈનો ટેકો લેવા મજબૂર કરે તો હજી પાયો કાચો એવું લાગે. ઈશ્વરની દયાથી ના જોયેલા સપનાઓ પણ પૂરા થઈને મારા ખોળામાં ખીલેલા ફૂલોની માફક આવી પડે છે.
જોકે આનો અર્થ એવો નથી કે જે ભેગા થઈને કામ કરે એ સ્ત્રીઓના કાર્યનું મારે મન કોઈ મૂલ્ય નથી. હું એ દરેકે દરેક સ્ત્રીને ખૂબ જ માન આપું છું. મને એમની સિધ્ધિઓનું પણ ગર્વ અનુભવાય છે. એ બધી સ્ત્રીઓ સમાજ માટે સુંદર ઉદાહરણ પૂરા પાડે છે, પ્રેરણા આપે છે. એ બધી જ સ્ત્રીઓને આજના દિવસે મારા તરફથી ‘ મહિલા દિવસ’ના વધામણાં છે.
ફક્ત મારા સ્વભાવમાં હું માત્ર મહિલા છું એટલે કોઈ તક મળે એ પસંદ નથી,મને એ અનામત સ્વીકાર પણ નથી. એ બાબતે હું બહુ જ સ્પષ્ટ છું.
મને ઘણી ઘણી ઓફરો આવતી હોય છે જેનો મારે અસ્વીકાર કરવો પડે છે એ બાબતે હું મને એ તક આપનારા દરેક મિત્રોની, શુભેચ્છકોની માફી માંગુ છું. આશા છે તેઓ મારી મજબૂરી સમજી શકશે ને મને જેવી છું એવી જ સ્વીકારશે.
ફરીથી, મને મારા નારીત્વનું બેહદ ગૌરવ છે. આવતા જન્મે પણ ઈશ્વર મને સ્ત્રી જ બનાવે અને એ પણ ‘સ્નેહા’ જેવી જ.
મારી બધી જ સહેલીઓને આજનો દિવસ અને આખું જીવન મુબારક મુબારક. ખુશ રહો,સ્વસ્થ રહો અને સફળ રહો.
આ સાથે જ મને આજના દિવસે મારા પ્રકાશક મિત્રએ એક સુંદર સમાચાર આપીને મારો આજનો દિવસ વધારે સુંદર બનાવી દીધો. ફોટો શેર કરું છું. આવા પુસ્તકોની વચ્ચે મારા એક નહિ પણ બે બે પુસ્તકોનું આવું ગૌરવવંતુ સ્થાન… અહાહા….
Thank you god.
-સ્નેહા.
તારા વિના શ્યામ મને એકલડું લાગે
#મેપલપટેલ
#મેપલું
#મેપલ
Womenempowerment
‘સ્ત્રી સશક્તિકરણ’ની ચળવળોએ આધુનિક નારીને identity crisis, stress અને insecurityની ભેટ વધુ આપી છે.
womenempowerment
quotes
Unbeatable
-સ્નેહા પટેલ.
Maa nu dharm sankat
માનું ધર્મસંકટ
‘બેટા, નીચે પેલા છોકરાઓ છે ને..એમની સાથે બહુ ના રમતો, બહુ ગંદા છે.’
‘સારું મમ્મી, હું ઘરમાં એકલો જ રહીશ. મને નેટફ્લિક્સ, amazoneનું subscription કરાવવા પૈસા આપોને.’
-સ્નેહા પટેલ.
#microfiction.
Web series
વેબસિરિઝને સફળ થવા ગાળો અનિવાર્ય જ છે’ આવી ભ્રામક માન્યતા ક્યારે દૂર થશે ? સેન્સર થવું જ જોઈએ.
#વેબસિરિઝમાં_ગાળોનો_બહિષ્કાર
આ હેશટેગ વધુ ને વધુ ફેલાવું જોઈએ એવું નથી લાગતું ?
મોર્ડન દેખાવાના મોહમાં આપણે આવી ગાળો સાંભળતા શીખવું એ નરી મૂર્ખામી છે. અમુક લોકો લડતા લડતા વચ્ચે બે અંગ્રેજી ગાળો બોલીને સામેવાળાને દબાવવાનો પ્રયાસ કરે ત્યારે મને ખૂબ હસવું આવે છે ..જોકે અમુક વખત સામેવાળો બે ઘડી પ્રભાવિત થઈ જાય એનું દુઃખ પણ થાય છે.
સ્ત્રીદાક્ષિણયમાં માનતા સુસંસ્કૃત સમાજમાં એને જ અપમાનિત કરાતી ગાળોનો ધોધ વહે છે.
બે મોઢાળો સમાજ !
જે હોય એ…ગાળો એ નકરી ગંદકી અને માંદલી માનસિકતા માત્ર છે એને સ્માર્ટનેસનો કોટ સમજીને દેખાદેખીના મોહમાં ઓઢીને ના ન ફરાય. મોટાભાગે તમારી પાસે કોઈ તાર્કિક દલીલ કે વજનદાર શબ્દો ના હોય ત્યારે તમારું ફ્રસ્ટેશન કાઢવા જ ગળોનો સહારો લેવો પડે છે. ગાળો એ માત્ર ને માત્ર કમજોર લોકોનું પાંગલું હથિયાર છે એવું હું સો ટકા માનું છું.
-સ્નેહા પટેલ.
Watch “persian cat -maple” on YouTube
Chkli
એક ચકલી ચણને માટે નીકળે,
તું ધરે શીરો તો એનું શું કરે?
-સ્નેહા પટેલ.
કોરોના કાળ
આજના કપરા સમયમાં શબ્દોની રમતથી નહિ પણ તન-મન અને સમજણ ની સહિયારી તાકાતથી જ જીવવું પડશે.
‘ઓહ, કમ ઓન યાર, કશું જ નહીં થાય…એમ બી ને શુ જીવવાનું? બિન્દાસ થઈ જા અને ચા ફાફડાની જ્યાફત ઉડાવ એવું નહિ ચાલે ‘
તો સામે,
‘મને કશુંક થઈ જશે તો…હું ઘરની બહાર ક્યાંય નહીં નીકળું, ક્યાંય નહીં અડકું, કોઈને નહિ મળું,મારા ઘરના દરવાજા બંધ કરીને એકલા જીવી લઈશ’
એ પણ નહીં ચાલે.
કોરોના, બ્રિટનમાં આવેલો નવો સ્ટ્રેઇન બધાથી જરૂર પૂરતું માહિતગાર રહી અને આપણું જીવન સલાતી,તકેદારી ના ખાના પાડીને જીવવાનું છે. પેનિક તો જરા પણ નથી થવાનું. પેનિક અને સાવચેતીનો મુખ્ય ભેદ સમજતા શીખવાનો આ મહાકાળ છે. કુદરત આપણને આ મહાપાઠ શીખવવા બેઠી છે તો પૂરતી ખુમારીથી એમાં પાસ થવાની હિંમત રાખવાની છે અને પૂરા સો માર્ક્સ સાથે એમાં પાસ થવાનું જ છે એવો સંકલ્પ કરવાનો છે. આ પાઠ કોઈ સ્કુલ કે કોઈ માનવી ક્યારેય નથી શીખવી શકવાનું.
ડિસેમ્બરના અંતની આ કડકડતી ઠંડીમાં ગરમાગરમ ચાનો એક ઘૂંટડો ગળા નીચે ઉતારીને ઊચ્છવાસમાં બધી ચિંતાની ગરમી ચાની વરાળમાં ભેળવીને હવા કરી દેવાની છે. જાન્યુઆરીનો સોનવર્ણી સૂરજ ઉગવાની તૈયારીમાં જ છે. ખાસી એવી સફર તો આપણે ખેડી કાઢી જ છે હવે અંત સમયે થાકી નથી જવાનું. આશાવાદનો છોડ દિલના બગીચામાં મઘમઘતો રાખવાનો છે અને માસ્ક પાછળ છુપાયેલા શ્વાસની ઘેરી આશા એને સીંચતા રહેવાનું છે.
આ કોરોનાનું કોકડું ખાસુ એવું તો ઉકેલાઈ ચૂક્યું છે બસ હવે અંત હાથવેંતમાં જ છે.
તો મિત્રો, ચિંતા વગરની સલામતી સાથે ખૂબ જ સુંદર જીવજો. તમે આ નાવમાં એકલા નથી આખું વિશ્વ એકબીજાની પડખે છે.
God bless you all.
-સ્નેહા પટેલ.
